HaZaLıM
Kayıtlı Üye
sensiz olurmu bundan sonra,olmaz tabi ki ama olacak olmalı sensizliği hayal bile etmekten korkan ben şimdi sensizliği tercih ediyorum…
Aşkımız henüz ağaçtaki açmamış tomurcuk gibiydi ama bir türlü çiçek açmadı açamadı o tomurcuk;açacak öyle bir çiçek olacaktı ki hiç bir zaman solmayacaktı sabrettim birtanem güzel günleri bekledim ama gelmediler hatasız yalansız engelsiz günleri bekledim bekledim o çiçeğin korkusuzca açmasını bekledim…
O gün gelecekti,o gün gelecekti bitanem biliyorum gelecekti o çiçek aşkımızla birlikte açıp boy gösterecekti bıkmadan,usanmadan,korkmadan sevecektim seni ama o çiçek son güneş ışıltısıyla açacakken dogruları karşımda buldum yıkıldım,maf oldum meğer ne yalanlar dönmüş arkamdan hançer gibi vurdu yalanların beni sırtımdan.
Gelecekti bitanem gelecekti sana kavuşacaktım bitecekti içimdeki özlem,seni seviyorum derken ellerimin titrediğini görecektin…
Gözlerimin içine bakıp benliğimi okuyacaktın işte o zaman anlayacaktın aşkımın şiddetini;aşkımızı ne güzel ilan ederdik birbirimize yeri geldi kavga ettik bağıra çağıra,hele bitanem karşılıklı ağlayışımızı unutamıyorum.Aşk bu olsa gerek,ağladık bitanem ağladık biz aşkımıza ağladık hergün yolumuza çıkan engellere ağladık hatalara ağladık
ama son pişmanlık neye yarar,sevmek günahmı,sevmek yasakmı bize seni tanıdığımdan buyana nelere katlandım,nelerden geçtim…
Bam başka bir adam oldum,gurur vardı önceleri bende fırlatıp attım.İnadıma kimse karşı gelemezdi ama senin her dediğin mantıklı gelirdi bana ikna olurdum kimsenin sözünü dinlemezken senin sözünden çıkmaz oldum.Ben elimden geleni yaptım affet dedin affettim,affetmez olaydım.Bu içimdeki şüpheler kuşkular içimi yedi bitirdi.Hani derler ya dal rüzgarı affetse bile kırılmıştır birkere nede doğru bir söz işte bu bebeğim affettim ama unutmadım unutamadım.
Doğrular her gece uykularımı böldü unutamadım,biz severken sevilirken neden böyle oldu hergün yeni bir çıkmaz tazeledi gözyaşlarım ağladım çok ağladım ayırmak istediler ayrılmadık,canımızı yakmak istediler birtanem pes etmek mi ben kolay kolay pes etmezdim…
İnandım çünkü o gün gelecekti belkide çok erken kaptırdım kendimi sana ama sabretmesini bildim beni sessiz sedasız terk ettiğinde de beklemesini bildim,sabrettim sabrımın ödülü sen oldun olmaz olaydın inan o zaman seni sensiz yaşarken şimdiki halimden daha güçlüydüm daha mutluydum.Gidişinin sebebini öğrendim ya öğrenmeseydim
keşke,hatayı kendimde bildim şimdi ise yüzüme vurulan bu doğrular içimi kemiriyor unutamıyorum.Kendimi yedek bir parça gibi hissetmek çok zor muş,çok acıymış.Bu yüzden bitanem gücüm kalmadı;ağaçtaki tomurcuk açmıyor bir türlü korktu güveni kalmadı aşkımıza susuz,güneşsiz hiç bir çiçek filizlenemez hele birde ihanete uğrarsa solar gider ve işte soldu gitti…
O tomurcuk dalında kurudu o zamanlar senin ettiğin o güzel sözler büyülerdi beni kuşum deyince uçardım havalarda
inanıp kaptırırdım kendimi çocuk gibi,artık her sözünde yalan arıyorum nefret ediyorum o kelimeden o kelimenin sahibi ben değilim çünki affettim ama unutmadım unutamıyorum.Yaptıgın sana yakıştımı.?Bumuydu senin sadakatin..?! Yazık çok yazık bana gerçekleri bire bir anlattığın gün helal dedim,alnından öpülecek insan dedim ama sence o doğruları öğrenmekte gecikmedim mi bitanem.Benide anla banada hak ver ben böyle birşeyi hak etmedim kendimi o zamanlarda yedirmedim bugünde yediremiyorum…
Seviyorum elbette seviyorum,seven insan affeder ama ben yapamadım,affettim ama unutamadım..Seni de daha fazla kırmadan incitmeden bitsin sözüne inanamadıktan sonra neye yarar seni seviyorum demek,bu yüzden bitsin daha fazla üzemem seni..
İnanmak istedikçe sözlerim daha çok yaraladı seni,zülme bitanem artık üzülme.Her gün hatanı yüzüne vuran birisi olmayacak gidiyorum,hiç olmazsa ben seni sebebsiz terk etmiyorum.Sen o zamanlar kaybolup gittin,ne bir haber saldın ne de kendin aradın,nede inandırıcı bir sebeb gösterdin.Hep hatayı kendimde aradım durdum sensizliğe alışmadım ama katlanmasını bildim.Seni sensiz yaşadım geri döndün hep yeni bir sayfa açmıştık;kin tutmaz seven insan anlayışlı olur
ama bir yere kadar; sen bu şiiri mi yazı mı kim bilir ben ne halde olacağım…
Belki hak ettiğimi başkasıyla yaşarım,ama seni unutmam hep aklımda kalacaksın;belki gün gelir karşılaşırız kim bilir kader belki bu oyunuda oynar bize senden nefret etmiyorum azcıkta olsa anlıyorum,seni sonuçta senin dediğin gibi kadınlar farklı düşünür ama farklı konuşur..Bu gülüşümü sen çok iyi bilirsin,içinde neler gizli bu benim gülüşümün
aslında gözyaşı dolu bu gülüşlerim,ondan intikam almak için senin vurulduğun silahı bana yöneltmen çok alçakcaydı
işte bebeğim budur beni ağlatan..Bu oysaki biz aynı derdi taşıdık içimizde ikimiz aldatılmış içimiz yaralı çocukluğum o kadar benziyorki birbirine suçum neydi,suçum sevmekti benim sakın birşey söyleme artık sus ne duymak istiyorum nede inana biliyorum artık beni birkaç ay içinde ne hale getirdin sonumu kötü gördüğüm için bitsin…
Aşkımız henüz ağaçtaki açmamış tomurcuk gibiydi ama bir türlü çiçek açmadı açamadı o tomurcuk;açacak öyle bir çiçek olacaktı ki hiç bir zaman solmayacaktı sabrettim birtanem güzel günleri bekledim ama gelmediler hatasız yalansız engelsiz günleri bekledim bekledim o çiçeğin korkusuzca açmasını bekledim…
O gün gelecekti,o gün gelecekti bitanem biliyorum gelecekti o çiçek aşkımızla birlikte açıp boy gösterecekti bıkmadan,usanmadan,korkmadan sevecektim seni ama o çiçek son güneş ışıltısıyla açacakken dogruları karşımda buldum yıkıldım,maf oldum meğer ne yalanlar dönmüş arkamdan hançer gibi vurdu yalanların beni sırtımdan.
Gelecekti bitanem gelecekti sana kavuşacaktım bitecekti içimdeki özlem,seni seviyorum derken ellerimin titrediğini görecektin…
Gözlerimin içine bakıp benliğimi okuyacaktın işte o zaman anlayacaktın aşkımın şiddetini;aşkımızı ne güzel ilan ederdik birbirimize yeri geldi kavga ettik bağıra çağıra,hele bitanem karşılıklı ağlayışımızı unutamıyorum.Aşk bu olsa gerek,ağladık bitanem ağladık biz aşkımıza ağladık hergün yolumuza çıkan engellere ağladık hatalara ağladık
ama son pişmanlık neye yarar,sevmek günahmı,sevmek yasakmı bize seni tanıdığımdan buyana nelere katlandım,nelerden geçtim…
Bam başka bir adam oldum,gurur vardı önceleri bende fırlatıp attım.İnadıma kimse karşı gelemezdi ama senin her dediğin mantıklı gelirdi bana ikna olurdum kimsenin sözünü dinlemezken senin sözünden çıkmaz oldum.Ben elimden geleni yaptım affet dedin affettim,affetmez olaydım.Bu içimdeki şüpheler kuşkular içimi yedi bitirdi.Hani derler ya dal rüzgarı affetse bile kırılmıştır birkere nede doğru bir söz işte bu bebeğim affettim ama unutmadım unutamadım.
Doğrular her gece uykularımı böldü unutamadım,biz severken sevilirken neden böyle oldu hergün yeni bir çıkmaz tazeledi gözyaşlarım ağladım çok ağladım ayırmak istediler ayrılmadık,canımızı yakmak istediler birtanem pes etmek mi ben kolay kolay pes etmezdim…
İnandım çünkü o gün gelecekti belkide çok erken kaptırdım kendimi sana ama sabretmesini bildim beni sessiz sedasız terk ettiğinde de beklemesini bildim,sabrettim sabrımın ödülü sen oldun olmaz olaydın inan o zaman seni sensiz yaşarken şimdiki halimden daha güçlüydüm daha mutluydum.Gidişinin sebebini öğrendim ya öğrenmeseydim
keşke,hatayı kendimde bildim şimdi ise yüzüme vurulan bu doğrular içimi kemiriyor unutamıyorum.Kendimi yedek bir parça gibi hissetmek çok zor muş,çok acıymış.Bu yüzden bitanem gücüm kalmadı;ağaçtaki tomurcuk açmıyor bir türlü korktu güveni kalmadı aşkımıza susuz,güneşsiz hiç bir çiçek filizlenemez hele birde ihanete uğrarsa solar gider ve işte soldu gitti…
O tomurcuk dalında kurudu o zamanlar senin ettiğin o güzel sözler büyülerdi beni kuşum deyince uçardım havalarda
inanıp kaptırırdım kendimi çocuk gibi,artık her sözünde yalan arıyorum nefret ediyorum o kelimeden o kelimenin sahibi ben değilim çünki affettim ama unutmadım unutamıyorum.Yaptıgın sana yakıştımı.?Bumuydu senin sadakatin..?! Yazık çok yazık bana gerçekleri bire bir anlattığın gün helal dedim,alnından öpülecek insan dedim ama sence o doğruları öğrenmekte gecikmedim mi bitanem.Benide anla banada hak ver ben böyle birşeyi hak etmedim kendimi o zamanlarda yedirmedim bugünde yediremiyorum…
Seviyorum elbette seviyorum,seven insan affeder ama ben yapamadım,affettim ama unutamadım..Seni de daha fazla kırmadan incitmeden bitsin sözüne inanamadıktan sonra neye yarar seni seviyorum demek,bu yüzden bitsin daha fazla üzemem seni..
İnanmak istedikçe sözlerim daha çok yaraladı seni,zülme bitanem artık üzülme.Her gün hatanı yüzüne vuran birisi olmayacak gidiyorum,hiç olmazsa ben seni sebebsiz terk etmiyorum.Sen o zamanlar kaybolup gittin,ne bir haber saldın ne de kendin aradın,nede inandırıcı bir sebeb gösterdin.Hep hatayı kendimde aradım durdum sensizliğe alışmadım ama katlanmasını bildim.Seni sensiz yaşadım geri döndün hep yeni bir sayfa açmıştık;kin tutmaz seven insan anlayışlı olur
ama bir yere kadar; sen bu şiiri mi yazı mı kim bilir ben ne halde olacağım…
Belki hak ettiğimi başkasıyla yaşarım,ama seni unutmam hep aklımda kalacaksın;belki gün gelir karşılaşırız kim bilir kader belki bu oyunuda oynar bize senden nefret etmiyorum azcıkta olsa anlıyorum,seni sonuçta senin dediğin gibi kadınlar farklı düşünür ama farklı konuşur..Bu gülüşümü sen çok iyi bilirsin,içinde neler gizli bu benim gülüşümün
aslında gözyaşı dolu bu gülüşlerim,ondan intikam almak için senin vurulduğun silahı bana yöneltmen çok alçakcaydı
işte bebeğim budur beni ağlatan..Bu oysaki biz aynı derdi taşıdık içimizde ikimiz aldatılmış içimiz yaralı çocukluğum o kadar benziyorki birbirine suçum neydi,suçum sevmekti benim sakın birşey söyleme artık sus ne duymak istiyorum nede inana biliyorum artık beni birkaç ay içinde ne hale getirdin sonumu kötü gördüğüm için bitsin…
