Parfüm kim icat etti. Parfüm neredeyse insanlık tarihi kadar eskidir. İnsanların ateşi kullanmaya başlamasıyla birlikte, yanmakta olan çeşitli bitkilerin yaydığı kokuları yeniden elde etmek için, bu bitkileri sadece kokularından yararlanmak amacıyla yakmışlardır. Daha çok dinsel törenlerde kullanılan ve yakılan bitkilerden elde edilen bu kokulu dumanlar bugün parfüm olarak bildiğimiz kelimenin de kökenini oluşturmuştur. Bu kelime Latince buharla anlamına gelen per fuma ifadesinden doğmuştur.
M.Ö. 69-30 yılları arasında yaşamış olan Mısır Kraliçesi Kleopatranın ve ondan yaklaşık bin yıl kadar önce yaşamış olan Nefertitinin parfüm tarihinin en popüler kişilikleri olduğunun söylenmesi sadece her ikisinin de güzelliklerine saplantı derecesinde tutkun olmalarından kaynaklanmaz.
Eski Mısır parfümün ilk defa yapıldığı yer olarak tarihte yerini almıştır. Bilinen en eski örnekler, formülleri en gelişmiş analitik yöntemlerle bile aydınlatılamamış olan ve Mısırdaki değişik arkeolojik kazılarda ortaya çıkarılan kokulu merhemlerdir. Bu örneklerden daha yakın tarihlerde yine Mısırda yapılmış olan ve Plutarkhosun mürrüsafi, kına, tarçın, ardıç, hint sümbülü, safran, bal, üzüm gibi on altı bitki ve reçinenin karışımından elde edildiğini söylediği Kyphi, bilinen en eski parfüm örneklerinden biridir. Mısırda kişisel parfüm kullanımının da en az din kaynaklı kullanımlar kadar yaygın olduğu söylenmektedir. Banyonun günlük yaşamlarında çok önemli bir yer tuttuğu bilinen Mısırlılar yıkandıktan sonra vücutlarını kokulu yağlarla ovarlardı. Mısırlıların parfüm yapımı ve kullanımı konusundaki derin bilgileri İbranilere, Asurlulara, Babillilere, Keldanilere, Perslere, Yunanlara, kısacası eski dünyanın bütün halklarına hızla yayılmıştır.
Bundan dört bin yıl kadar önce Ninive ve Babil koku ticaretinin merkezi haline gelmişti. Bir efsaneye göre Judith, İbrani ülkesini kurtarmak amacıyla Nabukadnezarın komutanı Holofernesi baştan çıkarabilmek için, güzel kokuların büyüsünden yararlanmıştı. Hz. Muhammedin tersine, Musa cemaatine güzel kokuların kişisel amaçlarla kullanımını yasaklamışsa da, buyurduğu sert cezalar bile yaygınlaşmalarının önünü alamamıştı.
Çinliler ise M.Ö. 2300lerde erkek misk geyiğinin salgısını yasemin ve lotusla karıştırarak parfüm yapımında kullanmışlardır.
Hindistan da ise yasemin, gül, nergis ve sümbülteber gibi çiçeklerden kokular hazırlanmış, ancak kutsal kabul edilen sandal ağacı bütün parfümlerin esas bileşenini oluşturmuştur.
Kokuyu önce tanrıların kullanımına bırakan Yunanlar sonraları o denli ifrata kaçmışlardır ki, Solon güzel koku kullanımını yasaklamak zorunda kalmıştır; ama elbette kimse bu yasağı ciddiye almamıştır. Yazma merakları güzel koku meraklarından aşağı kalmayan Yunanlar tarihin ilk parfüm kitabını da kaleme almışlardır. M.Ö 2. yüzyılda Apollonius parfüm üzerine bilimsel bir eser yazmıştır. Kapalı bir yaşam süren Yunan kadınları fazla parfüm kullanmazlardı; çoğu zaman fahişe sanılan ama fahişeden çok daha farklı olan heteiralar vücutlarını kokulu yağlarla ovar, ağızlarını kokulu sularla çalkalarlardı. Aristoteles kokuları altı grupta sınıflandırır: tatlı, ekşi, keskin, yağlı, acı ve pis kokular. Yunanlar güzel kokularla bedenlerini ve saçlarını ovarlardı.
İsanın yaşadığı yıllarda Romada parfüm kullanımı ifrata varmış, Romalılar sancaklarını, elbiselerini, kölelerini, hatta at ve köpeklerini bile güzel kokulara bulamışlardır. Romanın yıkılmasından sonra Avrupada parfüm kullanımı azalmaya başlarken, Araplarda artış göstermiş ve dünyanın parfüm merkezi değişmiştir; öyle ki Arabistana kokular ülkesi denmeye başlanmıştır.
Ünlü tıp bilgini İbn-i Sina (980-1036), buhar damıtmasını ilk geliştiren kişi olmuştur; bu yöntem parfümün uzun süre saklanması konusundaki zorlukların büyük ölçüde aşılmasını sağlamıştır. 1150 yı-lında yöntemi kısmen geliştiren Avrupalılar damıtma kabından çıkan sıcak buharı soğutmuş ve önemli üretim artışı sağlamışlardı. Aynı dönemde ünlü Arap bilgini El Razi, parfümle hiç de ilgili olmayan çalışmalarında dünya tarihinin en önemli keşiflerinden birini yapmış ve alkolü damıtmayı başarmıştır. Alkolün Avrupada tanınmasıyla birlikte, tuvalet suyu (eau de toilet) olarak bilinen alkollü parfümlerin üretimi başlamıştır. 1370te kokulu yağlar ve alkolden üretilen Eau dHungrie (Macaristan Suyu) aynı zamanda klasik bir afrodizyak olarak da bilinir.
M.Ö. 69-30 yılları arasında yaşamış olan Mısır Kraliçesi Kleopatranın ve ondan yaklaşık bin yıl kadar önce yaşamış olan Nefertitinin parfüm tarihinin en popüler kişilikleri olduğunun söylenmesi sadece her ikisinin de güzelliklerine saplantı derecesinde tutkun olmalarından kaynaklanmaz.
Eski Mısır parfümün ilk defa yapıldığı yer olarak tarihte yerini almıştır. Bilinen en eski örnekler, formülleri en gelişmiş analitik yöntemlerle bile aydınlatılamamış olan ve Mısırdaki değişik arkeolojik kazılarda ortaya çıkarılan kokulu merhemlerdir. Bu örneklerden daha yakın tarihlerde yine Mısırda yapılmış olan ve Plutarkhosun mürrüsafi, kına, tarçın, ardıç, hint sümbülü, safran, bal, üzüm gibi on altı bitki ve reçinenin karışımından elde edildiğini söylediği Kyphi, bilinen en eski parfüm örneklerinden biridir. Mısırda kişisel parfüm kullanımının da en az din kaynaklı kullanımlar kadar yaygın olduğu söylenmektedir. Banyonun günlük yaşamlarında çok önemli bir yer tuttuğu bilinen Mısırlılar yıkandıktan sonra vücutlarını kokulu yağlarla ovarlardı. Mısırlıların parfüm yapımı ve kullanımı konusundaki derin bilgileri İbranilere, Asurlulara, Babillilere, Keldanilere, Perslere, Yunanlara, kısacası eski dünyanın bütün halklarına hızla yayılmıştır.
Bundan dört bin yıl kadar önce Ninive ve Babil koku ticaretinin merkezi haline gelmişti. Bir efsaneye göre Judith, İbrani ülkesini kurtarmak amacıyla Nabukadnezarın komutanı Holofernesi baştan çıkarabilmek için, güzel kokuların büyüsünden yararlanmıştı. Hz. Muhammedin tersine, Musa cemaatine güzel kokuların kişisel amaçlarla kullanımını yasaklamışsa da, buyurduğu sert cezalar bile yaygınlaşmalarının önünü alamamıştı.
Çinliler ise M.Ö. 2300lerde erkek misk geyiğinin salgısını yasemin ve lotusla karıştırarak parfüm yapımında kullanmışlardır.
Hindistan da ise yasemin, gül, nergis ve sümbülteber gibi çiçeklerden kokular hazırlanmış, ancak kutsal kabul edilen sandal ağacı bütün parfümlerin esas bileşenini oluşturmuştur.
Kokuyu önce tanrıların kullanımına bırakan Yunanlar sonraları o denli ifrata kaçmışlardır ki, Solon güzel koku kullanımını yasaklamak zorunda kalmıştır; ama elbette kimse bu yasağı ciddiye almamıştır. Yazma merakları güzel koku meraklarından aşağı kalmayan Yunanlar tarihin ilk parfüm kitabını da kaleme almışlardır. M.Ö 2. yüzyılda Apollonius parfüm üzerine bilimsel bir eser yazmıştır. Kapalı bir yaşam süren Yunan kadınları fazla parfüm kullanmazlardı; çoğu zaman fahişe sanılan ama fahişeden çok daha farklı olan heteiralar vücutlarını kokulu yağlarla ovar, ağızlarını kokulu sularla çalkalarlardı. Aristoteles kokuları altı grupta sınıflandırır: tatlı, ekşi, keskin, yağlı, acı ve pis kokular. Yunanlar güzel kokularla bedenlerini ve saçlarını ovarlardı.
İsanın yaşadığı yıllarda Romada parfüm kullanımı ifrata varmış, Romalılar sancaklarını, elbiselerini, kölelerini, hatta at ve köpeklerini bile güzel kokulara bulamışlardır. Romanın yıkılmasından sonra Avrupada parfüm kullanımı azalmaya başlarken, Araplarda artış göstermiş ve dünyanın parfüm merkezi değişmiştir; öyle ki Arabistana kokular ülkesi denmeye başlanmıştır.
Ünlü tıp bilgini İbn-i Sina (980-1036), buhar damıtmasını ilk geliştiren kişi olmuştur; bu yöntem parfümün uzun süre saklanması konusundaki zorlukların büyük ölçüde aşılmasını sağlamıştır. 1150 yı-lında yöntemi kısmen geliştiren Avrupalılar damıtma kabından çıkan sıcak buharı soğutmuş ve önemli üretim artışı sağlamışlardı. Aynı dönemde ünlü Arap bilgini El Razi, parfümle hiç de ilgili olmayan çalışmalarında dünya tarihinin en önemli keşiflerinden birini yapmış ve alkolü damıtmayı başarmıştır. Alkolün Avrupada tanınmasıyla birlikte, tuvalet suyu (eau de toilet) olarak bilinen alkollü parfümlerin üretimi başlamıştır. 1370te kokulu yağlar ve alkolden üretilen Eau dHungrie (Macaristan Suyu) aynı zamanda klasik bir afrodizyak olarak da bilinir.