Harbi_Bela
Bayan Üye
Sen hiç bilmedin ama,
ben hep sevdim seni...
Gülümsediginde,
nazlı ceylanlar inerdi
yüregimin umut pınarlarına...
Kırkikindiler yağardı ansızın
gönlümün vahalarına...
Sen hiç bilmedin ama,
bir derdin oldugunu anlardım
gözlerin daldıgında...
Içim titrerdi,
düşman kesilirdim seni incitenlere,
hüzün dalgaları vururdu
gönlümün kıyilarına...
Sen hiç bilmedin ama,
seni her düşündüğümde
yıldızlar sevgiyle gülümserdi
ruhumun semalarında...
Keyifle uyanirdi düşlerim
rengarenk şafaklara...
Sen hiç bilmedin ama,
gözlerin değdiğinde gözlerime,
yeşerirdi bozkırlarım...
Baharı yaşardım zemherilerde,
sevda kuşları konardı
yüreğimin ucuna...
Sen hiç bilmedin ama,
"Ne haber" dediğinde,
denizine kavusan martılar gibi
çıglık çıglıga, kanat çırpardı sevinçlerim...
Sihirli bir el değmişcesine
silinirdi bütün hüzünlerim,
günüm aydinlanırdı,
güneşim batmazdı dağlarımda...
Sen hiç bilmedin ama,
kabul etmek istemesem de,
kış ortasinda düşen şaşkın cemreler gibi,
zamansiz düşmüştüm sevdana...
Sen çoktan geçmistin o yollari
mümkün degildi geri dönüşün...
Bilirdim vuslatın imkansızlığını,
yollara düşesim gelirdi,
ağlardim kuytularda...
Sen hiç bilmedin ama,
yas tuttum ardından
uzaklara gittiginde...
Tutunacak bir daldan mahrum kalan
sarmasiklara döndüm...
Köksüz kaldım,
öksüz kaldım,
sensiz kaldım,
şu koskoca dünyada ....