By.CheqiCi
Kayıtlı Üye
Usulca geçtim bu şehrin sokaklarını
Akşama vardım.
Şiirler yazdım sevdiğim sana
Anladım ki
Seni sevmek bambaşka bir mevsimmiş bana.
Takvimlere bıraktım yalnızlığı
Yağmurlardan düştüm yokluğuna cümlelerinden içtim
Sabahlara saklandı ayışığı
Usulca unuttum bu şehrin sessizliğini.
Yanımda sen
Ellerimde yüzüne gülümseyen zamanlarım
Onca sevda vardı şafaklara sevdiğim
Ben yalnız seninkini seçtim.
Çocukluğundan sıyrıldım sana aşkların
Çabaladım kapıların dışında
Yalnızlığıma ok gibi saplanan yarınlar vardı
Anlaşılmamış paylaşılmamış
Gecelerce saçlarına karışan yıldızların koynunda
Bir ben vardım birde sen
Bakışırdık sabahlara kadar aynalarda.
Yani sevdiğim
Zaman aldı uykularımı
İçime sancı doğuran bütün sabahlardan
Göremesemde seni kendimden vazgeçtim.
Usulca bitirdim bu şehri seni düşünerek
Bir seni sevdim.
Ardımızda
Gündüze bırakılan nice aşklar vardı özlenmemiş
Devrik cümlelerinde aşk henüz yüzümü görmemiş
Sen vardın bana herşeyden önce sevdiğim
Seni sevmeyi öğretti bana gecelerce
Sende aşk''ı bulan yüreğim.
Ve anladım ki sevdiğim
Sevdaların şimdi bana herşeymiş
Aşk yalnız sende gerçekmiş
Seninle aşk''ı yaşamak
Hiç birşeye değişilmezmiş
Üşenmeyip topluyorum ortalığı.
Öyle köşe bucak değil.
Ne heves ne düş kırıklığı;
Gecede bırakıp tüm yaşadıklarımı
Sabahlar buluyorum kendime.
Düşler öğlene dek gitmiyor.
Yanındayım.. mutluyum.. yalnızım..
Susman yoruyor beni
Konuşman; çamaşır serili bir bahçe
Yazın toplanmadan bırakılmış
Bir halı gibi nemli ve ağır.
"Herşeye varım!" diye
Bağırmak geçiyor içimden
Oysa bağırsam
Yorgun güllerin solmaya yüz tuttuğu bu gecede
Her heves bir düş kırıklığı
