Yine o şarkı çalıyor radyoda kirpiklerimin ucunda duruyor
gözyaşım ama sözüm var kendime ağlamayacağım!
Seninle Kaybetmediklerime Tutunuyorum!
Seni ne kadar özlediğimi haykırıyor yüreğim
ama kendime bile itiraf etmeyeceğim.
Bir kere daha düşersem duygularımın çukuruna
bu sefer ölürüm biliyorum.
Gurumdan veya egomdan değil senden vazgeçişim;
sebep bana çarpışların değil.
Her kim olursa olsun bir insana bunca eziyeti çektirebilecek kadar
kendini kirletmiş bir ruhu sevmeye devam etmeye razı değilim.
Seni çok kere kurtarmaya çalıştım.
Severek sabrederek defalarca ve hiç yorulmadan
seni erdemli ve onurlu biri haline döndürmek istedim.
Ancak her seferinde duvara çarpıp kırılan bir bardak gibi
parçalandı emeklerim.
İçten içe hala seni özlüyorum
ama bunu itiraf edemem.
Edemem çünkü bu duyguyu da kirletmenden korkuyorum.
Birini sevmenin ne demek olduğunu öğrenmeni diliyorum.
Bazen senin için dua ediyorum.
Çok geç olmadan hayatın anlamını
ve sahip olduğun bedenin içinde
olgunlaşması gereken ruhunun farkına varmanı diliyorum.
Elimden artık fazlası gelmiyor.
Ömrümün sana ayrılan o uzun vakti maalesef tükendi.
Senden daha umut verici bir yürek için çaba göstermek istiyorum.
Seninle yaşamaya devam etseydim
hayatta sahip olduğum en güçlü inancı da kaybedebilirdim.
Ben sevgiye inanırım.
Sevginin kudretine güvenirim.
Severek ve sevmeyi öğreterek düzeleceğini düşünürüm her şeyin.
Seni sevmeye devam etseydim bu inancı da kaybedecektim.
Peki şimdi beni ayakta ne tutuyor?
Hala sevgi!
Sende başarısız olmam sevgiye dair düşündüklerimin
yanlışlığından değildi.
Benim sevgim sende işe yaramamış olmalı!
Bir gün birisi kendince seni sever
ve bu sefer sen de gönül kapılarını açarsın diye umuyorum.
Son nefesime kadar bu inanca tutunacağım.
Bunu da kaybedersem kendimi bile inkar ederim biliyorum.