Sen Yoksun Seni Düşünmek Var
İşte yine yoksun.Yine her yer sensizyine herkes çok sessiz.
Ama ben hala alışamadım ne sensizliğe bitanem ne de bu sessizliğe.
Hem yokluğuna alışmayı düşünememki ben.
Acı çekerimçekerim ama bu sensiz yokluğabu hasrete hiç alışamam ben.
Dedim ya senle dolu bu sensizliğe dayanamazkensen olmayan bu sensizliğe nasıl dayanabilirim söylesene?
Bu ayrılıkbu hasret artık çekilmez oldu.
Özlüyorum ben seni; ölüm gibisen gibi ve biz gibi.
Bu gece bir kez daha ağlıyorum senin için.Bu koca ayrılığın içinkocaman yokluğun için.Bir bilsen bu gözler nasıl gurursuzca ağlıyor senin içinbir bilsen içimde nasıl alev gibi yanıyorsunbir bilsen seni ne kadar arzuluyorum ve bir bilsen son nefesimi verirken bile kalbimde nekadar çok olacağını.
Şimdi sen yoksunseni düşünmek var.
Ben sende ağladım.İlk defa sende istedim yanaklarımı doya doya silmeyi.İlk sana doyamadımben sende varoldum ve ben sende varlığımı bitirmek istiyorum.
Şimdi sen yoksunseni düşünmek var.
Kapa gözlerini ve bana bak; ''Ben''diye gördüğün her şey senin yokluğun.Kalemin değdi diye atamadığım şiirlerin senin yokluğun.Şimdi burda değilsin ama beni duyuyorsun bunu biliyorum.Şimdi kapa gözlerini ve dinle ne olur; sana yalnızca bir kere söylemeye cesaret edeceğim çünkü; aşk bilmediğin yollardan yürümektir.Tıpkı senin yolunda ölümün ta kendisine koşmak gibisana ulaşacağımı düşünmek ama bir türlü ulaşamamak gibi ve bir türlü ulaşamamak gibi.
Şimdi sen yoksunsadece seni düşünmek var.
Bilirsinher tercih bir kaybediştir.Ve her kaybediş bir başlangıç.Seni tercih ettiğim şu zamanlarda yüreğimin en büyük mutluluğunu yaşıyorum içimdeherşeye rağmen.Neyim var ki utanılacak? Hiç...
Hem ne mutlu bana; son başlangıcım olsan keşke ve beni bütün keşkelerden arındırsan.Ama ben bu keşkesiz son başlangıcıma başlamadan önce son başlangıcım için bir ''KEŞKE''daha desem? ? ? HIII...
İşte yine yoksun.Yine her yer sensizyine herkes çok sessiz.
Ama ben hala alışamadım ne sensizliğe bitanem ne de bu sessizliğe.
Hem yokluğuna alışmayı düşünememki ben.
Acı çekerimçekerim ama bu sensiz yokluğabu hasrete hiç alışamam ben.
Dedim ya senle dolu bu sensizliğe dayanamazkensen olmayan bu sensizliğe nasıl dayanabilirim söylesene?
Bu ayrılıkbu hasret artık çekilmez oldu.
Özlüyorum ben seni; ölüm gibisen gibi ve biz gibi.
Bu gece bir kez daha ağlıyorum senin için.Bu koca ayrılığın içinkocaman yokluğun için.Bir bilsen bu gözler nasıl gurursuzca ağlıyor senin içinbir bilsen içimde nasıl alev gibi yanıyorsunbir bilsen seni ne kadar arzuluyorum ve bir bilsen son nefesimi verirken bile kalbimde nekadar çok olacağını.
Şimdi sen yoksunseni düşünmek var.
Ben sende ağladım.İlk defa sende istedim yanaklarımı doya doya silmeyi.İlk sana doyamadımben sende varoldum ve ben sende varlığımı bitirmek istiyorum.
Şimdi sen yoksunseni düşünmek var.
Kapa gözlerini ve bana bak; ''Ben''diye gördüğün her şey senin yokluğun.Kalemin değdi diye atamadığım şiirlerin senin yokluğun.Şimdi burda değilsin ama beni duyuyorsun bunu biliyorum.Şimdi kapa gözlerini ve dinle ne olur; sana yalnızca bir kere söylemeye cesaret edeceğim çünkü; aşk bilmediğin yollardan yürümektir.Tıpkı senin yolunda ölümün ta kendisine koşmak gibisana ulaşacağımı düşünmek ama bir türlü ulaşamamak gibi ve bir türlü ulaşamamak gibi.
Şimdi sen yoksunsadece seni düşünmek var.
Bilirsinher tercih bir kaybediştir.Ve her kaybediş bir başlangıç.Seni tercih ettiğim şu zamanlarda yüreğimin en büyük mutluluğunu yaşıyorum içimdeherşeye rağmen.Neyim var ki utanılacak? Hiç...
Hem ne mutlu bana; son başlangıcım olsan keşke ve beni bütün keşkelerden arındırsan.Ama ben bu keşkesiz son başlangıcıma başlamadan önce son başlangıcım için bir ''KEŞKE''daha desem? ? ? HIII...