şirine2
Bayan Üye
Sevgilim ;
Ölüm denen o yoğun kör karanlığın kederini kahredici yalnızlığını ancak ben gibi ayrılıklara mahkum edilenler bilir.
Sen kahpe kurşunlarıyla son nefesini verdiğin gün ben de dilimi mühürledim.
Baban "vatan sağ olsun bir evladım daha var o da feda olsun" diye ağlarken 7 aylık oğlunu "emanetin" diye kalan son gücümle sıkı sıkı sarmıştım da nedense ayaklarım beni taşımıyordu.
İki yanımdan koluma girmişlerdi o an kalabalık bana çok gelmişti..
Kim bilir kaç kişilerdi.. Kasaba halkının yarısı arkamızdan geliyordu..
En önde giden sen! üstüne örtülmüş al bayrağımdan gözlerime kızıl miller çekiliyordu.
Son kez telefonda duyduğum sesin beynimde yankılanıyordu. "hepinizi çok özledim." "özledim." "özledim."
Susmuştum..
Oğlan büyüdü artık her geçen gün biraz daha sana benziyor.
Resimlerden tanıdığı sana özenerek saçlarını sen gibi tarıyor.
O güldüğünde sanki sen gelip oturuyorsun karşıma.
İçim ılık ılık kanıyor ama ne o gün ne ondan sonra her sabah uyandığım ıslak yastığımı saymazsak hiç ağlamadım..
Kavlimiz vardı unutmadım "neden" diye hiç sormadım bir kahpe kurşunla yıkılmadım rabbim verdi sabrını ne boyun büktüm ne senden vazgeçtim..
Her gelen kara haberde hangi şehrin şehidiyse oranın valisi kaymakamı esnafı askerler tanıyanlar yakınlar.
Şimdiye değin ağıtlarla bayraklarla uğurladıklarımız kadar olmasa bile yine de kalabalıklar.
Televizyon ekranından geçiyorum ben de yürüyorum onlarla. Birkez daha.
Ölüm denen o yoğun kör karanlığın kederini kahredici yalnızlığını ancak ben gibi ayrılıklara mahkum edilenler bilir.
Sen kahpe kurşunlarıyla son nefesini verdiğin gün ben de dilimi mühürledim.
Baban "vatan sağ olsun bir evladım daha var o da feda olsun" diye ağlarken 7 aylık oğlunu "emanetin" diye kalan son gücümle sıkı sıkı sarmıştım da nedense ayaklarım beni taşımıyordu.
İki yanımdan koluma girmişlerdi o an kalabalık bana çok gelmişti..
Kim bilir kaç kişilerdi.. Kasaba halkının yarısı arkamızdan geliyordu..
En önde giden sen! üstüne örtülmüş al bayrağımdan gözlerime kızıl miller çekiliyordu.
Son kez telefonda duyduğum sesin beynimde yankılanıyordu. "hepinizi çok özledim." "özledim." "özledim."
Susmuştum..
Oğlan büyüdü artık her geçen gün biraz daha sana benziyor.
Resimlerden tanıdığı sana özenerek saçlarını sen gibi tarıyor.
O güldüğünde sanki sen gelip oturuyorsun karşıma.
İçim ılık ılık kanıyor ama ne o gün ne ondan sonra her sabah uyandığım ıslak yastığımı saymazsak hiç ağlamadım..
Kavlimiz vardı unutmadım "neden" diye hiç sormadım bir kahpe kurşunla yıkılmadım rabbim verdi sabrını ne boyun büktüm ne senden vazgeçtim..
Her gelen kara haberde hangi şehrin şehidiyse oranın valisi kaymakamı esnafı askerler tanıyanlar yakınlar.
Şimdiye değin ağıtlarla bayraklarla uğurladıklarımız kadar olmasa bile yine de kalabalıklar.
Televizyon ekranından geçiyorum ben de yürüyorum onlarla. Birkez daha.