Elemanlar :
Vokal: A. A. Nemtheanga
Gitar: Ciaran MacUiliam
Gitar: Michael O’Floinn
Bas Gitar: Paul MacAmlaigh
Bateri: Simon O’Laoghaire
Gitar: Ciaran MacUiliam
Gitar: Michael O’Floinn
Bas Gitar: Paul MacAmlaigh
Bateri: Simon O’Laoghaire
1987 – Metalin İrlanda’da ve Dublin’e 20 mil mesafede bulunan Skerry’de oldukça popüler olduğu yıllar, birkaç yeni yetmenin de kendilerini Metal ordusu içerisinde bulduğu yıllar. Paul (Bas gitar) ve kardeşi (Davul), hadi ona da D diyelim, kafa kafaya verip enstrüman çalmayı öğrenmeye ve metal müzik adına bir şeyler yapmaya koyuldular. Normal olarak Slayer, Metallica ve Megadeth’ten etkileniyorlardı. 1987’nin sonlarına doğru kapıdan içeri, sırtında gitarıyla bir adam girdi. Ciaran’ın da ikiliye katılmasının ardından artık yanmaya hazır haldeydiler. Haliyle kendilerinden hemen şahane besteler beklemediler ve hemen her yeni grup gibi cover çalarak işe başladılar. Suicidal Tendencies, Metallica, Dead Kennedys, Slayer, S.O.D. vb. Artık bir şeylerin tohumu ekilmişti.
1988 - Gelip giden onca vokalin ardından Paul “Ben söyleyeyim bari” diyerek vokal görevini üstlendi. Bir süre yoluna üç kişi devam eden grup, bu arada 4 şarkılık bir demo kaydeti. Demo içerisinde Death’in “Born Dead”i ve Sepultura’nın “Screams Behind The Shadows”u da yer alıyordu. Çaldıkları speed/thrash ve death metal coverları grubun teknik gelişiminde inanılmaz önemli rol oynarken Sepultura ve Death adeta grubun yol göstericileri olmuştu.
1990 - İşler gittikçe ciddiye biniyor ve grupların logoları gittikçe daha çok okunmaz hale geliyordu. Pentagramlar ve ters haçların moda olduğu dönemlerdi. Bu sırada bizim üçlünün de müzikal beğenilerinde başka gruplar kendisine yer bulmuştu. Morbid Angel, Autopsy, Obituary ve Pestilence grubun yeni idolleri olmuşlardı.
1991 - 1991 senesi grup için büyük bir değişime sahne olmuş, Alan Averill gruba katılmıştı. Geçen yıllarda kazandıkları tecrübe ve çalabilme yeteneği sayesinde grup Dublin’de de sahneye çıkmaya hazırdı fakat yaşadıkları yerin biraz soyutlanmış olmasından ötürü oradaki çevreyi ve metal dünyasını bilmiyorlardı. Dublin’deki underground hareketin grupları genel olarak Samael, Mayhem, Rotting Christ, Necromantia gibi grupların etkilenimindeydi. Alan’ın gruba katılmasındaki en büyük etken ise sesi değil (zira ilk provaları tam bir felaketti) Dublin’de devam eden underground hareketi iyi tanımasıydı. Alan’ın tutkusu ve o piyasadaki çevresini düşünürsek aslında grup için oldukça faydalı bir beraberlik oldu. Ekim ayı içerisinde Skerry’deki ilk ciddi konserlerini verip, Sodom, Sepultura, Death ve Massacre coverlarıyla salonu salladılar. Grup için hayat adeta burada tekrar başlıyor ve grup kendi şarkılarını yazmaya başlıyordu.
1992 - Yıl grubun artık Dublin’de sahne almaya başladığı yıl oldu. Dublin’deki death/black grupları filizlenmeye başlıyordu. O sene piyasaya çıkan bir toplama albümde “The Darkest Flame”nin bir versiyonu da yer aldı. Bu toplama albüm başlı başına bir tarihi değerdi çünkü İrlanda’da bu tarzda yapılan ilk albümdü.Grubun ilk iki orijinal şarkısı “Nefarious Affliction” ve “Prince of The Sky”ın satanist ve okültist içeriği grubun adının İrlanda sahnesinde fark edilmesine yol açtı. Fakat grup nedense death metal tayfasıyla daha yakın hissediyordu kendini. Black Metal etkisi biraz kenarda köşede kalmıştı. O sene “To Enter Pagan” ve “To The Ends of The Earth”ü yazan grupta ciddi hareketlenme vardı ve Aralık’ta grubun adı Primordial olarak değişti.
1993 – Grup şarkı yazmaya devam ediyordu fakat dürüst olmak gerekirse o dönem pek de demo yapabilecek durumda değildiler. Okul, para, seyahat ve ekipman problemleri grubu zorluyordu. Grubun müzikal yönü de iyice belirginleşmeye başlamış, Bathory, Celtic Frost, Sabbat ve Candlemass gibi gruplar Primordial’e ilham kaynağı olmaya başlamışlardı… Fakat zaman geçtikçe grup tarzını belirgin bir şekilde Black Metal’e kaydırmaya başladı. Eğer grup bir demo yapacaksa bu demo kesinlikle ikinci dönem Black Metal tarzında olacaktı ve nihayet 1993 Haziran’ında imkansız gerçekleşti ve grubun ilk demosu sekiz şarkılık “Dark Romanticism”, Skerry’de bir ev stüdyosunda £50 gibi bir paraya kaydedildi. Ekipman ve grubun tecrübesizliğini göz önüne alırsak ortaya çıkan iş oldukça şaşırtıcıydı. “Dark Romanticism” 1100 kopya satarak grup adına önemli bir başarıya imza attı. Grup savaş boyalarını sürüp, derileri giydiğinde akıllarında sadece ilk stüdyo albümleri vardı.
1994 - Peaceville ilgilenmedi. Derken Candlelight aradı. Necromantic Gallery, Unisound, Hellspawn gibi daha çok underground piyasaya hitap eden firmalar da ilgilendi… Bu noktada normal olarak Candlelight en büyük fırsat olarak duruyordu…Grup elemanları Decomposed ve Korpse gibi Candlelight gruplarının konser organizasyonlarına yardımcı olsalar da Candlelight bir daha ortada görünmedi… Cacophonous adlı bir firmadan genç Dani Filth kılıklı bir eleman sürekli grupla ilgileniyordu fakat daha çok şarkı duymak istiyordu… O gece Decomposed, Korpse ve The Fifth Dominion (Arcane Sun) ile gerçekleştirilen konser firma için iyi bir referans olmuş olacak ki grup Cacaphonous Records ile bir anlaşma imzaladı. Grup Kasım ayında hiçbir teknik detayı konuşmadan öylece stüdyoya girdi… Oldukça para harcanan çalışmanın sonunda, 12 gün sonra takribi, ortaya bir “demo” çıktı. Maalesef demo diye adlandırıldı zira ortaya çıkan iş albüm olarak piyasaya sürülemezdi. Ama yine çalışmalar başlamıştı.
1995 – Albümün remiksi için Mayıs ayına kadar beklendi. Fakat grup nasıl bir iş başardıysa albümün remiksi İrlanda’da yapılamadı ve Alan ile Cacaphonous’tan Nihil İngiltere’ye gidip remiksi Londra’da yaptılar. «Imrama»nın remiksi üç günde tamamlandı ve albüm nihayet Eylül 1995’te piyasaya çıktı. Bu yılın ayrı bir özelliği ise grubun ilk defa İrlanda dışında çalması oldu. Londra’da gerçekleştirilen Devils Church festivalinda Occult, Gomorrah ve Bal-Sagoth gibi gruplara aynı sahneyi paylaştılar. Sadece grup için değil İrlanda metal camiası için de önemli bir gelişmeydi.Cdnin piyasaya çıkmasına rağmen hiçbir kritik gelmemesi de dikkate değer bir not. Fakat bu albümün ve grubun tanınmadığı anlamına gelmiyor. Gehenna, Bal-Sagoth, Samael ve Cradle of Filth ile tur için yapılan görüşmeler sonuç vermese de bu görüşmeler gruplarla ilişkilerin gelişmesini sağladı.
1997 – Bu sene içerisinde üretilen tek şey Katatonia ile yapılan split albümdü. Bir takım yasal mevzulardan dolayı Cacaphonous ile yollar ayrıldı ve grup kendisini Misanthropy Records’un kollarında buldu. İmzayı attıkları zaman yeni bir albüm ihtimali oldukça uzakta görülüyordu. Katatonia ile yapılan kayıt grup içinde bir şeylerin doğru gitmediğini gösteriyordu ki kısa süre sonra baterist Derek (yazının başında D diye adlandırdığımız) gruptan ayrıldı. Artık grubun bir bateristi yoktu ve Alan’ın 1989’dan beri tanıdığı bir elemanla görüşmeler yapılıyordu. Eylül ayında Simon O’laoghaire grubun yeni bateristi olarak kadroya dahil oldu. 1997 senesi bitmeden yaşanan en önemli gelişme ise grubun bir sonraki sene için Yorkshire’daki Academy stüdyolarında ikinci albüm için tarih belirlemesi olmuştu. Grup kayıt için hazır değildi ama çoktan yola koyulmuşlardı bile.
1998 – “Journeys End” oldukça karanlık, çapraşık ve bir çok açıdan dümdüz fakat oldukça iyi bir albüm olmuştu. Albümün bu kadar iyi olmasındaki en önemli etken ise grubun son iki sene içerisinde yaşadığı garip ve sıkıntılı zamanlar olarak görülebilirdi. Grup için dönemin albümün en büyük pişmanlığı ise promo olarak gönderilen albüm kapağının değiştirilmesi oldu. İşin aslı grup bu kapak yüzünden tehdit bile edilmişti, Tiziana (Misanthropy Records’un sahibi) kapaktan nefret etmiş ve albüm bir çok yere başka bir kapak çalışmasıyla gönderilmişti. Bütün olanlara rağmen yine en ilginç olanı imkansız dedikleri ikinci albüm kaydının tamamlanmış olmasıydı. Sene sonuna doğru geldiklerinde artık Misanthropy’deki tavrın eskisi gibi olmadığını fark etmişlerdi, aslında bu gruba karşı alınan bir tavır değil Tiziana’nın müzik endüstrisinden bıkmış olmasından kaynaklanıyordu. Herneyse, grup hayatına devam etmeli ve kendisine yeni bir firma bulmalıydı. Grup, kendisine yeni hareket planları hazırlarken Hammerheart Records’tan Guido gruba kontrat teklif etti. Hammerheart o dönemler gelişmekte olan bir firmaydı ve kabul etmemek için hiçbir neden yoktu. Sonuç olarak grubun ilk mini-CD’si için, Mart 1999’a stüdyo tarihi ayarlandı. Primordial sessiz sedasız kaybolup gidecek bir grup değildi ve bunu ispatlayacaklardı.
1999 – Kesinlikle yeni bir başlangıçtı. Yeni şarkılar biraz sıkışık bir zaman zarfı içerisinde hazırlansa da grup içindeki özgüven ve enerji geri gelmişti. “The Burning Season” mini-cd’si Eylül ayında yeni firmaları Hammerheart etiketiyle piyasaya çıktı… Mayıs ayında ise grubu daha keyifli gelişmeler bekliyordu; Primordial, Hades Almighty ve Mayhem “Annihilation of the Lowlands” mini turu için Belçika ve Hollanda’da performans sergileyecekti. Avrupa kıtasında ilk defa kendisini gösteren grup için bu iki konser büyük tecrübe oldu. Grubun içindeki enerji neredeyse kontrol edilemez hale gelmişti. Aralık ayında gerçekleşen No Mercy Festival’e de davet edilen grup sadece bir mini-cd’yi desteklemek için sahneye çıkmak istemedi ve böylece bir fırsat daha kaçıp gitmiş oldu. Fakat grup yine boş kalmamıştı, bir arkadaşları Portekiz ve İspanya’yı kapsayan 7 günlük bir tur ayarlamıştı. Sacred Sin ve Masque of Innocence ile hiçbir zaman unutulmayacak performanslar sergilediler. Grup tarihinde ilk defa, Primordial hazır şarkılarla bir seneyi tamamlıyordu. Şubat ayı için stüdyo ayarlandı ve artık patlamaya hazırlardı.
2000 – “A Journey’s End”e göre bu sefer daha hazırlıklı girildi stüdyoya. “Spirit The Earth Aflame” için daha iyi hazırlanılmış, daha iyi ekipman ayarlanmış ve stüdyoda daha ciddi davranma kararı alınmıştı. Üstelik albümdeki şarkılar da grubun bu zamana kadar yaptığı en tatmin edici şarkılardı. Albümün piyasayla çıkmasıyla tükenmesi bir oldu ki albüm Hammerheart tarihinin en çabuk satışı olarak kayda geçti. Grup büyüyordu, firma büyüyordu. İsveçli Thyrfing ve Hollandalı Shadowbreed ile gerçekleştirilen sekiz günlük tur, With Full Force, Windorock ve Wave Gothik Treffen gibi organizasyonlarda ortaya konulan performans.
2002 - Grubun müziği iyice olgunlaşmıştı. Tekrar Academy stüdyolarında kayıt için yerini alan grup, Hammerheart etiketiyle çıkan ikinci albümü “Storm Before Calm”ı kaydetti. Primordial, albümün prodüktör etiketini Mags ile paylaşırken albümün masterı ve miksajı Mags tarafından yapılıyordu. Yedi şarkılık albümün bütün müziği Ciara tarafından yazılırken şarkı sözlerini ise Alan yazıyordu.
Hammerheart’la yollar ayrıldıktan sonra bir sürü firma ile temas kuran Primordial’in Karmageddon Media etiketiyle bir de toplama albümü piyasaya çıktı. İki cd’den oluşan bu albümün ilk cd’sinde grubun ilk demosu “Dark Romanticism”le beraber daha önce yayınlanmamış iki şarkı e coverlar bulunuyordu. İkinci cd’de ise grubun 2003 Partysan Festival (Almanya)’da gerçekleştirdiği performansın 40 dakikalık videosu mevcuttu… Tabi bu yılın en önemli olayı bu albüm değildi. Metal Blade Records, Primordial’e bir kontrat sunuyordu ve rahatlayan grup yeni albüm çalışmalarına başlıyordu. Ekim ayında ünlü tonmaister Billy Anderson ile stüdyoya giren grup yeni albümü “The Gathering Wilderness”ı kaydetti. 22 Şubat 2005’te piyasaya çıkan albüm yine karanlık, yine çiğ ve yine İrlandalıydı.
Albümler
1995 - Imrama
1998 - A Journeys End
1999 - The Burning Season
2000 - Spirit The Earth Aflame
2002 - Storm Before Calm
2004 - Dark Romanticism
2005 - The Gathering Wilderness
2007 - To The Nameless Dead
1999 - The Burning Season
2000 - Spirit The Earth Aflame
2002 - Storm Before Calm
2004 - Dark Romanticism
2005 - The Gathering Wilderness
2007 - To The Nameless Dead
Myspace
