kaleminden çıkan sözlerin olayım-
sen de mi diye sordum içimden sessizce
yeni bir -gazel- olmaya mı geldin bedenime
ilk beyitinde -aa- diye uyaklanıp
aynı şeyleri tekrar etmek için mi dudaklarında
söylesene sen de bir -sarı- gazel misin diğerleri gibi
ilk lafların hep aynı ve sonralarda bocalayan
hani şair bir kere yazınca tadında kalır ya
sonra hep döker ya kalemini deftere
sen de bir kere dudaklarıma ilk beyitini verip dudaklarınla
ikincisinde bir öyle bir böyle mi diyeceksin
kalbime -ab- diye mi uyaklayacaksın sözlerini
belki de sonra bir -kaside- gibi
bölüm bölüm bitireceksin beni
-methiye- kısmında övüp
kızlık duygumu kabartacaksın
ağır ağır yazacaksın
yükünün altında ezilip kalıcam
ama billir misin
ben senin beni bir -mesnevi- gibi yaşamanı isterim
uzun uzun yaz gözlerime beyitlerini
sonsuz kadar olsunlar
ve her biri aynı ama her defasında farklı olsun
dudağıma yanaklarıma dokununca -aa- diye uyaklan
omzuma gelince -bb- diye
ve dudaklarıma da -öp öp- diye kafiyele kendini
ben destan kalayım senin beyaz teninde
bakarsın belki de beni yazmaların birikir yüreğinde
biliyorum sen yazan bir adamsın
ve biliyorum ben şair adamlara vurgunum
-dizelerine yükle beni oku dudaklarınla ve mühürle gözlerine-
''''kaleminden çıkan sözlerin olayım
mürekkebine bulanayım
ağlarsan gözyaşların düşsün üzerime
-kalbim- dediğin defterine dağılayım''''
-içimi titretmeye devam et ama hız yapmadanalkol almadan-
dengesizliklere tahammülüm yok !
bunu bilmelisin !
iyisin sen çok iyi
bana fazla iyisin
seni kabul edemem ki bilmelisin
fazla iyiler beni öldürdü
sen de öldürme sakın . . .
şimdilik kabulümsün
-ne kork benden ne de uzaktan dinle-
kifayetsiz kalmazsın umarım birden fazlaları gibi
daha fazla fazlalığa ihtiyacım yok çünkü
fazla fazlandım zaten fazlalıklar üzerinde/fazlalıklar üzerimde !
''''Sen kalem ol ben de kağıt
Yaz beni yarim yarim
Çiz beni yarim yarim
Çöz beni yarim yarim
Ah beni beni''''
sen de mi diye sordum içimden sessizce
yeni bir -gazel- olmaya mı geldin bedenime
ilk beyitinde -aa- diye uyaklanıp
aynı şeyleri tekrar etmek için mi dudaklarında
söylesene sen de bir -sarı- gazel misin diğerleri gibi
ilk lafların hep aynı ve sonralarda bocalayan
hani şair bir kere yazınca tadında kalır ya
sonra hep döker ya kalemini deftere
sen de bir kere dudaklarıma ilk beyitini verip dudaklarınla
ikincisinde bir öyle bir böyle mi diyeceksin
kalbime -ab- diye mi uyaklayacaksın sözlerini
belki de sonra bir -kaside- gibi
bölüm bölüm bitireceksin beni
-methiye- kısmında övüp
kızlık duygumu kabartacaksın
ağır ağır yazacaksın
yükünün altında ezilip kalıcam
ama billir misin
ben senin beni bir -mesnevi- gibi yaşamanı isterim
uzun uzun yaz gözlerime beyitlerini
sonsuz kadar olsunlar
ve her biri aynı ama her defasında farklı olsun
dudağıma yanaklarıma dokununca -aa- diye uyaklan
omzuma gelince -bb- diye
ve dudaklarıma da -öp öp- diye kafiyele kendini
ben destan kalayım senin beyaz teninde
bakarsın belki de beni yazmaların birikir yüreğinde
biliyorum sen yazan bir adamsın
ve biliyorum ben şair adamlara vurgunum
-dizelerine yükle beni oku dudaklarınla ve mühürle gözlerine-
''''kaleminden çıkan sözlerin olayım
mürekkebine bulanayım
ağlarsan gözyaşların düşsün üzerime
-kalbim- dediğin defterine dağılayım''''
-içimi titretmeye devam et ama hız yapmadanalkol almadan-
dengesizliklere tahammülüm yok !
bunu bilmelisin !
iyisin sen çok iyi
bana fazla iyisin
seni kabul edemem ki bilmelisin
fazla iyiler beni öldürdü
sen de öldürme sakın . . .
şimdilik kabulümsün
-ne kork benden ne de uzaktan dinle-
kifayetsiz kalmazsın umarım birden fazlaları gibi
daha fazla fazlalığa ihtiyacım yok çünkü
fazla fazlandım zaten fazlalıklar üzerinde/fazlalıklar üzerimde !
''''Sen kalem ol ben de kağıt
Yaz beni yarim yarim
Çiz beni yarim yarim
Çöz beni yarim yarim
Ah beni beni''''
Son düzenleme: