seni ele veriyordu her bir zerren

TatLı prenses · 4 Mar 2010

seni ele veriyordu her bir zerren
susarken bile hüzün kokuyordun
aşk saçlarından damlıyordu
gözlerin uzaklarda arıyordu bilinmezi
siliyordun parmaklarınla akan yaşlarını
kirpiklerinde kalıyordu düşmekten korkan damlaların
kaşların her zamankinden farklıydı
başın öne eğilmiş utanıyordun sanki
aşk saçlarından damlıyordu
sen susarken bile hüzün kokuyordun

yüreğinde kanadı kırık bir serçe
ağlasa ruhunu teslim edecek sensizliğe
oturuşundan belli gitmek üzere gelmişsin
bu sözlerim evimin en nadide misafirine

saatin durmuş kolunda hala ben varım
nefesinde hala ismim
susuyordun evet tepkisizce susuyordun
sen susarken bile hüzün kokuyordun

kitapların her zamanki yerindeydi
masanı hiç toplamamıştım
kalemin sana aşık gözlerle ağlıyordu
ben hiç bu kadar yanmamıştım
ayağının tozu kalıyordu sen giderken
ceketinde götürdüğün bir mendildim
duyuyordun hıçkırıklarımı
varamıyordu cebine elin
ben sözlerinin en ince sesiydim

içinde fırtınalar kopuyordu göremediğim
sakin sulardan geliyordun
çığlıklarını gözlerinden duyuyordum
bana bakarken gözlerin doluyordu
ellerin
ellerin düşmüyordu yüzünden
gitmek istemeyen duruşunla kaçıyordun
anlamlaştıramadığımız dünlerimizden
saklıyordun gerçekleri
seni ele veriyordu her bir zerren

aşk saçlarından damlıyordu
sen susarken bile hüzün kokuyordun

TatLı prenses · 4 Mar 2010

---> seni ele veriyordu her bir zerren

sen olmayacaksın
sınır koydum sana olan aşkıma,
dönerdim yoksa deliye, hanisen diye,
bir gün şaşırıp sorma sakın, bu halin ne diye,
seni gördükçe delirmektense,
sensiz yaşayıp ölmek daha kolay,

güneş, hep doğarken sen geleceksin aklıma,
sana güneşim derdim, şimdi bin pişman oldum,
öyle bir hale geldimki, sınır koydum aşkıma,
seni gördükçe üzülmektense,
sensiz yaşayıp yine seveyim,

seni ele veriyordu her bir zerren

TatLı prenses

TatLı prenses

Gizliliğinize değer veriyoruz