Çocuk gibiyim bugünlerde;
Herşeyden alınıyorum
Biri azıcık içime dokunan,
Bir söz söylese;
Kırıyorum karşımdakini..
Sanki sonu olmayan,
Kapkaranlık bir yoldayım da
Çıkış arıyorum..Gülüşlerim bir türlü
Yansımıyor dudaklarıma.
Hep yarım,hep eksik günler yaşıyorum.
Yüreğim ağır geliyor bana...
Hayata karşı bir yenilmişlik,
Bir boşvermişlik içindeyim
Oysa herkes uzun zaman önce,
Güneşe açtı kucağını
Bense nereye gitsem,
Gri bulutları sürüklüyorum peşimden
Güneş bir benim içime doğmuyor Nedense.....
Ne demek olduğunu unuttum.
Tatsız,tuzsuz bir hayat işte...
Bu YASAK KELİME,bu saçma,bu delice Mutsuzluktan kurtulmak istiyorum
Ama mümkün olmuyor.
Nasıl yapacağım bunu?
Daha önce çok denedim...
Çok denedim seni unutmayı,
Ama olmadı...
Ben yüreğimden ve beynimden
Çıkardığımı sanarken seni,
Sen saklanmışsın biryerlere...
Meğer hiç çıkmamışsın benden,
Meğer çoğalmışsın,kök salmışsın.
Şimdi yeniden çiçek açıyorsun
Ve yayılıyorsun bütün bedenime...
Kalbimin önüne bir duvar örmüştüm
Aslında ben değil de sen örmüştün,
O duvarı bilmeden...
Giremiyordu yüreğime.Kendimce rahattı
Bir yol tutturmuş gidiyordum
"Olmazdı"diyordum,
"İmkansız bir aşktı"diyordum.
Avutuyordum kendimi.Şimdi seninle
Yaşadığım ne varsa, bir film şeridi
Gibi geçiyor önümden!
Her aynaya baktığımda beni değil,
Seni görüyorum!!!
Söyler misin,bütün bunları yaşarken
Nasıl silebilirim seni?
Nasıl olmadığını varsayabilirim?
Özledim seni birtanem...
Olmuyor...
"Gel"desem,"sev"desem gelir misin?
kollarını açarak koşar mısın bana?
Bu sevdayı ötelere taşır mısın,
Bu bitip tükenmez acıdan Kurtarır mısın?
