Sagittarius
Kayıtlı Üye
26.11.2011
Kısa bir geceydi geride bıraktığımız.Mutluydum ama üzgündüm.Bütün gece çektiğin acıya ortak olmaktı yapabildiğim sadece.Gözlerinden okunuyordu savaştığın acı.Sen o acıyı çektikçe,ömrümden ömür gidiyordu adeta.Elimden hiçbirşey gelmiyordu.Seninse yaptığın tek şey,canın yandıkça bedenimi sıkmandan ibaretti...
Günün ilk ışıkları yüzümüze vurduğunda,şişmiş gözlerimizin sönüklüğünde,geride bıraktıklarımız kalmıştı sadece.O pencereden bakarken ben,düşündüğüm tek şey gitmene nasıl izin vereceğimdi.Gitmeni istemiyordum.Bununla savaşmaktan yorulmuştum.O anda anladım ki,yaptığımız tek şey savaşmaktı.Savaşmak...
Vedalaşırken dolandığında boynuma,çevremizdeki insan kalabalığı çarptı gözüme.Aceleci,meraklı,telaşlı,boş insan kalabalığı.Geçip gidiyorlar onlarda nereye gittiklerini bilmeden.Sonra sana bakıyorum tekrar.Dünya'daki tek umut ışığı senin gözlerinde mi saklı sadece yoksa? Deniz gözlerine baktıkça başım dönüyor.Acımı hafifletiyorsun.Birazda işimi zorlaştırıyorlar.Gitmene izin vermek.Bu gerçekten zor.Çok zor.Bakma arkana giderken.El sallama bana.Bununla savaşmak gerçekten zor...
Yatağımda bunları düşünürken geçiyorum aşkınla kendimden.Gözlerim kapanıyor.Belki rüyamda buluşuruz...
