Ayrılık kalbin intiharıymış meğer...
''Gitme'' diye boynuna sarılmak ve serilmek önüne gururu iteleye iteleye ne kadar imkansızmış...Kolay olan burnu dik tutmakmış,umrunda değilmişçesine.Kalbin feryat figân can çekişirken,dilinden dökülen sözler döverken yaşanmışlıkları,çarpıp kapıları gidince aşk,işte o zaman ölüyormuş insan...Odaya sinen sessizlik Azrail'in,boynuna geçmiş ilmek oluyormuş kırgınlıklar ve kızgınlıklar...
Yollara düşüp,arayasım varken seni susup,yutmak kalıyor payıma...Ah bu gurur...Kalbin perişanken,gururun kilit vururmuş diline.Aşk böyle saçmalamakmış işte...
Attığın adımlara düşmanım.Aklından geçenlerede...Birimiz kırmalıydı gururunu,yıkmalıydı inadını diyorum...Birimiz...
Şimdi yeni hayatın olacak ha?Bana adanmamış saatlerin,günlerin,anıların,hayallerin...Artık baktığın yerlerde gözüne ilişmeyeceğim.Gülümsemene değmeyecek izlerim.Aklına düşememek fikri bile kahrediyor beni...Ya kalbin?Yeni heyecanlara açacak mı yelkenlerini?
''Gitme'' , ''sevme'' demenin hükmü yok artık bilirim...Sevdim işte...Sevdim...Geldiğinde de,gittiğinde de...
`Noir`
Son düzenleme:
