Osmanli da Kul Hakki
Çölde Bir Elma
Yıl 1516. Osmanlı Ordusu, Mısır seferinde ve asker Sina Çölü'nü geçmek için
hareket etmiştir. Birkaç gün öncesinde günlerce bahçelerden geçerler. Bir
süre sonra çevrenin bereketli toprakları gerilerde kalır. Önce cılız otlar,
sonra kavruk toprak. Derken uçsuz sahra. Beyin kaynatan bir güneş, taban
yakan bir zemin. Ağza, burna, göze, hatta mataralara dolan ince kum. Çölün
ayan beyan hissedilmeye başladığı anlarda Yavuz Sultan Selim Hân, durur ve
yanındakilere emreder:
- Bir elma getirin bana!
Vezirler şaşkındır.
- Aman efendim derler. Evvelce söyleseydiniz bahçelerden geçerken tedârik
ederdik, ama şimdi ne mümkün?
- Ben anlamam. İcabında koca orduyu arayacak ve bir tane olsun elma
bulacaksınız bana!
Çöl ortasında bir telaşdır başlar. Askerlerin bütün eşyaları didik didik
aranır. Ama bir tane olsun elma bulunamaz. Haber Sultana ulaştığında bir
vekâr ile secdeye kapanır.
"Sana şükürler olsun ya Rabbi!" diye duâ eder. Sonra vezirlerine döner:
"Eğer bir elma çıksaydı" der, "geri dönerdim!"
Maksadı, askerler bahçelerden geçerken, meyvalara zarar vermiş mi vermemiş
mi? Bunu öğrenmek ister.
İşte Osmanlı, kul hakkından böylesine korkardı.
Çölde Bir Elma
Yıl 1516. Osmanlı Ordusu, Mısır seferinde ve asker Sina Çölü'nü geçmek için
hareket etmiştir. Birkaç gün öncesinde günlerce bahçelerden geçerler. Bir
süre sonra çevrenin bereketli toprakları gerilerde kalır. Önce cılız otlar,
sonra kavruk toprak. Derken uçsuz sahra. Beyin kaynatan bir güneş, taban
yakan bir zemin. Ağza, burna, göze, hatta mataralara dolan ince kum. Çölün
ayan beyan hissedilmeye başladığı anlarda Yavuz Sultan Selim Hân, durur ve
yanındakilere emreder:
- Bir elma getirin bana!
Vezirler şaşkındır.
- Aman efendim derler. Evvelce söyleseydiniz bahçelerden geçerken tedârik
ederdik, ama şimdi ne mümkün?
- Ben anlamam. İcabında koca orduyu arayacak ve bir tane olsun elma
bulacaksınız bana!
Çöl ortasında bir telaşdır başlar. Askerlerin bütün eşyaları didik didik
aranır. Ama bir tane olsun elma bulunamaz. Haber Sultana ulaştığında bir
vekâr ile secdeye kapanır.
"Sana şükürler olsun ya Rabbi!" diye duâ eder. Sonra vezirlerine döner:
"Eğer bir elma çıksaydı" der, "geri dönerdim!"
Maksadı, askerler bahçelerden geçerken, meyvalara zarar vermiş mi vermemiş
mi? Bunu öğrenmek ister.
İşte Osmanlı, kul hakkından böylesine korkardı.