Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Sayende bana hic bir acı koymuyor biliyormusun
Kim gitmis kim kalmis hic umurumda olmuyor
Farketmiyorum hayatimda olanlari
Ölümler bile acitmiyor canimi gidisin kadar
Cünkü biliyorum giden istedigi icin degil zamani geldigi icin gitti ve gittigi yerde de beni yalniz birakmayacak
Bir yerlerden beni izleyecek
Sen beni yasarken ölmeye mahkum ettin
Mutlulugumu Rüyalarimi Umutlarimi Sevgimi aldin gittin
Yasayacaklarim varken sebebimi unutturdun.
Bilmedigim seylerle tanisiyorum
Kendimi yeniden tanitiyorum..
Insanlari sasirtiyorum nefretimle..
Oysa sevilmekti tek derdim..
Doluyum
Patlayacak gibiyim
Kime olursa olsun nefretimi kusmayinca nefesimle bogusuyorum.
Sklıyorum;
Icimden cikip baska bir bedene girmek istiyorum
Bu ben degilim demek geliyor icimden
Ben söylemedim bu sözleri
Kirmadim kimseleri demek istiyorum
Ama en kötüsüde kimse inanmiyor bana
Cünkü haklilar
Sen büyttügüm güzelliklerimi bana geri vermeden kayboldun
Geri istiyorum eski kimligimi.
Gözlerime bakma bir de
Yeniden simani hatirlatma
Yalniz kaldiginda omuzuna yaslayacagin bir ben yok artik
Sirtimi ceviriyorum sanada sevdanada.
Kendime acimak istemiyorum ben
Baskalarida acimasin bana
Ben düsmedim
Uykularimi bölmesin cigliklarim
Gülmek isterken gözyaslarimi saklamak zorunda kalmayim
Beni mutlu bilsinler mutsuzken
Bittigim yetmezmis gibi bitirmeyim baskalarini
Sadece sen gittin
Ilk miş sonmuş ne fark eder
Tamam; Tesekkür ederim beni nefretle tanistirdigin icin
Ama Biz cok sıkıldik birbirimizden..
Nefret yakismamis ki bana..
Sevmiyorlar beni böyle
Bende sevmiyorum kendimi
Geri ver gülümsemelerimi
Korkuyorum artik kendimden
Ne olur.. (
Öyle küçükken öyle kocaman umutlarlan baslamıstım ki aska...Herşey baska olacaktı.. Bende o filmlerdeki asıklar gibi bir ask yasayacaktım. Kendi masalımı kendim yaratacaktım. Benim askım bambaska herkesinden güzel olacaktı. Peri kızı ile prens benim ask masalımda bir arada olcaktı.
Yaptım!!! Yarattım kendi masalımı. Yasadım seni ve beni. Bulusturdum peri kızı ile prensi. O küçücük yüregim senin avuçlarında büyüdü. İmrenilecek bir ask yarattık yasadık.. Peki herşey nasıl bu kadar güzel oldu... Mutlaka birşeyleri katmayı unutmus olmalıydık. Böyle kusursuz aska kurban olan ben büyümeyi unutmusum...
Hesapta yoktu birgün büyüyecegimiz. Büyüdükçe insanın kendi masalını kendinin yazamayacagını anladım. Yazılan masalların sonun oldugunu öğrendim. Belki geç belki erken bir son. Benim masalım erken bitti diyemem. Belki geç bile kalmıs bir bitişti..
Belkide Zamansız Açtım İçimi...
Yüregim Şeffaftı... Aklımsa Deli..
Ben Geldim Sen Kaçtın Hep Bana İnat
Bir Vardın Bir Yoktun Hep MasaL Gibi..
Yok olusların hayırlı olsun bana. Simdi unutma zamanı yasanmıslıkları. Baska masallaröyküler bulma zamanı. Seninlen büyüttügüm yazdıgım var ettigim masalımı unutma zamanı.
Şimdi tekrar bir masalın içindeyim. Senin var olmadıgın benim yazmadıgım hayatın bana sundugu bir masalın içindeyim..Acı vermiyor bu bana. Çünkü ben öğrendim masallarla büyümeyi.. Biliyorum artık herşeyi benim idare edemeyecegimi. Ben biliyorum artık her acının gömülebilecegini..
Ne Kara Kaşına.. Ne Kara Gözüne..
Ben Tek Bir Sözüne Tutulup Kaldım..
Değmedi Bir Kere Ellerin Yüzüme!
Gel Gör ki Bin Yıldır Sanki Vardın...
Biliyorum zor olacak sana yeni bir yasam. Belkide sendede vardı suç. Belkide ben getirmedim bizi bu hale. Belkide benim çocuklugumdan çok senin içindeki çocuk verdi zararı bize. Yada çocukluklarımız degilde biz verdik birbirimize zararları.. Çocuklar masum olmazmıydı. Aynı bizim ilerde yasayacak çocugumuz gibi.
Ben genede çocukluguma veriyorum tüm hatalarımı..
Çok erken tanıdım seni! Sana geç kalmak isterdim bende. Geç yakal*** isterdim seni ve askı. Daha güzel daha imkanı olan masallarda rol almak isterdim. Bu defa ben yazmadan var olan masalda yer almalıyım.
Şimdi hoşçakalın bitmişliğim.. Bu vedalar eskisi kadar yakmıyor canımı.. Çünkü Masallarla büyümeyi öğrendim ben.
Gözlèrini Gètir Öleyim!
Yak git
Gözlèrini Gètir Öleyim! Sende yak beni ne farkeder?
Gelen yakar giden yakar
Sonu bitmeyen yol gibi aşklarım
Tut ellerimi bırakma desem yanımda yok
Bak gözlerime hiç gitme desem yok
Yok yok
Nereye baksam yok
Onu asla bulamayacağım
Derin çukurlaraıssız mezarlara attım sevdamı
Sevdamın içinde o da saklı
Sevdam nereye gitse;
O da gidiyor
Yakalayamam asla gittiği yere kadar gitsemde
Keşke hiç görmeseydim onu
Bakmasaydım yüzüne
Bir kez olsun gülmeseydim
O tatlı yüzüne
Ne olursa olsun duymasaydım adını
Anmasaydım hiç
Varlığını bilseydim ama görmeseydim
O zaman ne severdim onu
Ne de geceler arkadaşım olurdu
Uykumu bölmezdi o zaman hayali
Rüyalarıma girmezdi
Hep böyle oluyor benim sevdalarım
Sonu bitmeyen yol gibi aşklarım.
Sevmek bazen bildiğin halde her şeyi susmakmış
´ GüŁüşüп₫є Tuтuşsuп GözŁєгiм Seni darmadağın edecek her şey olup bitmiş
Yapılıp edilmiş olduğu için sevdiğince
-dileyemediğin için olmamasını da hani-
Sadece susmayı dileyip susmayı yaşamakmış
´ GüŁüşüп₫є Tuтuşsuп GözŁєгiм
Sessiz onurlu bir direnişmiş aslında bu suskunluk
Fırsat vermekmiş karşındakine
Her insanın ikekşi bir şansa ihtiyaç duyacağını
Bilmenin farkındalığı ile
Soluksuz uzun bir bekleyişmiş
Bir şekilde telafi edilsin diye yapılan hatalar
Olur ya insanlık hali herkes yanlış yapabilir
Diyerek yüce gönüllülük göstermekmiş
Ya da
Hata değil de yapılanın
Bitişini gösterdiğini bir aşkın
Yaşanılamazlığını ortaya çıkardığını sevginin
Anlamamak için umutsuz bir geciktirme çabasıymış
Yüce gönüllülüğün ardına saklanan
´ GüŁüşüп₫є Tuтuşsuп GözŁєгiм
Kıyamamakmış sevdiğine onun tüm yok edişlerine rağmen
Acıtan ekşiten dalların budanması yerine
Batmasına izin vermekmiş gönlüne
Vazgeçilemezinden kopmamak için
Onun senden çoktan vazgeçtiğini bilsen bile
Ezen yok eden yakan bir suskunlukla beklemekmiş
´ GüŁüşüп₫є Tuтuşsuп GözŁєгiм
Sevmek aslında sineye çekmekmiş biraz da
Hatta birini kandırmak değil bilerek kanmaktır aşk diyenlerin
Ne kadar doğru söylediğini yaşayarak öğrenmekmiş
Sevmek bir kere itiraf edildiğinde
Darağacına giden yola itilmekmiş sevdiğinin eliyle
Yağlı ilmeklere kurban edilmekmiş çaresiz
Sevmek aslında sineye çekmekmiş biraz da
Hatta birini kandırmak değil bilerek kanmaktır aşk diyenlerin
Ne kadar doğru söylediğini yaşayarak öğrenmekmiş
Sevmek bir kere itiraf edildiğinde
Darağacına giden yola itilmekmiş sevdiğinin eliyle
Yağlı ilmeklere kurban edilmekmiş çaresiz
Sevmek razı olmakmış vazgeçilmeye bile
Kanar gibi yapıp her söylenilene -sessiz-
Tutulmayan sözlere katlanmakmış
Sevmek yanmakmış buzulların arasında
Sıcak yatağında yalnızlığına sarılarak donmakmış
Ayrılığın ardından akan gözyaşları gurursuzluk değildir
Gururdur çaresizce onları akıtan.
Bir sevgi uğruna savaşmak en güzel onurdur.
Biz ne savaşlarda bulunduk seninle
Çoğu zaman cephen oldum bana sarıldın
Çoğu zaman düşmanın oldum beni binlerce kez vurdun.
Oysa beni vururken bile vurgundum sana
Sensiz geçen sürgün gecelerimde
Bir kalemim dilimdi birde sevgin atışıydı kalbimin.
Yüreğimden yüreğine köprü kurdu rüyalar
Hayaller yoldaşımdı yalanda olsalar
Acıtsada Kalbimi Kanatsada bu anılar.
O bitmiş o darmaduman hatıralarındı seni bana hatırlatan.
Şimdi durma vur !
Şimdi susma
Çünkü ben beni vururken bile vurgundum sana.
Git dedin bende gitim......
O GÜLMEYİ SEVERDİ BEN ONU GÜLDÜRMEYİ BEN ONUN GÜLÜSÜNÜ SEVDİM O ÇEKİP GİTMEYİ
Sana mucizeler vaadedemem ama
“Sana mucizeler vaadedemem ama mucize aratmayacak kadar çok sevebilirim
seni”
Bir sevda masalı bu… Yazmaya henüz başlamadım… İnsan yaşarken yazamıyor
bazı şeyleri aynı kelimelerin arasında gidip geliyor…. Ne zaman yazmaya
kalksam hep aynı cümleler… Onun için yazmaya başlamadım daha…Ama bu bir
masal… Bu bir sevda…
Ben seni sevdiğimde aklım hür bir çocuktu… Ne istersem yapabileceğimi ol
dersem olabileceğini dünyanın ekseninde ömrümü geçireceğimi sanıyordum…
Ben seni sevdiğimde en çok kendimi seviyordum…Şimdiyse seni…
Sana dair ilk cümlem -korkuyorum senden- di… O anki gülüşün hala
aklımda… Anlayamayan hoşuna gitmiş kafası karışmış bir gülüş…
-masalları sever misin?- demiştin bana sonra da küçük kızının masal
kitabından bir masal okumaya başlamıştın… Ben de bu sevda masalını
yaşamaya… Masalları severdim evet… Ama bunu sana söyleyemedim.
Korkuyordum senden… Şimdiyse seni kaybetmekten…
Konuşamıyordum anlatamıyordum dinleyemiyordum dizginleyemiyordum
duygularımı içimde deli bir nehir gibi çağlayan aşkı tutamıyordum…
Yapamadığım çok şey vardı… Ama sevdim seni…
Sana mucizeler vaadetmedim… Ama sen mucizenin ta kendisiydin… Ben de
seni mucize aratmayacak kadar sevdim…
“Sana Mucizeler Vaadedemem… Ama mucize aratmayacak kadar sevebilirim
seni…”
Bir mucize arar gibiydin seni tanıdığımda… Gözlerin nereye baksa aynı
soruları soruyordu bana… “Gerçekten aşk var mı?” “Gerçekten mavi sevebilir
mi insan?” “Gerçekten bir MaSaL yazılabilir mi bir yaşamdan”…
Öyle çok kırılmıştın ki korkuyordun… Bense hiç kırılmamıştım daha ve sana
yenilmekten korkuyordum… Senin korkularının üzerine giderken kendi
korkumun içine düştüm… Yenildim sana… Hayatım boyunca yapmaktan
korktuğum tek şeyi yaptım ve aşık oldum sana…
Ama hiç pişman olmadım sonrasında….
Gerçekten aşk vardı…Gerçekten mavi sevilebiliyordu…Gerçekten bir MaSaL
yazılabiliyordu bir hayattan…
Ve ben sana Mavi bir MaSaL yazdım…İnanıp inanmayacağını düşünmeden
masallara… Masalımı maviyle donattım. Bunlar mucize değildi hayır…Sana
mucize vaadetmedim…Ama seni mucize aratmayacak kadar çok sevdim…
Korkularını silerken senin esiri oldum mavinin
“Sana mucize vaadetmiyorum; ama mucize aratmayacak kadar seviyorum seni…”
Sana dair anlatılacak o kadar çok şey var ki aslında… Dedim ya yaşarken
anlatamıyor insan… Ne zaman yazmaya kalksamiçimden geçen cümleler hep
aynı yerde takılıp kalıyor… Seni çok sevdim ben …. Bundan bir adım
öteye geçemedim yıllardır… Yıllardır ne zaman seni yazmak istesem
kelimelerim düğümlendi…
Artık senli zamanlarıma yıllardır diyebilmenin mutluluğu da eklendi senli
mutluluklarıma… Seni tanıdığım için seni sevdiğim için benim olduğun
için mutluydum zaten… Ve artık sana Seni çok sevdim derken çok geniş
bir zamanı anlatıyor geçmiş zamanım…
Ve şimdiki zamanım da çok büyük bir sevdayı…
Bir sevda masalı bu… Ama yazmaya henüz başlamadım… Yazıldığında
göreceksin ne çok sevildin…Yazıldığında göreceksin… Ben seni çok
sevdim …
“Sana mucizeler vaadedemem ama mucize aratmayacak kadar çok sevebilirim
seni”
Bir sevda masalı bu… Yazmaya henüz başlamadım… İnsan yaşarken yazamıyor
bazı şeyleri aynı kelimelerin arasında gidip geliyor…. Ne zaman yazmaya
kalksam hep aynı cümleler… Onun için yazmaya başlamadım daha…Ama bu bir
masal… Bu bir sevda…
Ben seni sevdiğimde aklım hür bir çocuktu… Ne istersem yapabileceğimi ol
dersem olabileceğini dünyanın ekseninde ömrümü geçireceğimi sanıyordum…
Ben seni sevdiğimde en çok kendimi seviyordum…Şimdiyse seni…
Sana dair ilk cümlem -korkuyorum senden- di… O anki gülüşün hala
aklımda… Anlayamayan hoşuna gitmiş kafası karışmış bir gülüş…
-masalları sever misin?- demiştin bana sonra da küçük kızının masal
kitabından bir masal okumaya başlamıştın… Ben de bu sevda masalını
yaşamaya… Masalları severdim evet… Ama bunu sana söyleyemedim.
Korkuyordum senden… Şimdiyse seni kaybetmekten…
Konuşamıyordum anlatamıyordum dinleyemiyordum dizginleyemiyordum
duygularımı içimde deli bir nehir gibi çağlayan aşkı tutamıyordum…
Yapamadığım çok şey vardı… Ama sevdim seni…
Sana mucizeler vaadetmedim… Ama sen mucizenin ta kendisiydin… Ben de
seni mucize aratmayacak kadar sevdim…
“Sana Mucizeler Vaadedemem… Ama mucize aratmayacak kadar sevebilirim
seni…”
Bir mucize arar gibiydin seni tanıdığımda… Gözlerin nereye baksa aynı
soruları soruyordu bana… “Gerçekten aşk var mı?” “Gerçekten mavi sevebilir
mi insan?” “Gerçekten bir MaSaL yazılabilir mi bir yaşamdan”…
Öyle çok kırılmıştın ki korkuyordun… Bense hiç kırılmamıştım daha ve sana
yenilmekten korkuyordum… Senin korkularının üzerine giderken kendi
korkumun içine düştüm… Yenildim sana… Hayatım boyunca yapmaktan
korktuğum tek şeyi yaptım ve aşık oldum sana…
Ama hiç pişman olmadım sonrasında….
Gerçekten aşk vardı…Gerçekten mavi sevilebiliyordu…Gerçekten bir MaSaL
yazılabiliyordu bir hayattan…
Ve ben sana Mavi bir MaSaL yazdım…İnanıp inanmayacağını düşünmeden
masallara… Masalımı maviyle donattım. Bunlar mucize değildi hayır…Sana
mucize vaadetmedim…Ama seni mucize aratmayacak kadar çok sevdim…
Korkularını silerken senin esiri oldum mavinin
“Sana mucize vaadetmiyorum; ama mucize aratmayacak kadar seviyorum seni…”
Sana dair anlatılacak o kadar çok şey var ki aslında… Dedim ya yaşarken
anlatamıyor insan… Ne zaman yazmaya kalksamiçimden geçen cümleler hep
aynı yerde takılıp kalıyor… Seni çok sevdim ben …. Bundan bir adım
öteye geçemedim yıllardır… Yıllardır ne zaman seni yazmak istesem
kelimelerim düğümlendi…
Artık senli zamanlarıma yıllardır diyebilmenin mutluluğu da eklendi senli
mutluluklarıma… Seni tanıdığım için seni sevdiğim için benim olduğun
için mutluydum zaten… Ve artık sana Seni çok sevdim derken çok geniş
bir zamanı anlatıyor geçmiş zamanım…
Ve şimdiki zamanım da çok büyük bir sevdayı…
Bir sevda masalı bu… Ama yazmaya henüz başlamadım… Yazıldığında
göreceksin ne çok sevildin…Yazıldığında göreceksin… Ben seni çok
sevdim …
“Sana mucizeler vaadedemem ama mucize aratmayacak kadar çok sevebilirim
seni”
Bir sevda masalı bu… Yazmaya henüz başlamadım… İnsan yaşarken yazamıyor
bazı şeyleri aynı kelimelerin arasında gidip geliyor…. Ne zaman yazmaya
kalksam hep aynı cümleler… Onun için yazmaya başlamadım daha…Ama bu bir
masal… Bu bir sevda…
Ben seni sevdiğimde aklım hür bir çocuktu… Ne istersem yapabileceğimi ol
dersem olabileceğini dünyanın ekseninde ömrümü geçireceğimi sanıyordum…
Ben seni sevdiğimde en çok kendimi seviyordum…Şimdiyse seni…
Sana dair ilk cümlem -korkuyorum senden- di… O anki gülüşün hala
aklımda… Anlayamayan hoşuna gitmiş kafası karışmış bir gülüş…
-masalları sever misin?- demiştin bana sonra da küçük kızının masal
kitabından bir masal okumaya başlamıştın… Ben de bu sevda masalını
yaşamaya… Masalları severdim evet… Ama bunu sana söyleyemedim.
Korkuyordum senden… Şimdiyse seni kaybetmekten…
Konuşamıyordum anlatamıyordum dinleyemiyordum dizginleyemiyordum
duygularımı içimde deli bir nehir gibi çağlayan aşkı tutamıyordum…
Yapamadığım çok şey vardı… Ama sevdim seni…
Sana mucizeler vaadetmedim… Ama sen mucizenin ta kendisiydin… Ben de
seni mucize aratmayacak kadar sevdim…
“Sana Mucizeler Vaadedemem… Ama mucize aratmayacak kadar sevebilirim
seni…”
Bir mucize arar gibiydin seni tanıdığımda… Gözlerin nereye baksa aynı
soruları soruyordu bana… “Gerçekten aşk var mı?” “Gerçekten mavi sevebilir
mi insan?” “Gerçekten bir MaSaL yazılabilir mi bir yaşamdan”…
Öyle çok kırılmıştın ki korkuyordun… Bense hiç kırılmamıştım daha ve sana
yenilmekten korkuyordum… Senin korkularının üzerine giderken kendi
korkumun içine düştüm… Yenildim sana… Hayatım boyunca yapmaktan
korktuğum tek şeyi yaptım ve aşık oldum sana…
Ama hiç pişman olmadım sonrasında….
Gerçekten aşk vardı…Gerçekten mavi sevilebiliyordu…Gerçekten bir MaSaL
yazılabiliyordu bir hayattan…
Ve ben sana Mavi bir MaSaL yazdım…İnanıp inanmayacağını düşünmeden
masallara… Masalımı maviyle donattım. Bunlar mucize değildi hayır…Sana
mucize vaadetmedim…Ama seni mucize aratmayacak kadar çok sevdim…
Korkularını silerken senin esiri oldum mavinin
“Sana mucize vaadetmiyorum; ama mucize aratmayacak kadar seviyorum seni…”
Sana dair anlatılacak o kadar çok şey var ki aslında… Dedim ya yaşarken
anlatamıyor insan… Ne zaman yazmaya kalksamiçimden geçen cümleler hep
aynı yerde takılıp kalıyor… Seni çok sevdim ben …. Bundan bir adım
öteye geçemedim yıllardır… Yıllardır ne zaman seni yazmak istesem
kelimelerim düğümlendi…
Artık senli zamanlarıma yıllardır diyebilmenin mutluluğu da eklendi senli
mutluluklarıma… Seni tanıdığım için seni sevdiğim için benim olduğun
için mutluydum zaten… Ve artık sana Seni çok sevdim derken çok geniş
bir zamanı anlatıyor geçmiş zamanım…
Ve şimdiki zamanım da çok büyük bir sevdayı…
Bir sevda masalı bu… Ama yazmaya henüz başlamadım… Yazıldığında
göreceksin ne çok sevildin…Yazıldığında göreceksin… Ben seni çok
sevdim …
“Sana mucizeler vaadedemem ama mucize aratmayacak kadar çok sevebilirim
seni”
Bir sevda masalı bu… Yazmaya henüz başlamadım… İnsan yaşarken yazamıyor
bazı şeyleri aynı kelimelerin arasında gidip geliyor…. Ne zaman yazmaya
kalksam hep aynı cümleler… Onun için yazmaya başlamadım daha…Ama bu bir
masal… Bu bir sevda…
Ben seni sevdiğimde aklım hür bir çocuktu… Ne istersem yapabileceğimi ol
dersem olabileceğini dünyanın ekseninde ömrümü geçireceğimi sanıyordum…
Ben seni sevdiğimde en çok kendimi seviyordum…Şimdiyse seni…
Sana dair ilk cümlem -korkuyorum senden- di… O anki gülüşün hala
aklımda… Anlayamayan hoşuna gitmiş kafası karışmış bir gülüş…
-masalları sever misin?- demiştin bana sonra da küçük kızının masal
kitabından bir masal okumaya başlamıştın… Ben de bu sevda masalını
yaşamaya… Masalları severdim evet… Ama bunu sana söyleyemedim.
Korkuyordum senden… Şimdiyse seni kaybetmekten…
Konuşamıyordum anlatamıyordum dinleyemiyordum dizginleyemiyordum
duygularımı içimde deli bir nehir gibi çağlayan aşkı tutamıyordum…
Yapamadığım çok şey vardı… Ama sevdim seni…
Sana mucizeler vaadetmedim… Ama sen mucizenin ta kendisiydin… Ben de
seni mucize aratmayacak kadar sevdim…
“Sana Mucizeler Vaadedemem… Ama mucize aratmayacak kadar sevebilirim
seni…”
Bir mucize arar gibiydin seni tanıdığımda… Gözlerin nereye baksa aynı
soruları soruyordu bana… “Gerçekten aşk var mı?” “Gerçekten mavi sevebilir
mi insan?” “Gerçekten bir MaSaL yazılabilir mi bir yaşamdan”…
Öyle çok kırılmıştın ki korkuyordun… Bense hiç kırılmamıştım daha ve sana
yenilmekten korkuyordum… Senin korkularının üzerine giderken kendi
korkumun içine düştüm… Yenildim sana… Hayatım boyunca yapmaktan
korktuğum tek şeyi yaptım ve aşık oldum sana…
Ama hiç pişman olmadım sonrasında….
Gerçekten aşk vardı…Gerçekten mavi sevilebiliyordu…Gerçekten bir MaSaL
yazılabiliyordu bir hayattan…
Ve ben sana Mavi bir MaSaL yazdım…İnanıp inanmayacağını düşünmeden
masallara… Masalımı maviyle donattım. Bunlar mucize değildi hayır…Sana
mucize vaadetmedim…Ama seni mucize aratmayacak kadar çok sevdim…
Korkularını silerken senin esiri oldum mavinin
“Sana mucize vaadetmiyorum; ama mucize aratmayacak kadar seviyorum seni…
