Seni en sona saklamıştım... Varlığımın ve yokluğunun sonunda söylenebilen
tek suskunluktun sen... Ömrümün son demlerine yakışan son sözdün. Ben seni
hiç söylemeyecek, yazmayacak, anlatmayacaktım... Bir sır olmalıydın
duvarımdaki suretinle yalnız benim aramda. Sandallara gül.... gül
doldurmalıydın ve bir bir tutuşturup denize salmalıydın ben sonlardan sana
selam edince...
Uçurumlar eşiğinde dururum bir an. Yanık bir türkü olur dudaklarımda; eski,
çok eski bir gülüş gibi kalan.. Geçtiğim ve belki de geçmediğim o yollardan
yeni aşklar gelir şimdi çığlık çığlığa... Elleri titrer hasretin vuslatların
koynunda.. Bir ben böyle ne diyeceğini bilmez kalırım ortalarda... Bir ben
böyle bunalmış, bıkkın...
Turuncu balkonlu evlerin pencerelerinde yine her mevsim taze çiçekler
kalsın.. Bana düşen son suskunluk, bana düşen son yalan (da) burada denize
hiç kavuşamamış nehirlerin kederi ile yaşansın...
Kaçınılmaz yokluğumun kıyısından ben şimdi dünyada benden hatıra bilinecek
olan son sözleri yazdım. Sana adanmış bir yürekten başka neydim?
Var olmayan sana yana yana yokluğumun girdabına kapıldım.. Ah! Aşk! Bu mudur
hep senin alınyazın!
Şiirler, okunmaya vakit bulunmamış kitaplar baş ucumda duran... Çantamdaki
bahar.. defterlerin arasında unutulmuş güller, postada mektuplar...
Hepiniz hoşça kalın!
Uzakta bir şehrin ıssız kaldırımlarında unutulmuş, ayaklar altında
yıpratılmış onurlu hatıraları aşkın... ahh dalları ağaçların... Dalgaların
selamını dallarda serçelere getiren yanlış rüzgârlar da bu matemli
sessizliğe katılsın...
Ve bir gül olsun yangınlardan arta kalan! Bu şehir yansın, hiç acıma!
Ve ardımdan yalnız cevapsız sorularım ağlasın...
Sevdamın adı,
Kaderde saklı,
Kalsın!
İşte sana son sözüm bu,
Sen benim tek yalanımsın... sen benim yalanımsın başlık
Yaşadığımızı sandıgımızı ,aslında sürekli yıkıntılarını toplamakla
ugraştıgımız bir sevgiyi sürdürmeye çalışıyoruz.Hiç yanılmam sanmıştım,sonu
ne olursa olsun...Ama yıkıntılar arasında sevgiyi yaşayamamaktan
yoruluyormuş insan,ve her geçen gün kendimizi de yıkıntılar arasında
kaybediyormuşuz belki de hiç farkında olmadan...
Herkes sevginin fedakarlık istedigini söylese de fedakarlık için sevgiyi
yaşamak gerekiyormuş,yaşanılmayan için fedakarlık yapılmaz...
Üzülmekten yoruldum.seni üzmekten de,beklemekten yoruldum,neyi bekledigimi
bilmeden özlemekten de yoruldum,en çok da düşünmekten!!!!!Susmaktan
yoruldum,sürekli susup içimde avazım çıktıgı kadar haykırmaktan.Hep kendimle
başbaşa kalıp,hep kendime sıgınmaktan YORULDUM..........
Ama ögrendim artık aşk yaşanıldıgı sürece vardır.Sen yoksun,ben yokum.. o
zaman aşkın olmasını da beklemiyorum artık.O da olmasın artık,eger sürekli
kendimi hesapsızca sorgulayacaksam eger kendi iç savaşımda sürekli kendime
yenik düşeceksem eger yaşamadıgım bir aşk için sürekli üzüleceksem ve hep
üzeceksem seni,OLMASIN...zaten hiç yokmuş,var oldugunu sayarak kandırmışız
kendimizi,ya da ben hep kandırmışım kendimi.....
Artık seni sana bıraktım ben zaten hep kendimleydim ve hep kendimi
paylaştım.Artık al kendini benden ve yaşamak istedigin gibi yaşa
aşkı,hayatı,kendini.yaşamak istedigin ne varsa kendince yaşa çünkü ben
yoruldum artık ben yokum...
Yıkık bir sevginin yıkıntılarını toplamakla ugraşma..hiçbir zaman
yıkılmayacak bir sevgi için savaşını ver...ben bu savaşta yenk
düştüm.Benyenik kahraman sen kazanan kral ol....
Ne kadar yenik düşsem de, ne kadar üzülsem de güzel yanları da vardı seni
yaşamanın,tabi yaşadıgım kadarının.....
Seninle yaşanılan ilkler güzeldi,bazen acıtsa da seni özlemek güzeldi,bazen
ağlatsa da kavgalarımız güzeldi,hep ihtiyac duydugumuzda birbirimizin
yanında olamasak da beklemek güzeldi,gerçekleşmeyecegini bile bile kendi
dünyamızda sıradışı hayaller kurmak güzeldi,en güzeli de uzun bir zamanı
kısa kısa yaşamaktı.VE seni tanımak da güzeldi.....
tek suskunluktun sen... Ömrümün son demlerine yakışan son sözdün. Ben seni
hiç söylemeyecek, yazmayacak, anlatmayacaktım... Bir sır olmalıydın
duvarımdaki suretinle yalnız benim aramda. Sandallara gül.... gül
doldurmalıydın ve bir bir tutuşturup denize salmalıydın ben sonlardan sana
selam edince...
Uçurumlar eşiğinde dururum bir an. Yanık bir türkü olur dudaklarımda; eski,
çok eski bir gülüş gibi kalan.. Geçtiğim ve belki de geçmediğim o yollardan
yeni aşklar gelir şimdi çığlık çığlığa... Elleri titrer hasretin vuslatların
koynunda.. Bir ben böyle ne diyeceğini bilmez kalırım ortalarda... Bir ben
böyle bunalmış, bıkkın...
Turuncu balkonlu evlerin pencerelerinde yine her mevsim taze çiçekler
kalsın.. Bana düşen son suskunluk, bana düşen son yalan (da) burada denize
hiç kavuşamamış nehirlerin kederi ile yaşansın...
Kaçınılmaz yokluğumun kıyısından ben şimdi dünyada benden hatıra bilinecek
olan son sözleri yazdım. Sana adanmış bir yürekten başka neydim?
Var olmayan sana yana yana yokluğumun girdabına kapıldım.. Ah! Aşk! Bu mudur
hep senin alınyazın!
Şiirler, okunmaya vakit bulunmamış kitaplar baş ucumda duran... Çantamdaki
bahar.. defterlerin arasında unutulmuş güller, postada mektuplar...
Hepiniz hoşça kalın!
Uzakta bir şehrin ıssız kaldırımlarında unutulmuş, ayaklar altında
yıpratılmış onurlu hatıraları aşkın... ahh dalları ağaçların... Dalgaların
selamını dallarda serçelere getiren yanlış rüzgârlar da bu matemli
sessizliğe katılsın...
Ve bir gül olsun yangınlardan arta kalan! Bu şehir yansın, hiç acıma!
Ve ardımdan yalnız cevapsız sorularım ağlasın...
Sevdamın adı,
Kaderde saklı,
Kalsın!
İşte sana son sözüm bu,
Sen benim tek yalanımsın... sen benim yalanımsın başlık
Yaşadığımızı sandıgımızı ,aslında sürekli yıkıntılarını toplamakla
ugraştıgımız bir sevgiyi sürdürmeye çalışıyoruz.Hiç yanılmam sanmıştım,sonu
ne olursa olsun...Ama yıkıntılar arasında sevgiyi yaşayamamaktan
yoruluyormuş insan,ve her geçen gün kendimizi de yıkıntılar arasında
kaybediyormuşuz belki de hiç farkında olmadan...
Herkes sevginin fedakarlık istedigini söylese de fedakarlık için sevgiyi
yaşamak gerekiyormuş,yaşanılmayan için fedakarlık yapılmaz...
Üzülmekten yoruldum.seni üzmekten de,beklemekten yoruldum,neyi bekledigimi
bilmeden özlemekten de yoruldum,en çok da düşünmekten!!!!!Susmaktan
yoruldum,sürekli susup içimde avazım çıktıgı kadar haykırmaktan.Hep kendimle
başbaşa kalıp,hep kendime sıgınmaktan YORULDUM..........
Ama ögrendim artık aşk yaşanıldıgı sürece vardır.Sen yoksun,ben yokum.. o
zaman aşkın olmasını da beklemiyorum artık.O da olmasın artık,eger sürekli
kendimi hesapsızca sorgulayacaksam eger kendi iç savaşımda sürekli kendime
yenik düşeceksem eger yaşamadıgım bir aşk için sürekli üzüleceksem ve hep
üzeceksem seni,OLMASIN...zaten hiç yokmuş,var oldugunu sayarak kandırmışız
kendimizi,ya da ben hep kandırmışım kendimi.....
Artık seni sana bıraktım ben zaten hep kendimleydim ve hep kendimi
paylaştım.Artık al kendini benden ve yaşamak istedigin gibi yaşa
aşkı,hayatı,kendini.yaşamak istedigin ne varsa kendince yaşa çünkü ben
yoruldum artık ben yokum...
Yıkık bir sevginin yıkıntılarını toplamakla ugraşma..hiçbir zaman
yıkılmayacak bir sevgi için savaşını ver...ben bu savaşta yenk
düştüm.Benyenik kahraman sen kazanan kral ol....
Ne kadar yenik düşsem de, ne kadar üzülsem de güzel yanları da vardı seni
yaşamanın,tabi yaşadıgım kadarının.....
Seninle yaşanılan ilkler güzeldi,bazen acıtsa da seni özlemek güzeldi,bazen
ağlatsa da kavgalarımız güzeldi,hep ihtiyac duydugumuzda birbirimizin
yanında olamasak da beklemek güzeldi,gerçekleşmeyecegini bile bile kendi
dünyamızda sıradışı hayaller kurmak güzeldi,en güzeli de uzun bir zamanı
kısa kısa yaşamaktı.VE seni tanımak da güzeldi.....
