Sana emanet
Hak Nebinin dilinde nifak sayılmış
Emanete ihanet
Tohum toprağa yavru yuvaya
Yuva anaya emanet
Şak şak olmuş toprak suya
Su buluta emanet
Yusuf kuyuya
Mısır Yusufa emanet
Hak Nebi mağaraya
Medine Hak Nebiye emanet
İbrahim ateşe
İsmail bıçağa emanet
Ne bıçak ne ateş ne kuyu
Ne de mağara etmedi ihanet
Asrın İbrahimleri sana emanet
Arkadaş gel bir kor gibi yak sineni
Çünkü hepsi Allaha emanet
İçine doğru derinleş
Dibi görünmeyen bir kuyu ol
Sakla Yusufları koynunda
Yusuflar sana emanet
Mağarada yılan olma
Güvercin gibi vefalı
Örümcek gibi tehlikelere perdedar ol
Mağara gibi al Muhammedileri al yedi genci
Al bütün bir gençliği
Sümeyra Hak Nebiyi evlatlarına emanet etti
Sakın ona bir şey olursa eve dönmeyin dedi
Dönmeden emanete sahip çıkmayacaklarını anlayınca
Vazgeçtiler eve dönmekten
Evlerinden çıkmayanlar neyin emanetçisi acaba! ..
Bilecik istasyonunda yaşlı ana
Oğlunu cepheye uğurlarken
Oğlum Babanı Dimetokada, dayını Şipkada
Ağabeyini Çanakkalede kaybettim
Sen benim son yongamsın
Sen de dönmezsen ben Allaha emanet-im diyordu
Git sen de git
Minareler ezansız
Camiler Kuransız kalacaksa Sen de git
Ezan, vatan, Kuran kime emanet
Cafer-i Tayyar şehit olmuştu
Hak Nebi geldi
Yetimlerin başını okşadı ve ağladı
Baş okşayan kim, gözyaşı kime emanet!
Cephede kanlar içinde son anlarını yaşarken
Vücudundan kanlı kurşunu çıkarıp
Arkadaşım Memiş Şunu al!
Oğluma emanet et!
Ben sağ yaşadığım müddetçe görevimi yaptım.
Senden de bunun hakkını vermeni istiyorum dediğimi ilet.
Mukaddes kurşun kime emanet
Sütçü imamın iki bacımızın yaşmağını aldılar diye
Maraşı kana buladığı
Senin şuurun kime
Yaşmak kime emanet
Şair Hazreti Amineye
-Ey Ebvada yatan ölü
bahçende açtı
Dünyanın en güzel gülü- derken
Bahçe kime gül kime emanet
Bilaller dem tutan bülbüller nerde
Arkadaş gül de bülbül de
Bağ da bahçıvan da
Ateş içindeki İbrahimler
Kuyudaki Yusuflar
Şu gerideki isimsiz kümbet
Şu ilerdeki ıssız mabet
Unutma! sakın unutma
Hepsi.
Sana emanet
Emanete ihanet
Tohum toprağa yavru yuvaya
Yuva anaya emanet
Şak şak olmuş toprak suya
Su buluta emanet
Yusuf kuyuya
Mısır Yusufa emanet
Hak Nebi mağaraya
Medine Hak Nebiye emanet
İbrahim ateşe
İsmail bıçağa emanet
Ne bıçak ne ateş ne kuyu
Ne de mağara etmedi ihanet
Asrın İbrahimleri sana emanet
Arkadaş gel bir kor gibi yak sineni
Çünkü hepsi Allaha emanet
İçine doğru derinleş
Dibi görünmeyen bir kuyu ol
Sakla Yusufları koynunda
Yusuflar sana emanet
Mağarada yılan olma
Güvercin gibi vefalı
Örümcek gibi tehlikelere perdedar ol
Mağara gibi al Muhammedileri al yedi genci
Al bütün bir gençliği
Sümeyra Hak Nebiyi evlatlarına emanet etti
Sakın ona bir şey olursa eve dönmeyin dedi
Dönmeden emanete sahip çıkmayacaklarını anlayınca
Vazgeçtiler eve dönmekten
Evlerinden çıkmayanlar neyin emanetçisi acaba! ..
Bilecik istasyonunda yaşlı ana
Oğlunu cepheye uğurlarken
Oğlum Babanı Dimetokada, dayını Şipkada
Ağabeyini Çanakkalede kaybettim
Sen benim son yongamsın
Sen de dönmezsen ben Allaha emanet-im diyordu
Git sen de git
Minareler ezansız
Camiler Kuransız kalacaksa Sen de git
Ezan, vatan, Kuran kime emanet
Cafer-i Tayyar şehit olmuştu
Hak Nebi geldi
Yetimlerin başını okşadı ve ağladı
Baş okşayan kim, gözyaşı kime emanet!
Cephede kanlar içinde son anlarını yaşarken
Vücudundan kanlı kurşunu çıkarıp
Arkadaşım Memiş Şunu al!
Oğluma emanet et!
Ben sağ yaşadığım müddetçe görevimi yaptım.
Senden de bunun hakkını vermeni istiyorum dediğimi ilet.
Mukaddes kurşun kime emanet
Sütçü imamın iki bacımızın yaşmağını aldılar diye
Maraşı kana buladığı
Senin şuurun kime
Yaşmak kime emanet
Şair Hazreti Amineye
-Ey Ebvada yatan ölü
bahçende açtı
Dünyanın en güzel gülü- derken
Bahçe kime gül kime emanet
Bilaller dem tutan bülbüller nerde
Arkadaş gül de bülbül de
Bağ da bahçıvan da
Ateş içindeki İbrahimler
Kuyudaki Yusuflar
Şu gerideki isimsiz kümbet
Şu ilerdeki ıssız mabet
Unutma! sakın unutma
Hepsi.
Sana emanet