h.i.m.e.s.54
Kayıtlı Üye
İnsanlar bilgisayarlaşıyorlar mı? Yoksa mekanizmalarında bir gariplik hep mi vardı da yeni su yüzüne çıktı?
Çağ ilerledikçe, teknoloji de gölgesi gibi onu takip etmekte... İleri yaşlarına rağmen ebelemeç oynamaktan vazgeçmeyecekler sanırım. Acaba bu yarışın sonunda çağ mı yenik düşecek teknoloji mi? Bu yarış süregelirken insanoğlu ne olacak?
Teknoloji ilerliyor, insanoğlu gelişiyor mu? Geriliyor mu? Bilinmez...
Acaba bu teknoloji denen gelişimin bana yararımı fazla yoksa zararı mı? Onu da çözemedim henüz...
Teknolojiye herhangi bi düşmanlığım yok hatta belki kendisini tahminimden bile çok seviyorum.
O arada ister istemez kendimi düşünüyorum... İnsan ilişkilerimi, psikolojimi, hareketlerimde ki farklılıkları, günlük hayatımı... Teknolojiye yakınlaştıkça çevremdekiler beni alkışlarken ben kendimden uzaklaşıyorum. Hayatım her geçen gün rutinleşiyor... Artık sabah gözümü açıyorum, yüzümü bile yıkamadan yaptığım ilk iş cep telefonuma bakmak. Arayan var mı? SMS gelmiş mi?
Çoğu zaman alışverişimi internetten yapıyorum, okul ödevlerim için internetten bişeyler bulup hocaya postalıyorum, arkadaşlarımla gündüz konuştuğumdan çok internette konuşuyorum, evde sıkıldığımda artık daha az kitap okuyup daha çok internette site geziyorum. Sınavlardan önce kitaptaki sayfaların resmini çekip, sınavda resmen kitaptan kopya çekiyorum, hatta yanlışlıkla resmini çekmeyi unuttuğum bi sayfayı, sınavda arkadaşımın bana göndermesini istiyorum. Hooop! Bir mesaj o sayfada avucumun içinde.
Bütün bunlara rağmen teknolojiden beklentilerimde artıyo... Yanımda olmasını isteğim insanın yanıma ışınlanmasını istiyorum, sırt kaşıma makinasının icat edilmesini bekliyorum dört gözle.
Bunları yaşayanın bir tek ben olmadığımı da, çoğunluğun tüm bunları benimle birlikte yaşamasına rağmen görmemezlikten geldiğini de biliyorum. Eh herkesin günahını almayayım... Beki benim kadar kendinizi teknolojinin ellerine emanet etmemiş olabilirsiniz ama eninde sonunda sizinde yelkenleriniz aşağı doğru fışırdayacak... Teknoloji mi güçlü yoksa siz mi? Baş edemeyeceksiniz...
Bugün çoğunluğun inandığı din kavramı bile bilimin gölgesinde kalıyo. Bilim hastalıkların ve ağır işlerin yükünü hafifletirmiş, çevremiz ve rahatımızı için yararlı aletler üretilmiş olabilir, ama dünya yavaş yavaş gizemini kaybediyo... Gün batımından artık dalga boyları ve frekanslarla bahsediliyo. Evrenin karmaşası matematiksel denklemlere indirgendi. Bilim ilerledikçe sorularımız da doğru orantılı bi şekilde artıyo. Cevapları ararken yalnızlaşıyoruz.
Bunları yazmamın sonucunda sakın beni din konusunda eleştirmeyin. Dine inancım sonsuz... Benim ki sadece kafamın içinde dönenler, çözümleyemeyipte danışmak istediğim düşüncelerden ibaret.
Bi kaç yıl önce koyunu çoğalttılar, ya sizide beni de çoğaltırlarsa? Hoşunuza gideceğini sanmıyorum... Belki ilk başta "ay ne hoş benden bi tane daha, hep bi ikizim olsun isterdim" diyebilirsiniz. Ama eminim bi süre sonra sizde isyan edersiniz... Sanırım teknoloji çığrından çıkarken, insanoğlunun belirlediği sınırlar gitikçe daralmaya başlayacak. Ne kendimizi geliştirebiliyoruz, ne karşı koyuyoruz ne de teknolojiye biraz yavaş git diyebiliyoruz... Benimkisi sadece merak... Acaba Allah ömür verirse hepimize 20-30 sene sonra nelerle boğuşuyo olucaz?
Hayat basitleşirken, ilişkiler yüzeyselleşiyo... İlişkiler yüzeyselleşirken, insanoğlu özünü yitiriyo... Yalınlaşıyoruz, yalnızlaşıyoruz, basitleşiyoruz...
Sizinde fikirlerinizi bekliyorum..
alıntıdır...
Çağ ilerledikçe, teknoloji de gölgesi gibi onu takip etmekte... İleri yaşlarına rağmen ebelemeç oynamaktan vazgeçmeyecekler sanırım. Acaba bu yarışın sonunda çağ mı yenik düşecek teknoloji mi? Bu yarış süregelirken insanoğlu ne olacak?
Teknoloji ilerliyor, insanoğlu gelişiyor mu? Geriliyor mu? Bilinmez...
Acaba bu teknoloji denen gelişimin bana yararımı fazla yoksa zararı mı? Onu da çözemedim henüz...
Teknolojiye herhangi bi düşmanlığım yok hatta belki kendisini tahminimden bile çok seviyorum.
O arada ister istemez kendimi düşünüyorum... İnsan ilişkilerimi, psikolojimi, hareketlerimde ki farklılıkları, günlük hayatımı... Teknolojiye yakınlaştıkça çevremdekiler beni alkışlarken ben kendimden uzaklaşıyorum. Hayatım her geçen gün rutinleşiyor... Artık sabah gözümü açıyorum, yüzümü bile yıkamadan yaptığım ilk iş cep telefonuma bakmak. Arayan var mı? SMS gelmiş mi?
Çoğu zaman alışverişimi internetten yapıyorum, okul ödevlerim için internetten bişeyler bulup hocaya postalıyorum, arkadaşlarımla gündüz konuştuğumdan çok internette konuşuyorum, evde sıkıldığımda artık daha az kitap okuyup daha çok internette site geziyorum. Sınavlardan önce kitaptaki sayfaların resmini çekip, sınavda resmen kitaptan kopya çekiyorum, hatta yanlışlıkla resmini çekmeyi unuttuğum bi sayfayı, sınavda arkadaşımın bana göndermesini istiyorum. Hooop! Bir mesaj o sayfada avucumun içinde.
Bütün bunlara rağmen teknolojiden beklentilerimde artıyo... Yanımda olmasını isteğim insanın yanıma ışınlanmasını istiyorum, sırt kaşıma makinasının icat edilmesini bekliyorum dört gözle.
Bunları yaşayanın bir tek ben olmadığımı da, çoğunluğun tüm bunları benimle birlikte yaşamasına rağmen görmemezlikten geldiğini de biliyorum. Eh herkesin günahını almayayım... Beki benim kadar kendinizi teknolojinin ellerine emanet etmemiş olabilirsiniz ama eninde sonunda sizinde yelkenleriniz aşağı doğru fışırdayacak... Teknoloji mi güçlü yoksa siz mi? Baş edemeyeceksiniz...
Bugün çoğunluğun inandığı din kavramı bile bilimin gölgesinde kalıyo. Bilim hastalıkların ve ağır işlerin yükünü hafifletirmiş, çevremiz ve rahatımızı için yararlı aletler üretilmiş olabilir, ama dünya yavaş yavaş gizemini kaybediyo... Gün batımından artık dalga boyları ve frekanslarla bahsediliyo. Evrenin karmaşası matematiksel denklemlere indirgendi. Bilim ilerledikçe sorularımız da doğru orantılı bi şekilde artıyo. Cevapları ararken yalnızlaşıyoruz.
Bunları yazmamın sonucunda sakın beni din konusunda eleştirmeyin. Dine inancım sonsuz... Benim ki sadece kafamın içinde dönenler, çözümleyemeyipte danışmak istediğim düşüncelerden ibaret.
Bi kaç yıl önce koyunu çoğalttılar, ya sizide beni de çoğaltırlarsa? Hoşunuza gideceğini sanmıyorum... Belki ilk başta "ay ne hoş benden bi tane daha, hep bi ikizim olsun isterdim" diyebilirsiniz. Ama eminim bi süre sonra sizde isyan edersiniz... Sanırım teknoloji çığrından çıkarken, insanoğlunun belirlediği sınırlar gitikçe daralmaya başlayacak. Ne kendimizi geliştirebiliyoruz, ne karşı koyuyoruz ne de teknolojiye biraz yavaş git diyebiliyoruz... Benimkisi sadece merak... Acaba Allah ömür verirse hepimize 20-30 sene sonra nelerle boğuşuyo olucaz?
Hayat basitleşirken, ilişkiler yüzeyselleşiyo... İlişkiler yüzeyselleşirken, insanoğlu özünü yitiriyo... Yalınlaşıyoruz, yalnızlaşıyoruz, basitleşiyoruz...
Sizinde fikirlerinizi bekliyorum..
alıntıdır...
