nur_16
Bayan Üye
Seni Seviyordum
Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi...
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi
İnsan hergün anımsar mı aynı gözleri..
Saçlarını izliyordum uzaktan,
kulağının arkasına
düşüşü ve burnun herkesten başkaydı işte.
Güldüğün zaman yukarıya bakardın.
Yukarı kalkan
başın ve gülen gözlerin vardı, ne güzeldiler...
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler.
Duvarlara,
vitrin camlarına kaldırımlara çarpıyordu.
Geri dönüyordu
çoğalarak.
Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum
herşeyi, her şeyi erteleyişim oluyordun.
Kalp ağrısı
oluyordun, birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun.
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk.
Dönemeçler geçiyor,
köprüler göze alıyor ve bazen tekin olmayan suların
üzerinden atlıyorduk. Cesurduk...
Ufuk çizgisi maviydi,
gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller.
Sevinçlerim oluyordun arasıra, sen hiç bilmiyordun.
Sonra herhangi biri oldun. Bütün sevinçlerim bittikten
sonra yağmurlar yağdı serin haziran akşamları...
Sonra bir gün uzaktan gördüm seni.
Saçların
bana inat, başın her şeye meydan okuyarak.
İşte yine aynı...
Kalbimi acıttın
. Her zamanki gibi.
Değiştik sanıyordum.
Şimdi bunları anlatsa sana birileri,
kimbilir..
yada boşver
Bilme en iyisi...
Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi...
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi
İnsan hergün anımsar mı aynı gözleri..
Saçlarını izliyordum uzaktan,
kulağının arkasına
düşüşü ve burnun herkesten başkaydı işte.
Güldüğün zaman yukarıya bakardın.
Yukarı kalkan
başın ve gülen gözlerin vardı, ne güzeldiler...
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler.
Duvarlara,
vitrin camlarına kaldırımlara çarpıyordu.
Geri dönüyordu
çoğalarak.
Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum
herşeyi, her şeyi erteleyişim oluyordun.
Kalp ağrısı
oluyordun, birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun.
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk.
Dönemeçler geçiyor,
köprüler göze alıyor ve bazen tekin olmayan suların
üzerinden atlıyorduk. Cesurduk...
Ufuk çizgisi maviydi,
gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller.
Sevinçlerim oluyordun arasıra, sen hiç bilmiyordun.
Sonra herhangi biri oldun. Bütün sevinçlerim bittikten
sonra yağmurlar yağdı serin haziran akşamları...
Sonra bir gün uzaktan gördüm seni.
Saçların
bana inat, başın her şeye meydan okuyarak.
İşte yine aynı...
Kalbimi acıttın
. Her zamanki gibi.
Değiştik sanıyordum.
Şimdi bunları anlatsa sana birileri,
kimbilir..
yada boşver
Bilme en iyisi...
İclal Aydın
Son düzenleme:
