Dark_GirL
Bayan Üye
Yine gün doğdu … güneş bütün güzelliğini göstermeye başLadı şehrime.
İnsanlar doğan güneşLe beraber , yiten umutlarını da kazanıyormuş.
Güneşin doğuşuyLa ben de yeniden umut etmeye başLıyorum…
karanLık bir umut benimkisi… Kimseninkine benzemez …
Yürek acıtır .. İnsan ağLatır . Çaresiz bırakır…
Gün geLiyor yiten umutlarına ağlıyorum , geçmişime hesap soruyorum çaresizce,
Cevabını bir türLü buLamayacağım soruLarımı yöneLtiyorum da
Kimse cevap veremiyor… ben yiNe soruLarımLa baş başa kaLıyorum.
Ömrüm geçiyor bu karmaşa için de …
sensizLik zor geLiyor bedenime…
içimde hep bir şeyler eksik… güLmeye çalışsam güLemiyorum…
AğLasam bir türLü susamıyorum…
AcıLarıma katLanmak kimi zaman zor geLiyor,
Ölmek istiyorum o da oLmuyor…
ÇaresizLiği böyLe biLmezdim ben…
Hiç bu kadar mutsuz kaLmamıştım ..
Hiç bu kadar yaLnızLığıma terk ediLmemiştim..
Senin gidişinLe bütün sevdikLerim de çekti gitti hayatımdan.
ÖyLe yaLnızım ki bilsen belki gittiğiNe pişman oLursun,
Görsen bir beni tanıyamazsın beLki de…
Her sabah kaLkıp bir köşede oturuyorum saatLerce.
Düşünüyorum öyLe acı veriyor ki seni düşünmek !
Düşünmeden de edemiyorum…
GözLerim yaşLarLa doLuyor sen geLince akLıma,
Hep yüreğimde bir sızı başLıyor…
Sonra hıçkırıkLarımın ardı arkası kesiLmiyor…
Kimse gözyaşımı siLmiyor… kimse eLimi tutmuyor ..
Bomboş evde gözyaşLarımLa , çaresizLiğimLe gittiğin o yoLa bakıyorum..
GördükLerimi sen sanıyorum bazen…
O zaman kaLbim yerinden çıkacak gibi atıyor.
ELim ayağım birbirine doLaşıyor..göLge gittikçe yakLaşıyor bana…
NetLeşiyor… ve hayaLinde o anda yok oLuyor.. sen değiLsin yine geLen…
BekLiyorum , bekLiyorum
Boş odaLar , yaLnızlığım , bomboş bir sokak
Ayda bir kere gözüken o yabancıların hayaLi ve gözyaşLarım…
Bedenime bir ağırLık çöküyor seNi bekLerken , uzanıyorum yatağıma
GözLerimi kapatıyorum hayaLin…
GözLerimi açıyorum yok oLuyorsun birden…
Üzerimdeki ağırLık gittikçe artıyor…
Sonra birden sen çıkıyorsun karşıma eLini uzatıyorsun bana
iLk defa bu kadar netleşiyorsun
HayaLin değiL eminim sensin bu …
Beni çağırıyorsun yanına!
GeL diyorsun!
‘Biliyorum çok yaLnız kaLdın bırakmamaLıydım hadi sende geL de bu ayrıLık bitsin’ diyorsun
Uzanan eLini öyLe sıkı tutuyorum ki çekip aLıyorsun beni bu yaLnızlıktan…
Ve gözyaşLarım bitiyor… Sen yanımdasın ya !
İsterse öLüm oLsun….
İnsanlar doğan güneşLe beraber , yiten umutlarını da kazanıyormuş.
Güneşin doğuşuyLa ben de yeniden umut etmeye başLıyorum…
karanLık bir umut benimkisi… Kimseninkine benzemez …
Yürek acıtır .. İnsan ağLatır . Çaresiz bırakır…
Gün geLiyor yiten umutlarına ağlıyorum , geçmişime hesap soruyorum çaresizce,
Cevabını bir türLü buLamayacağım soruLarımı yöneLtiyorum da
Kimse cevap veremiyor… ben yiNe soruLarımLa baş başa kaLıyorum.
Ömrüm geçiyor bu karmaşa için de …
sensizLik zor geLiyor bedenime…
içimde hep bir şeyler eksik… güLmeye çalışsam güLemiyorum…
AğLasam bir türLü susamıyorum…
AcıLarıma katLanmak kimi zaman zor geLiyor,
Ölmek istiyorum o da oLmuyor…
ÇaresizLiği böyLe biLmezdim ben…
Hiç bu kadar mutsuz kaLmamıştım ..
Hiç bu kadar yaLnızLığıma terk ediLmemiştim..
Senin gidişinLe bütün sevdikLerim de çekti gitti hayatımdan.
ÖyLe yaLnızım ki bilsen belki gittiğiNe pişman oLursun,
Görsen bir beni tanıyamazsın beLki de…
Her sabah kaLkıp bir köşede oturuyorum saatLerce.
Düşünüyorum öyLe acı veriyor ki seni düşünmek !
Düşünmeden de edemiyorum…
GözLerim yaşLarLa doLuyor sen geLince akLıma,
Hep yüreğimde bir sızı başLıyor…
Sonra hıçkırıkLarımın ardı arkası kesiLmiyor…
Kimse gözyaşımı siLmiyor… kimse eLimi tutmuyor ..
Bomboş evde gözyaşLarımLa , çaresizLiğimLe gittiğin o yoLa bakıyorum..
GördükLerimi sen sanıyorum bazen…
O zaman kaLbim yerinden çıkacak gibi atıyor.
ELim ayağım birbirine doLaşıyor..göLge gittikçe yakLaşıyor bana…
NetLeşiyor… ve hayaLinde o anda yok oLuyor.. sen değiLsin yine geLen…
BekLiyorum , bekLiyorum
Boş odaLar , yaLnızlığım , bomboş bir sokak
Ayda bir kere gözüken o yabancıların hayaLi ve gözyaşLarım…
Bedenime bir ağırLık çöküyor seNi bekLerken , uzanıyorum yatağıma
GözLerimi kapatıyorum hayaLin…
GözLerimi açıyorum yok oLuyorsun birden…
Üzerimdeki ağırLık gittikçe artıyor…
Sonra birden sen çıkıyorsun karşıma eLini uzatıyorsun bana
iLk defa bu kadar netleşiyorsun
HayaLin değiL eminim sensin bu …
Beni çağırıyorsun yanına!
GeL diyorsun!
‘Biliyorum çok yaLnız kaLdın bırakmamaLıydım hadi sende geL de bu ayrıLık bitsin’ diyorsun
Uzanan eLini öyLe sıkı tutuyorum ki çekip aLıyorsun beni bu yaLnızlıktan…
Ve gözyaşLarım bitiyor… Sen yanımdasın ya !
İsterse öLüm oLsun….
