Bir gece ancak bu kadar karanlık gelebilir, bilmeni isterim ki ben sıkıldığımda,içim acıdığında yalnızlığında dayanamadığımda kendimi gecenin şefkatli kollarına bırakırdım, daha doğrusu geceye gömmek için dalardım kabuslu uykularıma, bu gece ap ayrı bir gece, hüzün yağıyor üzerime sicim sicim, gönlüm vuslatını arzularken gözlerim firakını heceliyor sessizce ve derinden…..
İçim çok acıyor,hüznüm ayyuka çıkmış, karaya oturan bir demir yığınından ibaret gemi ölüsü gibiyim.yaşamam gerekip de yaşayamadıklarıma mı yanayım yoksa zamansız yaşadıklarıma mı üzüleyim muhasebesindeyken ipin ucunu kaçırdığımın farkına varıp da neyle telafi edeyim derdindeyim.Bütün nefeslerimi yarım yarım alıyorum içim o kadar sıkıntılarla dolmuş ki derinden tam bir nefes alamıyorum…
Bu halimden dolayı da kimselere kızgınlığım falanda yok.Sadece zamansız yaşadıklarımın daha doğrusu vakitsiz ölümlere atlayışlarımın ceremesini çekiyorum, hayattan pek haz aldığımı söyleyemem senli hatıralarım hariç, kendimi bir türlü affedemiyorum o kadar kızıyorum ki kendime mutlulukla asla yollarımı kesiştiremiyorum.Bardağım bana karşı o kadar dolu ki bir türlü boşaltamıyorum,damlayan her damla bardağımı taşırıyor ve köpürüyorum kendime, anlayacağın sensiz ben bir hiçim, sen olmayınca ben bile bana yabancıyım ve hep küskünüm,kendimle barışamıyorum ve hep savaş halindeyim….
Sen beni bana barıştıran yar!
İnan sensiz bu hayat bana dar
Yüreğim hep ayaz,ister ki bir an evvel bana kazılsın mezar
Semamda hiç durmadan hüzünler yağar.
Gözlerim yollarında öksüz bakar….
Bu gece gözlerim gözlerine değdi yar, ellerin avuçlarımda sıcaklığınla ayaktayım,kokun üzerime sinmiş sen gibi kokmaktayım şimdi beni bırakıp gidersen yetim ve öksüz kalmaz mı bu yürek söylesene ey yar. Bunu bana yapma yar, inan yığılıveririm bastığın topraklara,sensizliğin acısı şiddetli dalgalarla yüreğimin kıyısında kol geziyor, mutluluktan yoksun bırakılmış bu bedenim kendini taşımaktan acizken birde sensizliğin ağırlığını da yükleme ey yar….
Sensiz ben hiçim bilirsin yar, yorgun düşen gözlerim ufkumda seni ararken bulduğum serabına yüreğimden nağmelerle eşlik edip teneşir olarak gördüğüm sensiz yatağımda cesetten ibaret cismaniyetimi pınarlarıyla yıkarken, yokluğunla kavrulup dünya denen musallada yürüyen bu aşığına acımaz mısın ey yar. Bak ömür bitiyor gözlerimin perdesi sana açıkken aç kollarını bana hayat perdesini kapamadan, kefensiz geliyorum sana beni sevginle sar ve toprağında defnet olur mu yar. Sana aşık ve susamışken hiç olmazsa böylece sana varayım ve toprağında tekrar bitip senle olayım ne dersin olur mu yar!
İçim çok acıyor,hüznüm ayyuka çıkmış, karaya oturan bir demir yığınından ibaret gemi ölüsü gibiyim.yaşamam gerekip de yaşayamadıklarıma mı yanayım yoksa zamansız yaşadıklarıma mı üzüleyim muhasebesindeyken ipin ucunu kaçırdığımın farkına varıp da neyle telafi edeyim derdindeyim.Bütün nefeslerimi yarım yarım alıyorum içim o kadar sıkıntılarla dolmuş ki derinden tam bir nefes alamıyorum…
Bu halimden dolayı da kimselere kızgınlığım falanda yok.Sadece zamansız yaşadıklarımın daha doğrusu vakitsiz ölümlere atlayışlarımın ceremesini çekiyorum, hayattan pek haz aldığımı söyleyemem senli hatıralarım hariç, kendimi bir türlü affedemiyorum o kadar kızıyorum ki kendime mutlulukla asla yollarımı kesiştiremiyorum.Bardağım bana karşı o kadar dolu ki bir türlü boşaltamıyorum,damlayan her damla bardağımı taşırıyor ve köpürüyorum kendime, anlayacağın sensiz ben bir hiçim, sen olmayınca ben bile bana yabancıyım ve hep küskünüm,kendimle barışamıyorum ve hep savaş halindeyim….
Sen beni bana barıştıran yar!
İnan sensiz bu hayat bana dar
Yüreğim hep ayaz,ister ki bir an evvel bana kazılsın mezar
Semamda hiç durmadan hüzünler yağar.
Gözlerim yollarında öksüz bakar….
Bu gece gözlerim gözlerine değdi yar, ellerin avuçlarımda sıcaklığınla ayaktayım,kokun üzerime sinmiş sen gibi kokmaktayım şimdi beni bırakıp gidersen yetim ve öksüz kalmaz mı bu yürek söylesene ey yar. Bunu bana yapma yar, inan yığılıveririm bastığın topraklara,sensizliğin acısı şiddetli dalgalarla yüreğimin kıyısında kol geziyor, mutluluktan yoksun bırakılmış bu bedenim kendini taşımaktan acizken birde sensizliğin ağırlığını da yükleme ey yar….
Sensiz ben hiçim bilirsin yar, yorgun düşen gözlerim ufkumda seni ararken bulduğum serabına yüreğimden nağmelerle eşlik edip teneşir olarak gördüğüm sensiz yatağımda cesetten ibaret cismaniyetimi pınarlarıyla yıkarken, yokluğunla kavrulup dünya denen musallada yürüyen bu aşığına acımaz mısın ey yar. Bak ömür bitiyor gözlerimin perdesi sana açıkken aç kollarını bana hayat perdesini kapamadan, kefensiz geliyorum sana beni sevginle sar ve toprağında defnet olur mu yar. Sana aşık ve susamışken hiç olmazsa böylece sana varayım ve toprağında tekrar bitip senle olayım ne dersin olur mu yar!
