Normal kedilerden farklı görünen Sibirya kedilerinin, yaşadıkları ortama uyum sağlamak için oldukça uzun tüyleri bulunuyor.Son derece çevik ve hareketli olan Sibirya kedileri, insanlara karşı pek sevecen değildir.
Sibirya Orman Kedisi - Siberian Forest Cat
Çok eski, uzun tüylü bir kedi türüdür. Zamanımızda yaşayan bütün uzun tüylü kedilerin ki buna Ankara Kedisi ve İran Kedisi de dahildir, menşelerinin Sibirya Orman kedisine dayandığına dair bir kanaat vardır. En fazla, Kuzey Rusya'da, St. Petersburg havalisinde rastlanmaktadır. Sık tüylü postu, bu bölgede hakim olan sert kış şartlarına karşı hayvanı korumaktadır. Almanya'da “Sibirsche Katze” adı ile anılmaktadır.
Güçlü bir yapısı ve uzun bir vücudu vardır. Kafası geniş ve yuvarlaktır. Bacakları kuvvetlidir. Uzun dış tüylerinin altında sık bir iç tüy tabakası mevcuttur. Kuyruğu; kalın, sert ve çalı gibi gür tüylerle kaplıdır. Yapı itibariyle Norveç orman kedisini andırmaktadır. Hiç şüphesiz bu iki cinsin arasında yakın bir akrabalık ilişkisi vardır. Tipik tüy rengi tekirdir. Genellikle sert, beyaz patileri vardır. Son zamanlarda, bu kedilere ilgi gösterenler, birçok değişik renkli tüylülerini de yetiştirmişlerdir.
Bu kedinin de kendine has bir efsanesi yoktur. Çok uzun zamanlardan beri Rusya'da yaşadığı bilinmektedir. Rusya'nın dışında tanınması İngiltere'nin Kraliçe Victoria devrine rastlar. O tarihte Rusya'dan getirtilen bu cins, İngiltere'de ve Avrupa'da, Ankara ve İran kedileriyle çiftleştirilerek çoğaltılmış ve bu yüzden de, bir süre sonra saf ırk tarifinin dışına çıkartılmıştır. Ancak orijinal hali ile hala Rusya'da yaygın olarak mevcuttur. 1987 yılında, Berlin'de, Rusya'dan getirilen bir dişi, bir erkek kediden yavrular alınarak Almanya'da ve Avrupa'nın başka ülkelerinde tekrar saf kan olarak üretilmişlerdir ve resmen tescil edilmişlerdir.
Sibirya Orman Kedisinin şahsiyeti hakkında kullanılan sözcükler şunlardır:
Dayanıklıdır, en soğuk havalarda dahi açıkta dolaşmayı sever, çok fazla çevik değildir, insanlara karşı pek sevecen değildir. Ancak son zamanlarda, değişik ülkelerde yetiştirilen Sibirya kedilerinin, sevimli, sessiz, nazik, nisbeten mahcup, kurnaz, uysal, hayat dolu, bazen haşinleşen, sevecen, gevşeyip yumuşamış, rahat ve hareketli oldukları ifade edilmektedir. Genelde bu kediler İran kedileri gibi seslerini yükseltmezler.
Sibirya Orman Kedisi - Siberian Forest Cat
Çok eski, uzun tüylü bir kedi türüdür. Zamanımızda yaşayan bütün uzun tüylü kedilerin ki buna Ankara Kedisi ve İran Kedisi de dahildir, menşelerinin Sibirya Orman kedisine dayandığına dair bir kanaat vardır. En fazla, Kuzey Rusya'da, St. Petersburg havalisinde rastlanmaktadır. Sık tüylü postu, bu bölgede hakim olan sert kış şartlarına karşı hayvanı korumaktadır. Almanya'da “Sibirsche Katze” adı ile anılmaktadır.
Güçlü bir yapısı ve uzun bir vücudu vardır. Kafası geniş ve yuvarlaktır. Bacakları kuvvetlidir. Uzun dış tüylerinin altında sık bir iç tüy tabakası mevcuttur. Kuyruğu; kalın, sert ve çalı gibi gür tüylerle kaplıdır. Yapı itibariyle Norveç orman kedisini andırmaktadır. Hiç şüphesiz bu iki cinsin arasında yakın bir akrabalık ilişkisi vardır. Tipik tüy rengi tekirdir. Genellikle sert, beyaz patileri vardır. Son zamanlarda, bu kedilere ilgi gösterenler, birçok değişik renkli tüylülerini de yetiştirmişlerdir.
Bu kedinin de kendine has bir efsanesi yoktur. Çok uzun zamanlardan beri Rusya'da yaşadığı bilinmektedir. Rusya'nın dışında tanınması İngiltere'nin Kraliçe Victoria devrine rastlar. O tarihte Rusya'dan getirtilen bu cins, İngiltere'de ve Avrupa'da, Ankara ve İran kedileriyle çiftleştirilerek çoğaltılmış ve bu yüzden de, bir süre sonra saf ırk tarifinin dışına çıkartılmıştır. Ancak orijinal hali ile hala Rusya'da yaygın olarak mevcuttur. 1987 yılında, Berlin'de, Rusya'dan getirilen bir dişi, bir erkek kediden yavrular alınarak Almanya'da ve Avrupa'nın başka ülkelerinde tekrar saf kan olarak üretilmişlerdir ve resmen tescil edilmişlerdir.
Sibirya Orman Kedisinin şahsiyeti hakkında kullanılan sözcükler şunlardır:
Dayanıklıdır, en soğuk havalarda dahi açıkta dolaşmayı sever, çok fazla çevik değildir, insanlara karşı pek sevecen değildir. Ancak son zamanlarda, değişik ülkelerde yetiştirilen Sibirya kedilerinin, sevimli, sessiz, nazik, nisbeten mahcup, kurnaz, uysal, hayat dolu, bazen haşinleşen, sevecen, gevşeyip yumuşamış, rahat ve hareketli oldukları ifade edilmektedir. Genelde bu kediler İran kedileri gibi seslerini yükseltmezler.
