PReѧ
Kayıtlı Üye
“Bir bahar günü bana soğuğu ve yalnızlığı getirmenin ardından; “Şimdi bu mektubu yazıyorum sana ey sevdiğim! Yaşama dair tüm umutlarımı yeniden dolduruyorum yüreğime. Kalemi elime alışımda bir titreme sarıyor bedenimi, sonra tatlı bir heyecan uzaktaki…
“Sözcüklere yüklenmeye çalıştığım beyaz kâğıdın keskin kenarlarıyla nasıl da parçalanıyor böyle. Sonra capcanlı hayalin geliyor gözümün önüne. Elimi uzatıyorum yanağına dokunabileyim diye. Ama dokunamıyorum işte. Gitgide uzaklaşıyor hayalin, kâğıda dökülen gözyaşlarımla. Her şey farklı olsa da silebilsem gözümün yaşını…
“Ey sevdiğim şimdi sana bu mektuba yazıyorum. Keşke duyabilsen sesimi, yaşatabilsem o güzel kalbimde sevgini. Ey sevdiğim, sana öyle çok mektup yazıyorum ki, hangi adrese gideceğini bile bilmeden; yıldızları seyreder gibi, hiçbir işe yaramayacağını bilir gibi bir mektup, kırılgan ürkek bir mektup. Şimdi sen onu seçtin ya ikimizde ait olduğumuz yerdeyiz. Sen o neşe dolu hayatında ve onun kollarında, ben ise senin yokluğunda, soğuk odamda, gece lambasının kırılgan ışığı altında bir mektup yazıyorum sana ait bir mektup…
“Şimdi sen neredesin, ben nerede!.. Ağlasam duyar mısın hıçkırıklarımı? Dokunabilir misin yüreğime? Hissedebilir misin çektiklerimi? Ve devam edebilir misin o yaşanılası hayata?.. Ben şimdi kalbimin ve gecenin söküklerini dikiyorum. Sonra ay ile güneşi birleştiriyorum, gök ile güneşi, martılar ile denizi, çirkin ile güzeli. Seni ve beni bir türlü birleştiremiyorum biz diyemiyorum ikimize! Hayatın son finalini nefes nefese konuşuyorum sensiz denizin tuzu tenimi yakıyor huzur giyilmemiş bir elbise dibi!..
Söyle hangi güneş solan baharımı geri getirecek bana???????? “
ee artık bir repi çok görmezsiniz
“Sözcüklere yüklenmeye çalıştığım beyaz kâğıdın keskin kenarlarıyla nasıl da parçalanıyor böyle. Sonra capcanlı hayalin geliyor gözümün önüne. Elimi uzatıyorum yanağına dokunabileyim diye. Ama dokunamıyorum işte. Gitgide uzaklaşıyor hayalin, kâğıda dökülen gözyaşlarımla. Her şey farklı olsa da silebilsem gözümün yaşını…
“Ey sevdiğim şimdi sana bu mektuba yazıyorum. Keşke duyabilsen sesimi, yaşatabilsem o güzel kalbimde sevgini. Ey sevdiğim, sana öyle çok mektup yazıyorum ki, hangi adrese gideceğini bile bilmeden; yıldızları seyreder gibi, hiçbir işe yaramayacağını bilir gibi bir mektup, kırılgan ürkek bir mektup. Şimdi sen onu seçtin ya ikimizde ait olduğumuz yerdeyiz. Sen o neşe dolu hayatında ve onun kollarında, ben ise senin yokluğunda, soğuk odamda, gece lambasının kırılgan ışığı altında bir mektup yazıyorum sana ait bir mektup…
“Şimdi sen neredesin, ben nerede!.. Ağlasam duyar mısın hıçkırıklarımı? Dokunabilir misin yüreğime? Hissedebilir misin çektiklerimi? Ve devam edebilir misin o yaşanılası hayata?.. Ben şimdi kalbimin ve gecenin söküklerini dikiyorum. Sonra ay ile güneşi birleştiriyorum, gök ile güneşi, martılar ile denizi, çirkin ile güzeli. Seni ve beni bir türlü birleştiremiyorum biz diyemiyorum ikimize! Hayatın son finalini nefes nefese konuşuyorum sensiz denizin tuzu tenimi yakıyor huzur giyilmemiş bir elbise dibi!..
Söyle hangi güneş solan baharımı geri getirecek bana???????? “
ee artık bir repi çok görmezsiniz