meRve^^
Bayan Üye
Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım, sevgimi aldım avuçlarımın
arasına, ona sığınıyorum. Cümlelerimi kısalttım, kelimelerim buruk,
gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda. Bir ihtimal gelişine sığındığımı fark
ettiysem de, engel olamadım gurursuz ama umutlu hasretine...
Bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum, imkansız olan her rüyaya inanasım
geliyor. Bir çocuk gibi isteklerimiz bastıramıyorum. Çalmayan telefonuma
elim gidiyor, sana halen bende olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum. Bende
olan seni hiç kırmadım, değiştirmedim ve hep korudum desem de sendeki benin
nasıl olduğunu, gülüp gülmediğini anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum...
Üşüyorum, bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı.
Tutunabileceğim hiçbir güzellik yok, hatırlamaktan usanmayacağım anlar
dışında. Isınabilmek için onlara sarılıyorum. Anlamsız ve cevapsız sorular
hınzırca sırıtıyor, ben görmemeye çalışıyorum...
Kendime bir demet papatya aldım ama bakmadım falına. Gözlerimi gelişlerine
verdim, gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş itiraf etti sonunda.
Düşüncelerim gururlu, hayallerim ve sevdam değil…
Gelseydin! Kendimi unutup sana koşacaktım, susturacaktım içimdeki isyanı,
kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini, sevinçten
ağlayacaktım bu defa, mutluyken hemen sarhoş olmuşum gibi, dokunacaktım,
sarılacaktım ama gelmedin, gelmezdin, gelmeye de hiç niyetin yoktu
aslında...
Gittin! Belki de hiç gelmemiştin, ben geldiğini sandım. Ayak uyduramadım
yorgunluğuna. Dudaklarına düşlerindeki öpüşü konduramadım. Kimi zaman bir
çocuk oldum gülüşlerinde şımaran, kimi zaman bir kadın dokunuşlarında
kendini bulan…
Ama! En çok da imkansızın oldum. Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin
oldum. İnanamadığın, yenemediğin, üzerinden atlayamadığın korkuların oldum.
Ağladığın, bağırdığın ya da sustuğun isyanın oldum, sessizce boşalan
gözyaşların, birikmişliğin oldum. Yüreğindeki kadın ben olmak isterken
yüreğine sığınan ve tozlanacak bir anı oldum. Hak etmediklerin, artık yeter
dediklerin ve her şeyin olmak isterken belki de hiçbir şeyin oldum...
Sesin hep uzakları çağırıyordu, ben üstüme alındım, sana geldim...
Bilseydim, bana ait olmayan bir seslenişe sahiplenir miydim? Şimdi bir
mevsimlik bir aşk kaldı avuçlarımda, sadece bir mevsim yaşanan ama bir ömür
gibi gelen aşk...
Gittin! Sevdamın yokluğuna alışabilirim belki ama sesinin uzak yolların
sonunda olması acıtıyor içimi. Suskunluğun en büyük silahındı, suskunluğunla
vurdun beni asıl acı olan canımı acıtan unutulmak. Söylesene unutulmak kime
yakışıyor? Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor. Merak etme, üstüne
giydiremedim bu duyguyu unutulmayan olmak sende daha güzel duruyor.
Görüyorsun işte, "aşk"a ve sana ihanet etmiyorum ben ki kırgınlığım aşk'a...
Sen üstüne alındın...
Sen bitti dediğinde, yağmur yağıyordu, aşkın canı sıkıldı, seni aldı...
arasına, ona sığınıyorum. Cümlelerimi kısalttım, kelimelerim buruk,
gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda. Bir ihtimal gelişine sığındığımı fark
ettiysem de, engel olamadım gurursuz ama umutlu hasretine...
Bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum, imkansız olan her rüyaya inanasım
geliyor. Bir çocuk gibi isteklerimiz bastıramıyorum. Çalmayan telefonuma
elim gidiyor, sana halen bende olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum. Bende
olan seni hiç kırmadım, değiştirmedim ve hep korudum desem de sendeki benin
nasıl olduğunu, gülüp gülmediğini anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum...
Üşüyorum, bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı.
Tutunabileceğim hiçbir güzellik yok, hatırlamaktan usanmayacağım anlar
dışında. Isınabilmek için onlara sarılıyorum. Anlamsız ve cevapsız sorular
hınzırca sırıtıyor, ben görmemeye çalışıyorum...
Kendime bir demet papatya aldım ama bakmadım falına. Gözlerimi gelişlerine
verdim, gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş itiraf etti sonunda.
Düşüncelerim gururlu, hayallerim ve sevdam değil…
Gelseydin! Kendimi unutup sana koşacaktım, susturacaktım içimdeki isyanı,
kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini, sevinçten
ağlayacaktım bu defa, mutluyken hemen sarhoş olmuşum gibi, dokunacaktım,
sarılacaktım ama gelmedin, gelmezdin, gelmeye de hiç niyetin yoktu
aslında...
Gittin! Belki de hiç gelmemiştin, ben geldiğini sandım. Ayak uyduramadım
yorgunluğuna. Dudaklarına düşlerindeki öpüşü konduramadım. Kimi zaman bir
çocuk oldum gülüşlerinde şımaran, kimi zaman bir kadın dokunuşlarında
kendini bulan…
Ama! En çok da imkansızın oldum. Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin
oldum. İnanamadığın, yenemediğin, üzerinden atlayamadığın korkuların oldum.
Ağladığın, bağırdığın ya da sustuğun isyanın oldum, sessizce boşalan
gözyaşların, birikmişliğin oldum. Yüreğindeki kadın ben olmak isterken
yüreğine sığınan ve tozlanacak bir anı oldum. Hak etmediklerin, artık yeter
dediklerin ve her şeyin olmak isterken belki de hiçbir şeyin oldum...
Sesin hep uzakları çağırıyordu, ben üstüme alındım, sana geldim...
Bilseydim, bana ait olmayan bir seslenişe sahiplenir miydim? Şimdi bir
mevsimlik bir aşk kaldı avuçlarımda, sadece bir mevsim yaşanan ama bir ömür
gibi gelen aşk...
Gittin! Sevdamın yokluğuna alışabilirim belki ama sesinin uzak yolların
sonunda olması acıtıyor içimi. Suskunluğun en büyük silahındı, suskunluğunla
vurdun beni asıl acı olan canımı acıtan unutulmak. Söylesene unutulmak kime
yakışıyor? Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor. Merak etme, üstüne
giydiremedim bu duyguyu unutulmayan olmak sende daha güzel duruyor.
Görüyorsun işte, "aşk"a ve sana ihanet etmiyorum ben ki kırgınlığım aşk'a...
Sen üstüne alındın...
Sen bitti dediğinde, yağmur yağıyordu, aşkın canı sıkıldı, seni aldı...
