Sen Beni Öldürüyosun...

e zaman canim sikilsa, gitmek isterim uzaklara
Ne vakit seni düsünsem ki düsünmesem olmuyor
Gözlerin gelir aklima, ah o çocuk gözlerin
Tam gögsüme saplanir, biçak gibi sözlerin

Ne hayalin terk ediyor beni ne de geriye tek bir umudum kaldi. Yine de ne zaman
bir siir okusam misralarindasin. Ne zaman bir sarki dinlesem hala sözlerindesin.
Bir kitap okuyorum dökülüyor sayfa aralarindaki kurumus kir çiçekleri. Uzanip
alamiyorum düstügü yerden. Ben ölüyorum ve sen bunu bilmiyorsun…

Ne kadar kaçsam kendimden, bir o kadar yakalanirdim
Ne kadar seni istesem, sen hiç yanimda olmazdin
Gözyasi biriktirdim, gözyasim ince sizi
Düsündüm de bir zaman, bunu ben hak etmedim

Ne garip bir hayat bu yasadigim, bir papatya fali gibi; mutluyum/mutsuzum
diyerek kopariyorum hayatimin sayfalarini tek tek. Tüketiyorum yasami,
tükeniyorum agir agir. Ben ölüyorum ve sen bunu bilmiyorsun…

Her limandan bir gemi, alir götürür beni
Hayal bu ya üstelik, gitmeler üzer bizi
Geçmiyorsam içinden, sevemedim bu fikri
Gidiyorum inadina, al askini ver beni

Öyle çaresiz hissediyorum ki kendimi. Yine yagmur olup yagsan diyorum
avuçlarima, filizlense yine yok olan umutlarim. Yine geceler boyu bikip
usanmadan yazsam, duvardaki gölgelerde seni bulsam, gözlerim kapansa senin
sicakligin kaplasa bedenimi. Ama olmayacak biliyorum. Ben ölüyorum ve sen bunu
bilmiyorsun…

Sen beni öldürüyorsun
Sen bunu bilmiyorsun
Sen beni öldürüyorsun
Sen bunu hep yapiyorsun

Geceler büyüyor içimde, bir de yalnizligim. Yikilan umutlarim, hayallerim de
terk ediyor artik birer birer. Gecenin koyu ve can yakan karanligina inat bir
tek çocuk bakan gözlerin terk etmiyor beni. Sen beni öldürüyorsun ve bunu hep
yapiyorsun…
__________________