Yetim kalan sevdam sustu birkaç gün,yorgunluk bahçemdeki yüreğim-beynim-bedenim kırılgan sessiz ağlamalarıyla ,hiç bir sözü hasara uğratmadan taşıdılar beni.
Beşiktaşı düşledim,Beşiktaşlı arkadaşlarımı ve sihirli bu güzelim forumu.Özledim sizi ama umudumda sizdiniz hep.Bu özlem bütün kapıları kapalı mavi denizleri açtı bana birde tekrar gelip yazabilme umudumu,tekrar Beşiktaş diyebilme umudumu.İşte o anda anladım özlemek umudun anasıymış.
Belli belirsiz tezgahlarda,açık artırım usulü satılan değerleri anımsadım hep ve kurulan yeni karanlık tezgahları.O devasa bentleri yıkan coşkum ,durgunluklara hapsoldu gecelerce.Sessiz çığlıklar geçti içimden parça parça.Çabuk geçen baharları anımsadım birer birer.yüzde 0nbeşler otuz oldu dağ gibi karabasanlar geldi üzerime,yüzde yüzü görür gibi.Üç hece sekiz harfimin sanki iki hece beş harfi bizmdi artık.Uğultu oldu derin ama sessiz çığlıklarım kulağımda zonkladı karanlıklar içinde.
Bana göre değil dedim bu .Beşiktaşı böyle yaşamak bana göre değil.Şafak sökmeden uyku tutmadı günlerce.Bir deniz kızı geldi oynak dalgalarla tenime.Sevmek yada terketmek kabusu kemirdi beynimi.Bütün sapaklarda yeniden başlayan kavşaklar vardı sanki.
Hep söz söylemek istiyordum cümleler dolusu dağbaşlarında bir sessiz ama kırgın Karakartala.Susmam korkaklığımdanmı anlaşılamamaktanmı diye düşündüm bir başına.Yalansız dolansız,gerçeği tam alnından vuracak kelimeler aradım,kuşları dahi ürkütmeyecek kelimeler.
Döndüm işte yine Beşiktaş iskelesine.Sevinç dolu kaftanlar giydim üzerime.Sessizliğiminde firarını verdim bulmamacasına bir daha.
Konuşmalıydım,konuşmalıydık hep birlikte.Umudu gördüm Eşber Abinin gözlerinde.Ne güzel bir emek fırtınası o.Şairlerde buluşmak.İyiki seni yaşıyorum Beşiktaşım dedim.Sağolsun elleri gönülleri arkadaşlarımın dedim.Seni yazmadan seni yaşamadan olurmu be Siyah Beyazım.
Ay çıkmamış gecelerde de görürüz biz yıldızları.Direncimiz yaratır isyanı yakar ateşi.Karanlığın en cesur yerinde yerinde bekleriz korkmadan aydınlığı.Şerefin ve gururun tacını sana yine giydireceğiz kirletmeye çalışanlara inat Şanlı Karakartalım.İşte o mutlu günlerde çözeceğiz tarihin düğümünü.İnadına yaşayıp yaşatacağız seni.Belki avuçlarımızda gözyaşlarımızla geleceğiz.Sokaklar bile tanık olamayacak belki buluşmamıza.
Onurdan doğan güzellikleri sunacağız masum bebelerin avucundaki Kartal döğmeleriyle sana.Umut çiçeği koyacağız gülün adını,demet demet sunacağız.Efsaneleri çağıracağız ayağına,hangi sır tarihte olursa olsun.Belki gölgenin dağlarına tırmanacağız ama sana yakışanı mutlaka sunacağız.
Seni metre metre,kuruş kuruş satanlara,onlara destek olan aymazlara,yolunu yitirmiş şaşkınlara da elbet asice parlayan onurumuzu gösterceğiz.Bugün suskun da olsak ,sevda kumaşına işlediğimiz ADINI onlara yem ettirmeyeceğiz.
Beşiktaşı düşledim,Beşiktaşlı arkadaşlarımı ve sihirli bu güzelim forumu.Özledim sizi ama umudumda sizdiniz hep.Bu özlem bütün kapıları kapalı mavi denizleri açtı bana birde tekrar gelip yazabilme umudumu,tekrar Beşiktaş diyebilme umudumu.İşte o anda anladım özlemek umudun anasıymış.
Belli belirsiz tezgahlarda,açık artırım usulü satılan değerleri anımsadım hep ve kurulan yeni karanlık tezgahları.O devasa bentleri yıkan coşkum ,durgunluklara hapsoldu gecelerce.Sessiz çığlıklar geçti içimden parça parça.Çabuk geçen baharları anımsadım birer birer.yüzde 0nbeşler otuz oldu dağ gibi karabasanlar geldi üzerime,yüzde yüzü görür gibi.Üç hece sekiz harfimin sanki iki hece beş harfi bizmdi artık.Uğultu oldu derin ama sessiz çığlıklarım kulağımda zonkladı karanlıklar içinde.
Bana göre değil dedim bu .Beşiktaşı böyle yaşamak bana göre değil.Şafak sökmeden uyku tutmadı günlerce.Bir deniz kızı geldi oynak dalgalarla tenime.Sevmek yada terketmek kabusu kemirdi beynimi.Bütün sapaklarda yeniden başlayan kavşaklar vardı sanki.
Hep söz söylemek istiyordum cümleler dolusu dağbaşlarında bir sessiz ama kırgın Karakartala.Susmam korkaklığımdanmı anlaşılamamaktanmı diye düşündüm bir başına.Yalansız dolansız,gerçeği tam alnından vuracak kelimeler aradım,kuşları dahi ürkütmeyecek kelimeler.
Döndüm işte yine Beşiktaş iskelesine.Sevinç dolu kaftanlar giydim üzerime.Sessizliğiminde firarını verdim bulmamacasına bir daha.
Konuşmalıydım,konuşmalıydık hep birlikte.Umudu gördüm Eşber Abinin gözlerinde.Ne güzel bir emek fırtınası o.Şairlerde buluşmak.İyiki seni yaşıyorum Beşiktaşım dedim.Sağolsun elleri gönülleri arkadaşlarımın dedim.Seni yazmadan seni yaşamadan olurmu be Siyah Beyazım.
Ay çıkmamış gecelerde de görürüz biz yıldızları.Direncimiz yaratır isyanı yakar ateşi.Karanlığın en cesur yerinde yerinde bekleriz korkmadan aydınlığı.Şerefin ve gururun tacını sana yine giydireceğiz kirletmeye çalışanlara inat Şanlı Karakartalım.İşte o mutlu günlerde çözeceğiz tarihin düğümünü.İnadına yaşayıp yaşatacağız seni.Belki avuçlarımızda gözyaşlarımızla geleceğiz.Sokaklar bile tanık olamayacak belki buluşmamıza.
Onurdan doğan güzellikleri sunacağız masum bebelerin avucundaki Kartal döğmeleriyle sana.Umut çiçeği koyacağız gülün adını,demet demet sunacağız.Efsaneleri çağıracağız ayağına,hangi sır tarihte olursa olsun.Belki gölgenin dağlarına tırmanacağız ama sana yakışanı mutlaka sunacağız.
Seni metre metre,kuruş kuruş satanlara,onlara destek olan aymazlara,yolunu yitirmiş şaşkınlara da elbet asice parlayan onurumuzu gösterceğiz.Bugün suskun da olsak ,sevda kumaşına işlediğimiz ADINI onlara yem ettirmeyeceğiz.