Sevgi ve Merhamet

Bir
gün Medine’nin çocukları Peygamber Efendimiz’in (sas) önünü kesiyor,
etrafını kuşatıyor. ‘Sen bizim esirimizsin, bedel vermeden bırakmayız,
rehin aldık, gidemezsin’ diyorlar. Efendimiz, hiç kızmıyor.
Onlarla
şakalaşıyor, gülümsüyor. Hz. Bilal’i evine gönderip çocuklara dağıtmak
üzere bir şeyler getirtiyor. ‘Bunları versem beni azad eder misiniz?’
diyor. Çocuklar kabul edince ‘Kardeşim Yusuf’tan daha ucuza gittim.’
diyor.

Sevgi, sevilene yakınlık kazandırır, küçük kusurları
örter. Hazreti Peygamber, kendisini candan seven bazı sahabîlerin
yaptıkları küçük kusurların kendisine şikayet edilmesi üzerine, şikayet
edenlere, “O, Allah’ı ve O’nun Resûlü’nü seven birisidir.”

Seven,
sevdiğinin dertlerini paylaşır. Seven, her şeyiyle sevdiğine benzemek
ister. Bunun sonucunda bazen isteyerek bazen de istemeyerek
sevgilisinin dertleri ile dertlenir. Allah Resûlü, kendisini çok
sevdiğini söyleyen bazı sahabîlere sıkıntılara hazır olmaları
gerektiğini, çünkü Allah’ı ve O’nun Peygamberi’ni çok sevenlerin dünya
hayatlarında büyük sıkıntılarla imtihan edileceklerini haber vermiştir.
Âşık sevdiğinin derdine ortak olduğunda görünüşte sıkıntı içinde olsa
da gerçekte vuslat kapılarını aralamıştır