Salvo
Kayıtlı Üye
SEKTÖRÜN DÜNYADAKİ YERİ
Gelişmiş ülkeler, 1970’li yıllardan itibaren deri sanayiinde ortaya çıkan çevre kirliliği, sanayide suyun fazla kullanımı,artan üretim ve işçilik maliyetleri nedeniyle deri işleme sanayiini bırakmaya başlamışlardır. Bu ülkelerin düşük maliyetli deri ithalatını artırmaları ve giderek artan çevre koruma önlemleri, bunun sonucunda ortaya çıkan yüksek maliyetler nedeniyle bu alanı terk etmeye başlamaları nedeniyle, ham deri işletmeciliği az gelişmiş ve gelişmekte olana ülkeler doğru kaymaya başlamıştır.
1980’li yılların ikinci yarısından sonra, Sovyetler Birliği’nin ve Doğu Bloku’nun dağılması serbest piyasa ekonomisinin giderek önem kazanması ve yaygınlaşması, deri ticareti ve sanayiinde dengelerin değişmesine neden olmuştur. Deri üretim merkezi, Avrupa’dan doğuya doğru kaymaya başlamıştır.
Türkiye, dünya deri ve deri mamulleri ticaretinde önemli bir ülkedir. 1980’li yıllardan itibaren deri sanayiinin gelişmiş ülkelerden gelişmekte olan ülkelere ve üçüncü dünya ülkelerine kaymaya başlaması, Türkiye’nin önemli bir deri merkezi haline gelmesindeki etkenlerden biridir.
Son yıllarda özellikle 1990’lı yıllarda Rusya pazarı ile birlikte hızlı bir büyüme ve genişleme evresi yaşayan sektör, bu pazardan kazandıklarını kısa zamanda yatırıma dönüştürerek, kapasitesini ve üretim gücünü artırdı. Türk deri ürünleri, kalite ve üretim çeşitliliği ve sağlam altyapısı bakımından dünya pazarlarında tartışmasız bir yere geldi. Özellikle deri konfeksiyonda dünyanın en önemli üreticilerinden biri haline geldi. Deri işleme sanayi, bilgi birikimi ve yeni teknolojilerin kullanılmaya başlaması ile kaliteli deri işlenmeye başlandı. Dolayısıyla hammadde kalitesinin artması üretimi ve ihracatını olumlu etkiledi. Dünyada işlenen küçükbaş derinin önemli bir bölümü, Türkiye’de işlenmektedir. Son yıllarda makina sanayiinin gelişmesi ile birlikte sektör, yurtdışına teknik bilgi ihraç edebilecek ve diğer ülkelerde (Rusya, Türki Cumhuriyetler, Ortadoğu/) anahtar teslim deri işleme merkezleri kurabilecek düzeye ulaşmıştır.
Deri Konfeksiyon
Deri konfeksiyon deri sanayiinin lokomotif sektörüdür. Deri sanayi, Asya ve Güney Amerika’ya kaymakla birlikte dünya deri konfeksiyonunun öncüsü ve Moda merkezi İtalya’dır. Bu ülkenin deri giysi ihracatı, 1995 yılı itibarıyla AB dışı ülkelere 66,7 milyon Euro, AB ülkelerine 95,78 milyon Euro iken 1996 yılı itibarıyla AB dışı ülkelere 83,89 milyon Euro ve AB ülkelerine 103,86 milyon Euro, 1997 yılı itibarıyla AB dışı ülkelere 85,4 milyon Euro ve AB ülkelerine 108 milyon Euro, 1998 yılı itibarıyla AB dışı ülkelere 93,2 milyon Euro ve AB ülkelerine 114,86 milyon Euro ihracatı bulunuyor. İtalya’nın deri konfeksiyon ihracat rakamları, Eurostat verileridir. Ancak sektörümüzce yapılan tahminler doğrultusunda, İtalya’nın toplam deri konfeksiyon ihracatının 1 milyar dolar düzeyinde olduğu biliniyor. Gelişmiş tabaklama sektörü, modern aksesuar üreticileri, eğitimli,yenilikçi tasarımları sayesinde İtalya kaliteli, markalaşmış, son modayı yansıtan ve yüksek fiyatlı ürünleri ile dünyadaki üst gelir gruplarına hitap ediyor. İtalya, özellikle koyun derisinden dikilen napa deri giyside öncü bir ülke.
Çin ise İtalya’nın tam tersine ucuz deri giysi üretiminde, Hindistan ve Pakistan’la birlikte dünyanın önemli ülkeleri arasında bulunuyor. 1997 yılında Çin’de toplam 70 milyon adet deri giysi üretildi. Çin’de işçiliğin çok ucuz, maliyetler de düşük. Hammadde temini ve işletme konusu ise, Çin’de fazla gelişmemiş. Çin, işlenmiş deriyi, Güney Kore ve Tayvan’dan ithal ediyor. Çin hem napa hem de kürk-süet giysi üretiyor. 1995 yılında 5,5 milyon adet olan kürk-süet giysi üretimi, 1996 yılında yüzde 24 gerileyerek 4,1 milyon adete düştü. Kürk-süet giysileri, Türk mallarına oranla daha düşük kalitede ve daha düşük fiyatlıdır.
Hindistan deri sanayii gelişmekte olup, deri giysi ihracatı da gitgide artıyor. Hindistan’ın deri giysi üretim kapasitesi yıllık 6 milyon adet. Hindistan, 1997 yılında 422 milyon dolarlık deri giysi ihracatı yaptı. Ülkede ihracata yönelik deri konfeksiyon sektörü napa konusunda uzmanlaştı. Ayrıca, genelde ayakkabı ve mobilya sektöründe sığır derisinden de giysi üretiliyor.
Pakistan, Çin, Türkiye ve Hindistan’ın dış pazarlardaki rekabeti nedeniyle deri giysi sektöründe tabaklanmış deri giysi ihracatına yöneldi. Başka bir önemli deri merkezi olan Güney Kore ise, Uzakdoğu krizinden büyük ölçüde etkilendiği için deri giysi ihracatı sürekli düşüyor. Güney Kore, 1997 yılında 674 milyon dolarlık deri giysi ihracatı gerçekleştirdi.
Avrupa Birliği içinde İtalya’dan sonra en önemli deri giysi üreticisi ülkelerden biri olan Fransa, deri işleme konusunda da gelişmiştir. 1996 yılında Fransız deri sanayii 700 firması, 44 bin çalışanı ve 24,2 milyar Fransız Frangı’na ulaşan iş hacmi ile önemli bir sektör. Fransa’nın deri giysi ihracatı ise, 1998 yılı itibarıyla 21,82 milyon Euro’su AB dışı ülkelere ve 46,76 milyon Euro’su AB ülkelerine olmak üzere toplam 68,58 milyon Euro’luk ihracat gerçekleştirmiştir.Fransa, son yıllarda önemli oranda deri giysi ithal etmekte ve Hindistan, Çin gibi ülkelerden yaptığı ithalat hızla artmaktadır. 1995 yılında 3,9 milyar dolarlık deri ve deri ürünü ithalatı gerçekleştirilmiştir.
AB ülkelerinden deri ürünlerinde potansiyeli olan diğer bir ülke ise İspanya'dır. İspanya’da, 1997 yılında toplam üretim 1,4 milyar dolardır ve 13,4 milyon m2 koyun derisi işlenmiştir. 1998 yılı itibarıyla bu ülkenin toplam deri ürünleri ihracatı 18,4 milyon Euro’su AB ülkelerine, 12,5 milyon Euro’su AB dışı ülkelere olmak üzere toplam 30,9 milyon Euro’dur. Kürk–süet mamulleri üreticisi başka bir ülke de Uruguay’dır. Bu ülkenin en önemli ve en geleneksel sanayilerinden biri deri konfeksiyonudur. Deri sanayi, 1996’da 72,2 milyon dolarlık koyun derisi ihraç etmiştir.
Diğer ülkelerle karşılaştırıldığında; deri konfeksiyon sanayii, 50 milyon adetlik üretim kapasitesi, 3 bin faal firma ile birlikte 75 bin çalışanı ve ayrıca 270 milyon dolarlık remi ihracat ve 2,5 milyar dolarlık bavul ihracatı kapasitesiyle, dünya ülkeleri arasında, belki sıralama yapmak mümkün değilse de, ön sıralarda yer alıyor. Türk deri konfeksiyoncularının büyük bir bölümü kürk-süetten mont-kaban, ceket üretiyor. Dünya’da üretilen kürk-süet giysilik küçük baş hammaddenin yüzde 75’ini, Türk deri konfeksiyoncuları kullanıyor.Türkiye dışında kürk süet ürünleri İtalya, İspanya, Uruguay ve Çin’de yapılıyor. Ancak, İtalya ve İspanya’nın ürünleri çok spesifik ve pahalı. Uruguay ve Çin mallarında ise kalite sorunu yaşanıyor. Bunun için, Türk ürünleri kendi kategorisinde orta ve ortanın üstü sınıfa hitap eden rakipsiz bir ülke. Bununla beraber, birçok ülke pazarında rakipsiz bir konumda olabilecekken, Türkiye’nin özellikle 1994 yılından sonra Rusya pazarında yoğunlaşması, diğer pazarları ihmal etmesine yol açtı. Bu yüzden AB dahil bir çok pazarda kan kaybetmiştir. Türk deri konfeksiyon ürünlerinin dünya pazarlarında hak ettiği yere ulaşılabilmesi için sert iklim özellikleri gösteren İskandinav ülkeleri, Avusturya, Almanya, Kanada, Amerika’nın kuzey bölgeleri ve Çin gibi ülkeler hedef pazarlar olarak tespit edilmeli ve pazarlamada bu ülkelere ağırlık verilmelidir.
Ayakkabı
Ayakkabı sektörü de gelişmiş ülkelerden gelişmekte olan ülkelere kalan bir alandır. Dünya ayakkabı sektörü özellikle 1990’lı yılların ikinci yarısından itibaren üretim tesisleri ve maliyetlerin daha düşük olduğu ülkelere kaymıştır. Ancak, bu değişim yatırım miktarları diğer sanayilere göre düşük olan ayakkabı sektöründe hızlı gelişmiştir. Dünya üzerindeki büyük alıcılar maliyet avantajlarını düşünerek tercihlerini bir coğrafyadan diğerine inanılmaz bir süratle yapmaya başlamışlardır. Brezilya, İspanya ve İtalya taşıdıkları farklılıklar nedeniyle incelemeye değer görülmüşlerdir. Bunlardan Brezilya modelini incelersek, bütün hammadde kaynaklarını kendi topraklarından sağlayarak üretim ve satışa devam etmektedir.
İtalya ve İspanya’ya gelince; tanıtım, pazarlama ve teknoloji güçleri nedeniyle üretimlerine halen daha devam etmektedirler. İtalya, dışında ayakkabı üretme trendi giderek güç kazanıyor. Hala kendi hammaddesini değerlendiren İspanya’nın ise, İtalya kadar olmasa da, yakın gelecekte bu trende uyacağı varsayılmaktadır. Türkiye açısından ise, bu ülkelerden dışarı kaydırılan üretimlerden pay almak için özellikle işçi maliyetleri ve coğrafi yakınlığı bulunan ciddi bir avantajı olmakla birlikte, bunların dışında daha kalıcı avantajları da yabancı yatırımcılara sağlamak zorundadır.
1998 yılı verilerine göre, global ayakkabı üretimi 11 milyar çift tir. Özellikle Rusya’da 1995 sonrası ciddi bir kriz başlamış bu krizi 1997 yılında Asya krizi izlemiştir. Bu sırada, Orta ve Batı Avrupa, üretimlerinin ciddi bir kısmını toprakları dışına kaydırmışlar ve bu grubun toplamı dünya ayakkabı üretiminin yüzde 11.7’ni teşkil etmektedir. Çin ise, ayakkabı endüstrisi için hem büyüklüğü hem nüfusu göz önüne alındığında bu endüstri dalının yüzde 50’ni içine almaktadır. Diğer yanda Asya ülkeleri ise, yüzde 22 oranında bir paya sahiptir. Amerika ise, kıta olarak göz önüne alınırsa yüzde 11.2’lik bir paya sahiptir.
Dünya ayakkabı tüketimine bakarsak, başta Çin yüzde 22 oranında bir paya sahipken, Amerika kıtası yüzde 27.2, Asya grubu ise, 20.8, Avrupa ise yüzde 10.6’lık bir paya sahiptir.
Dünya ayakkabı üreticisi ülkelere bakarsak, Çin en büyük üretici ve yakın rakibi Hindistan’dan 6 kat daha büyük. Bu ülkeleri üçüncü olarak Brezilya, dördüncü olarak İtalya izlerken, Türkiye altıncı sıradadır.
Ham Deri
Ham deri ticareti de, dünya deri ticaretindeki gelişmelere paralel olarak şekillenmiştir. toplam dünya sığır, manda derisi üretimi açısından değerlendirildiğinde, Avrupa, Kuzey Amerika, Latin Amerika ve Uzakdoğu ülkeleri ağırlıklı olarak pay almaktadır.
Diğer yandan, gelişmiş ülkeler, sığır derisi açısından ithalatçı durumundan, ihracatçı hale gelmiştir. Bu durum, bin önceki 10 yıl içinde, Kuzey Amerika ve Okyanusya’da ihracatın artması ve Avrupa’nın ithalat gereksiniminin azalmasından kaynaklanmaktadır. Son yıllarda SSCB ülkeleri de net ihracatçı konuma gelmişlerdir. Türkiye’deki hayvancılıkta yaşanan gerilemeye paralel olarak son yıllarda ithalatını önemli ölçüde artırmıştır. Bilhassa küçükbaşta dünyada üretilen derinin yüzde 22’ni Türkiye işlemektedir.
Gelişmiş ülkeler, 1970’li yıllardan itibaren deri sanayiinde ortaya çıkan çevre kirliliği, sanayide suyun fazla kullanımı,artan üretim ve işçilik maliyetleri nedeniyle deri işleme sanayiini bırakmaya başlamışlardır. Bu ülkelerin düşük maliyetli deri ithalatını artırmaları ve giderek artan çevre koruma önlemleri, bunun sonucunda ortaya çıkan yüksek maliyetler nedeniyle bu alanı terk etmeye başlamaları nedeniyle, ham deri işletmeciliği az gelişmiş ve gelişmekte olana ülkeler doğru kaymaya başlamıştır.
1980’li yılların ikinci yarısından sonra, Sovyetler Birliği’nin ve Doğu Bloku’nun dağılması serbest piyasa ekonomisinin giderek önem kazanması ve yaygınlaşması, deri ticareti ve sanayiinde dengelerin değişmesine neden olmuştur. Deri üretim merkezi, Avrupa’dan doğuya doğru kaymaya başlamıştır.
Türkiye, dünya deri ve deri mamulleri ticaretinde önemli bir ülkedir. 1980’li yıllardan itibaren deri sanayiinin gelişmiş ülkelerden gelişmekte olan ülkelere ve üçüncü dünya ülkelerine kaymaya başlaması, Türkiye’nin önemli bir deri merkezi haline gelmesindeki etkenlerden biridir.
Son yıllarda özellikle 1990’lı yıllarda Rusya pazarı ile birlikte hızlı bir büyüme ve genişleme evresi yaşayan sektör, bu pazardan kazandıklarını kısa zamanda yatırıma dönüştürerek, kapasitesini ve üretim gücünü artırdı. Türk deri ürünleri, kalite ve üretim çeşitliliği ve sağlam altyapısı bakımından dünya pazarlarında tartışmasız bir yere geldi. Özellikle deri konfeksiyonda dünyanın en önemli üreticilerinden biri haline geldi. Deri işleme sanayi, bilgi birikimi ve yeni teknolojilerin kullanılmaya başlaması ile kaliteli deri işlenmeye başlandı. Dolayısıyla hammadde kalitesinin artması üretimi ve ihracatını olumlu etkiledi. Dünyada işlenen küçükbaş derinin önemli bir bölümü, Türkiye’de işlenmektedir. Son yıllarda makina sanayiinin gelişmesi ile birlikte sektör, yurtdışına teknik bilgi ihraç edebilecek ve diğer ülkelerde (Rusya, Türki Cumhuriyetler, Ortadoğu/) anahtar teslim deri işleme merkezleri kurabilecek düzeye ulaşmıştır.
Deri Konfeksiyon
Deri konfeksiyon deri sanayiinin lokomotif sektörüdür. Deri sanayi, Asya ve Güney Amerika’ya kaymakla birlikte dünya deri konfeksiyonunun öncüsü ve Moda merkezi İtalya’dır. Bu ülkenin deri giysi ihracatı, 1995 yılı itibarıyla AB dışı ülkelere 66,7 milyon Euro, AB ülkelerine 95,78 milyon Euro iken 1996 yılı itibarıyla AB dışı ülkelere 83,89 milyon Euro ve AB ülkelerine 103,86 milyon Euro, 1997 yılı itibarıyla AB dışı ülkelere 85,4 milyon Euro ve AB ülkelerine 108 milyon Euro, 1998 yılı itibarıyla AB dışı ülkelere 93,2 milyon Euro ve AB ülkelerine 114,86 milyon Euro ihracatı bulunuyor. İtalya’nın deri konfeksiyon ihracat rakamları, Eurostat verileridir. Ancak sektörümüzce yapılan tahminler doğrultusunda, İtalya’nın toplam deri konfeksiyon ihracatının 1 milyar dolar düzeyinde olduğu biliniyor. Gelişmiş tabaklama sektörü, modern aksesuar üreticileri, eğitimli,yenilikçi tasarımları sayesinde İtalya kaliteli, markalaşmış, son modayı yansıtan ve yüksek fiyatlı ürünleri ile dünyadaki üst gelir gruplarına hitap ediyor. İtalya, özellikle koyun derisinden dikilen napa deri giyside öncü bir ülke.
Çin ise İtalya’nın tam tersine ucuz deri giysi üretiminde, Hindistan ve Pakistan’la birlikte dünyanın önemli ülkeleri arasında bulunuyor. 1997 yılında Çin’de toplam 70 milyon adet deri giysi üretildi. Çin’de işçiliğin çok ucuz, maliyetler de düşük. Hammadde temini ve işletme konusu ise, Çin’de fazla gelişmemiş. Çin, işlenmiş deriyi, Güney Kore ve Tayvan’dan ithal ediyor. Çin hem napa hem de kürk-süet giysi üretiyor. 1995 yılında 5,5 milyon adet olan kürk-süet giysi üretimi, 1996 yılında yüzde 24 gerileyerek 4,1 milyon adete düştü. Kürk-süet giysileri, Türk mallarına oranla daha düşük kalitede ve daha düşük fiyatlıdır.
Hindistan deri sanayii gelişmekte olup, deri giysi ihracatı da gitgide artıyor. Hindistan’ın deri giysi üretim kapasitesi yıllık 6 milyon adet. Hindistan, 1997 yılında 422 milyon dolarlık deri giysi ihracatı yaptı. Ülkede ihracata yönelik deri konfeksiyon sektörü napa konusunda uzmanlaştı. Ayrıca, genelde ayakkabı ve mobilya sektöründe sığır derisinden de giysi üretiliyor.
Pakistan, Çin, Türkiye ve Hindistan’ın dış pazarlardaki rekabeti nedeniyle deri giysi sektöründe tabaklanmış deri giysi ihracatına yöneldi. Başka bir önemli deri merkezi olan Güney Kore ise, Uzakdoğu krizinden büyük ölçüde etkilendiği için deri giysi ihracatı sürekli düşüyor. Güney Kore, 1997 yılında 674 milyon dolarlık deri giysi ihracatı gerçekleştirdi.
Avrupa Birliği içinde İtalya’dan sonra en önemli deri giysi üreticisi ülkelerden biri olan Fransa, deri işleme konusunda da gelişmiştir. 1996 yılında Fransız deri sanayii 700 firması, 44 bin çalışanı ve 24,2 milyar Fransız Frangı’na ulaşan iş hacmi ile önemli bir sektör. Fransa’nın deri giysi ihracatı ise, 1998 yılı itibarıyla 21,82 milyon Euro’su AB dışı ülkelere ve 46,76 milyon Euro’su AB ülkelerine olmak üzere toplam 68,58 milyon Euro’luk ihracat gerçekleştirmiştir.Fransa, son yıllarda önemli oranda deri giysi ithal etmekte ve Hindistan, Çin gibi ülkelerden yaptığı ithalat hızla artmaktadır. 1995 yılında 3,9 milyar dolarlık deri ve deri ürünü ithalatı gerçekleştirilmiştir.
AB ülkelerinden deri ürünlerinde potansiyeli olan diğer bir ülke ise İspanya'dır. İspanya’da, 1997 yılında toplam üretim 1,4 milyar dolardır ve 13,4 milyon m2 koyun derisi işlenmiştir. 1998 yılı itibarıyla bu ülkenin toplam deri ürünleri ihracatı 18,4 milyon Euro’su AB ülkelerine, 12,5 milyon Euro’su AB dışı ülkelere olmak üzere toplam 30,9 milyon Euro’dur. Kürk–süet mamulleri üreticisi başka bir ülke de Uruguay’dır. Bu ülkenin en önemli ve en geleneksel sanayilerinden biri deri konfeksiyonudur. Deri sanayi, 1996’da 72,2 milyon dolarlık koyun derisi ihraç etmiştir.
Diğer ülkelerle karşılaştırıldığında; deri konfeksiyon sanayii, 50 milyon adetlik üretim kapasitesi, 3 bin faal firma ile birlikte 75 bin çalışanı ve ayrıca 270 milyon dolarlık remi ihracat ve 2,5 milyar dolarlık bavul ihracatı kapasitesiyle, dünya ülkeleri arasında, belki sıralama yapmak mümkün değilse de, ön sıralarda yer alıyor. Türk deri konfeksiyoncularının büyük bir bölümü kürk-süetten mont-kaban, ceket üretiyor. Dünya’da üretilen kürk-süet giysilik küçük baş hammaddenin yüzde 75’ini, Türk deri konfeksiyoncuları kullanıyor.Türkiye dışında kürk süet ürünleri İtalya, İspanya, Uruguay ve Çin’de yapılıyor. Ancak, İtalya ve İspanya’nın ürünleri çok spesifik ve pahalı. Uruguay ve Çin mallarında ise kalite sorunu yaşanıyor. Bunun için, Türk ürünleri kendi kategorisinde orta ve ortanın üstü sınıfa hitap eden rakipsiz bir ülke. Bununla beraber, birçok ülke pazarında rakipsiz bir konumda olabilecekken, Türkiye’nin özellikle 1994 yılından sonra Rusya pazarında yoğunlaşması, diğer pazarları ihmal etmesine yol açtı. Bu yüzden AB dahil bir çok pazarda kan kaybetmiştir. Türk deri konfeksiyon ürünlerinin dünya pazarlarında hak ettiği yere ulaşılabilmesi için sert iklim özellikleri gösteren İskandinav ülkeleri, Avusturya, Almanya, Kanada, Amerika’nın kuzey bölgeleri ve Çin gibi ülkeler hedef pazarlar olarak tespit edilmeli ve pazarlamada bu ülkelere ağırlık verilmelidir.
Ayakkabı
Ayakkabı sektörü de gelişmiş ülkelerden gelişmekte olan ülkelere kalan bir alandır. Dünya ayakkabı sektörü özellikle 1990’lı yılların ikinci yarısından itibaren üretim tesisleri ve maliyetlerin daha düşük olduğu ülkelere kaymıştır. Ancak, bu değişim yatırım miktarları diğer sanayilere göre düşük olan ayakkabı sektöründe hızlı gelişmiştir. Dünya üzerindeki büyük alıcılar maliyet avantajlarını düşünerek tercihlerini bir coğrafyadan diğerine inanılmaz bir süratle yapmaya başlamışlardır. Brezilya, İspanya ve İtalya taşıdıkları farklılıklar nedeniyle incelemeye değer görülmüşlerdir. Bunlardan Brezilya modelini incelersek, bütün hammadde kaynaklarını kendi topraklarından sağlayarak üretim ve satışa devam etmektedir.
İtalya ve İspanya’ya gelince; tanıtım, pazarlama ve teknoloji güçleri nedeniyle üretimlerine halen daha devam etmektedirler. İtalya, dışında ayakkabı üretme trendi giderek güç kazanıyor. Hala kendi hammaddesini değerlendiren İspanya’nın ise, İtalya kadar olmasa da, yakın gelecekte bu trende uyacağı varsayılmaktadır. Türkiye açısından ise, bu ülkelerden dışarı kaydırılan üretimlerden pay almak için özellikle işçi maliyetleri ve coğrafi yakınlığı bulunan ciddi bir avantajı olmakla birlikte, bunların dışında daha kalıcı avantajları da yabancı yatırımcılara sağlamak zorundadır.
1998 yılı verilerine göre, global ayakkabı üretimi 11 milyar çift tir. Özellikle Rusya’da 1995 sonrası ciddi bir kriz başlamış bu krizi 1997 yılında Asya krizi izlemiştir. Bu sırada, Orta ve Batı Avrupa, üretimlerinin ciddi bir kısmını toprakları dışına kaydırmışlar ve bu grubun toplamı dünya ayakkabı üretiminin yüzde 11.7’ni teşkil etmektedir. Çin ise, ayakkabı endüstrisi için hem büyüklüğü hem nüfusu göz önüne alındığında bu endüstri dalının yüzde 50’ni içine almaktadır. Diğer yanda Asya ülkeleri ise, yüzde 22 oranında bir paya sahiptir. Amerika ise, kıta olarak göz önüne alınırsa yüzde 11.2’lik bir paya sahiptir.
Dünya ayakkabı tüketimine bakarsak, başta Çin yüzde 22 oranında bir paya sahipken, Amerika kıtası yüzde 27.2, Asya grubu ise, 20.8, Avrupa ise yüzde 10.6’lık bir paya sahiptir.
Dünya ayakkabı üreticisi ülkelere bakarsak, Çin en büyük üretici ve yakın rakibi Hindistan’dan 6 kat daha büyük. Bu ülkeleri üçüncü olarak Brezilya, dördüncü olarak İtalya izlerken, Türkiye altıncı sıradadır.
Ham Deri
Ham deri ticareti de, dünya deri ticaretindeki gelişmelere paralel olarak şekillenmiştir. toplam dünya sığır, manda derisi üretimi açısından değerlendirildiğinde, Avrupa, Kuzey Amerika, Latin Amerika ve Uzakdoğu ülkeleri ağırlıklı olarak pay almaktadır.
Diğer yandan, gelişmiş ülkeler, sığır derisi açısından ithalatçı durumundan, ihracatçı hale gelmiştir. Bu durum, bin önceki 10 yıl içinde, Kuzey Amerika ve Okyanusya’da ihracatın artması ve Avrupa’nın ithalat gereksiniminin azalmasından kaynaklanmaktadır. Son yıllarda SSCB ülkeleri de net ihracatçı konuma gelmişlerdir. Türkiye’deki hayvancılıkta yaşanan gerilemeye paralel olarak son yıllarda ithalatını önemli ölçüde artırmıştır. Bilhassa küçükbaşta dünyada üretilen derinin yüzde 22’ni Türkiye işlemektedir.