Sansür, her türlü yayın, haber ve bir yerden diğer yere gönderilen şeylerin, gönderilene ulaşmadan önce gerektiğinde devlet tarafından kontrolü; bazı fikirlerin yazılıp yayılmasının engellenmesi olarak tanımlanabilir. Sansür, her şeyin zararlı ve kötü tarafının bulunabileceği gibi fikrin de kötüsünün toplum ve insanı, olumsuz yönde etkileyip, tahrip edeninin bulunduğu gerçeğinden doğmuştur.
Sansür uygulamasını ilk olarak hangi devletin yürürlüğe koyulduğu net olarak bilinmese de tarihi bilgilere göz atmakta yarar vardır. Tarih boyunca otorite gerek kendisini, gerek halkını, gerekse otoritenin devamını sağlamak için sansüre başvurmuştur.
M.Ö. 5. yüzyılda ikna etmenin zorla yaptırmaktan daha uygun yol olduğunu ve fikir hürriyetini savunan Atinalılar bile, Miletus’un tahrip edilişini hatırlatan bir piyesin temsilini devamlı yasaklamışlardı. Keza Roma’da da iftira ve fitne söz söyleyenler cezalandırıldı. Sansüre ilk olarak fikirlerin dine ters düştüğü, onu karşısına aldığı eski devirlerde rastlanır.
Sansür sözü, eski Roma’daki “Censor” denen devlet görevlisinden gelir. Censor’lar nüfus sayımı ile görevli memurlardı. Tarihin çeşitli devirlerinde fikir eserlerine sansürler koyan devlet adamlarına da rastlanmaktadır. 1521 yılında Avrupa’da Kral V. Karl, sansürden geçmeden kitap yayınlamanın suç olduğunu belirten ferman çıkardı.
İkinci Dünya Savaşından önce Faşizm, Nazizm ve Komünizmle idare edilen ülkelerde sansür çok geniş ölçüde uygulandı. Komünizmle idare edilen ülkelerde hala aynı şiddetle sansüre devam edilmektedir; buralarda konuşma ve basın hürriyeti yoktur. Demokrasiyle idare edilen ülkelerde, sansüre çok özel durumlarda başvurulur. Müstehcen yayınların çok fazla artması ve tehlike göstermesi karşısında devletler, ceza kanunlarına müstehcenliği men edici müeyyideler koyma gereğini hissetmişlerdir.
Sinema, radyo ve televizyon sansürün ilgi alanına girmiştir. Son yılların en özgür yayın platformu olan internet ise diğer medya organlarına göre sansürden daha az etkilenmiştir. İnterneti kullanan milyarlarca insan tarafından üretilen internet içeriğinin kontrolü konusunda devletler çalışmalar yapsa da sansür konusunda henüz istedikleri başarıyı elde edememişlerdir.
Sansür uygulamasını ilk olarak hangi devletin yürürlüğe koyulduğu net olarak bilinmese de tarihi bilgilere göz atmakta yarar vardır. Tarih boyunca otorite gerek kendisini, gerek halkını, gerekse otoritenin devamını sağlamak için sansüre başvurmuştur.
M.Ö. 5. yüzyılda ikna etmenin zorla yaptırmaktan daha uygun yol olduğunu ve fikir hürriyetini savunan Atinalılar bile, Miletus’un tahrip edilişini hatırlatan bir piyesin temsilini devamlı yasaklamışlardı. Keza Roma’da da iftira ve fitne söz söyleyenler cezalandırıldı. Sansüre ilk olarak fikirlerin dine ters düştüğü, onu karşısına aldığı eski devirlerde rastlanır.
Sansür sözü, eski Roma’daki “Censor” denen devlet görevlisinden gelir. Censor’lar nüfus sayımı ile görevli memurlardı. Tarihin çeşitli devirlerinde fikir eserlerine sansürler koyan devlet adamlarına da rastlanmaktadır. 1521 yılında Avrupa’da Kral V. Karl, sansürden geçmeden kitap yayınlamanın suç olduğunu belirten ferman çıkardı.
İkinci Dünya Savaşından önce Faşizm, Nazizm ve Komünizmle idare edilen ülkelerde sansür çok geniş ölçüde uygulandı. Komünizmle idare edilen ülkelerde hala aynı şiddetle sansüre devam edilmektedir; buralarda konuşma ve basın hürriyeti yoktur. Demokrasiyle idare edilen ülkelerde, sansüre çok özel durumlarda başvurulur. Müstehcen yayınların çok fazla artması ve tehlike göstermesi karşısında devletler, ceza kanunlarına müstehcenliği men edici müeyyideler koyma gereğini hissetmişlerdir.
Sinema, radyo ve televizyon sansürün ilgi alanına girmiştir. Son yılların en özgür yayın platformu olan internet ise diğer medya organlarına göre sansürden daha az etkilenmiştir. İnterneti kullanan milyarlarca insan tarafından üretilen internet içeriğinin kontrolü konusunda devletler çalışmalar yapsa da sansür konusunda henüz istedikleri başarıyı elde edememişlerdir.