Mr.TyLér ||
Kayıtlı Üye
Gecenin sessizliğinde parlayan bir kaç yıldız da aradım gözlerini,
esen rüzgarda hissettim saçlarının tenini,ellerimi uzattım ellerin tutar ümidi ile,
ellerime dokunan sadece gözümden akan yaşlar oldu.Gözlerimden akmasından değil,
seni gözlerimden silmesinden korktum.Ve o an durdu gözlerimden akan yaşlar.
Her atışında seni sesleyen kalbimi dinledim,seni söylüyordu.Dilimden çıkan kelimelerde ismin vardı,
durmadan söylediler ismini.Aldığım nefesle içime çektim seni,akan damarlarıma karıştın.
Beni yaşatan varlığım oldun,her şeyim oldun;ama bir gün bile olsun yanımda olmadın.
Artık zaman boşa geçti sensiz.Parlayan yıldızlarda artık yavaş yavaş yok olmaya başladılar ,
onlarda senin gibi yalnızlığa terk ediyorlardı beni...
Dertlerimi boşaltmaya deniz kenarına gittim;ama deniz taşmasın diye söyleyemedim dertlerimi.
Dilimden çıkacak kelimelerle coşacağından korktuğum deniz kenarında sessizce seyrettim durgun suları.
O an ellerini tuttuğum o deniz kenarı geldi aklıma.El ele,göz göze olduğumuz anları hatırladım sensizliğin verdiği kederle.
Bir anda rüzgar çıktı,nefesini hissettim.Sakin durmuş sular coşmaya başladı,
sessizce seni seviyorum söylemelerini hissettim ve rüzgarda uçuşan tenini okşadığım o günleri özledim.
Dakikalar bir birini izlerken ben saatlerce yalnız kalmış ayı seyrettim.Gözlerini hatırlatan yıldızları seyrettim
ama yanımda yoktun diye seni seyredemedim.Artık güneşin doğma saati,
doğan güneşle yok oldu içimdeki ümitler,yok oldu senli hoş günlerim...
Yalnız gecelerdi seni bana getiren,hayalini kurduran,ümitlerimi doğuran...
Artık gündüzlerim gece olsun diye bekliyorum saatlerce...sensiz... senden uzakta....