gençtim Yar!
hazırda fırtınalarım vardı, dört nala sevdalarım..
komazdı öyle üç-beş nöbetleri
geceler içimi acıtmazdı böyle!
bir insan bu kadar eksilebilir mi RABBİM!
hatırlarsan sesine uyku kaçmış bir adam vardı
bu şehrin bir yerlerinde
düşler ormanının gece bekçisi derdin Sen ona..
gözlerinde gizledi o seni ,
sen bilmedin..
o adam bendim unuttun mu?
bak sevdiğin adam gülmeyi bile unuttu,
seni unutamadı ..
işin kolayına kaçmadım,
uğruna ölmedim yani..
uğruna ölünecek sandığım biri için yaşadım hep!
sen bunu da bilmedin..
ben bir bakışına bin anlam yükledim,
sen aşka kestirmeden gittin!
oysa senden tek bir damla istemiştim,
sana kocaman bir deniz sunmak için..
uzun lafın kısası yoktur!
anlatacağım çok şey var!
hoyrat bir rüzgar gibi geldin,
aklımı hayatımı dağıttın,
şimdi git diyorsun..
artık ölüm sana dokunamamaktan kötü değil Yar!
ama sana dokunmak da yasak bana,
göz çukurlarımdaki karanlık bunu anlatır..
sen var ya sen,
gözlerin Yar,
artık hüznüme desen desen!..
yani şimdi,
gözleri sana benzeyen bir kızım olmayacak mı ?
yani şimdi,
sensiz mi doğacak güneşlerim artık?
artık uysal yalnızlıklar satın alıyorum,
gülüşümle ödeyerek!..
ve yeni utançlar biriktiriyorum,
eski günahlarıma..
bilirim..
Sen de unutamayacaksın yar beni..
Her şarkıda biraz beni hatırlayacak sevgimi bırakıyorum,
yüreğine usulca haykırarak farkında olmasan da..
Göm şimdi beni aklının dehlizlerine,
sana da bu yakışır sevgili!
Beni saçlarının toroslarında uyut,
beyaz gelinliği sen giydir başımın mezarına!
Sonranın azı, mor dağların eteğinde ölüm kusacak aşkın ciğerlerimden...
Bu ölüm beni de korkutuyor ama;
gelsem yoksun, gelmesen ölüm oluyorum;
nedir bu ters denklem anlamıyorum!
Ben yarama çoktan SEN bastım!
Senden birşey eksiltmeden,
sana çok şey bırakmaktı AŞK..
VE BEN SENİ,
BİLMESEN DE,
HALA ÇOK SEVİYORUM!...
ayrılık gelmeden gidiyorum şimdi,
ki o güzel gözlerine "ayrılık" değmesin..
alintidir