Pablo Neruda - Görkemli Ölüm Çağırdı Beni Bir Çok Kez

ashli

Bayan Üye
Görkemli ölüm çağırdı beni bir
çok kez:
dalgalardaki görünmez tuzdu O,
ve farkedilmez tadındaki yayılan
şey
uçurum ve doruğun parçaları gibiydi
ya da rüzgâr ve yağmurdan
kocaman evlerdi.

Demir grisi bu yumurtaya geldim, havanın

ensizliğine, tarımın ve kayanın ölü şebnemine,
yıldızsızlığın son
basamağına,
başdöndürücü bu helezon yola:
ama sen, yayılmış deniz, ey
ölüm! yaklaşmıyorum
sana her bir dalganda,
ne ki gecesel açıklığın
dörtnalası
ya da gecenin bütün toplamı gibi geliyorum.

Hiç
yeltenmedin ceplerimizi karıştırmaya, senin varışın
ancak
kızılın en
güzel giyitinde olasıdır:
kuşatılmış sessizliğin sabahkızılı halısında:

gözyaşlarının gömülü büyük vasiyetnâmesinde.

Her insanda bir ağaç
sevemedim
omuzlarındaki küçük ilkbaharlarıyla (bin yaprağın
ölümü) ,
bütün sahte ve topraksız ölümler,
uçurumsuz yeniden dirilmeler:
yüzmek
isterdim o engin hayatta,
o geniş deltalarda,
ve kaynak tazesi ellerimin
avutulmaz hayatsızlığını
dolanmaması için yolu ve kapıyı kapattığında,

ve azar azar yadsıdığında beni insan
ve dolandığımda caddeden caddeye,
ırmaktan ırmağa,
kentten kente, yataktan yatağa,
ve tuz maskelerim
dolandırıp durduğunda çorak toprakta,
ve en son alçakgönüllü lambasız
evlerde, ateşsiz,
ekmeksiz, taşsız, rahat yüzü görmeden,
yapayalnız
kıvrıldım ölürcesine kendi ölümümün
içlerine doğru.
 
takipçi satın al
instagram takipçi hilesi
takipçi satın al
tiktok takipçi hilesi
vozol
antalya havalimanı transfer
Geri
Üst