Örnek Türk Genci Nasıl Olmalıdır?
Biz Türk Milleti olarak 7’den 70’e ailemize geleneklerimize sosyal çevremize ve örnek aldığımız kişilere fazlasıyla bağımlı olarak yaşarız. Geçmişimizle her an yüz yüzeyizdir ve onu görmekten asla usanmayız. Gençlik çağında şekillenirken dönüp arkamıza göz atar düzene bu pencereden bakarak ayak uydurmaya çalışırız. Aklınıza ne gelirse gelsin Türk gencinin bu konuda yaşama karşı duruşu kısacası bu milletin evlatları olarak hayatımızda ki davranış taşlarının oluşumu ecdadımızla doğru orantılıdır.
Gelişen ve değişen çağda bir örnek Türk genci nasıl olmalı hangi özellikleri taşımalıdır? Bu sorunun cevabını kuşkusuz geçmişimize atalarımıza bakarak öğrenebilir ve bu yeni dönemde ki değişmeleri ecdadımızdan kopmadan kabul ederek onların doğruluklarını göz önüne sererek cevaplayabiliriz.
***
Bunun için ne yapmalı kime bakıp kimi örnek almalı? Bu cevabı ararken kimseyi kötülemeden övgüyü de abartmadan anlatılacak birini bulmalı. Ben bu sorunun cevabının Âkif’in Âsım’ı olduğunu düşünüyorum. Hani Hocazâda’den “yumrukla savaşmak yerine ilimle savaşma“ harp taktiğini alabilmiş ve bunu gerçekleştirmek için canından çok sevdiği vatanından kopup Almanya’ya gitmeyi bile göze almış Âsım var ya işte! Ondan bahsedeceğim…
Örnek olabilmesi konusunda ki en büyük cevabını zaten “Çanakkale Savaşı”nda vermiştir.
Öncelikle Âsım’ı anlatalım... Kendi milletine ait değerleri ezdirmeyen her zaman onlarla yaşamayı amaçlamış bu değerleri unutanları da uyarabilecek kadar geçmişine bağlı ve haklı birisi. Yaşadığı toplumsal olaylar içerisinde hep kendi özü olmayı bir borç bilerek hareket etmiştir. Dinine vatanına âşık birisidir. Bu sevginin somut halini Çanakkale Savaşı’nda gözler önüne serer. Düşmanın; o dev yenilmez asla geçilemez diye bilinen maneviyattan uzak insan azmanı gücüne karşılık aklını ve iman dolu göğsüyle serhâddini kullanır. Düşmanı “Âsım’ın Nesli” yenilgiye uğratır…
***
Âsım bir semboldür. Müslüman Türk gencinin en ideal olabilecek evresidir o. Yaptıklarıyla tamamen gelecek nesillerin haritası ve medeniyete giden yolda örnek alınabilecek nadir bir kişiliğe sahiptir. Kısacası bu yaptıklarıyla Âsım vefakâr ve sözüne sadıktır…
İşte! Türk genci böyle olmalıdır. İçinde bulunduğumuz ahlâksızlık ve çıkarcılık dünyasının bir damlasından bile tatmamış bunu kendine ve ecdadına ihanet olarak görebilecek bir gençlik!
Her zaman iyiyi-doğruyu savunan güç yerine Hakk’ın yanında olan; adaleti ve sadakati kendisine ilke edinmiş olmalıdır.
Türk genci manevi açıdan öz toprakları olan ve ebediyetinin temelinde yatan doğuya bilim ve teknolojide gözle görülür bir şekilde önde olan batıya odaklanmalıdır. Kültürel etkileşimde ve günlük yaşamında batının etkisini en aza indirmiş doğunun o güzelliklerini günümüze ayak uyduracak şekilde benimsemiş; art niyetten ve yobazlıktan uzak sadakatini bir an bile yitirmeyen her açıdan anlatılması ve yaşanması en güzel olabilecek bir mükemmelliyeti ulaşmış bir hâl almalıdır. Yazımı Âsım’ı özetleyebilecek şu mısralarla bitirmek istiyorum;
“Ben ezelden beridir hür yaşadım hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim; bendimi çiğner aşarım;
Yırtarım dağları enginlere sığmam taşarım.”
***
“Âsım’ın dengi heyakil seçilir yüzlerle.
Şimdi sağ kolda gümüş kaplı birer pazuband
Boynu muskayla donanmış o yarım deste levent...“
Biz Türk Milleti olarak 7’den 70’e ailemize geleneklerimize sosyal çevremize ve örnek aldığımız kişilere fazlasıyla bağımlı olarak yaşarız. Geçmişimizle her an yüz yüzeyizdir ve onu görmekten asla usanmayız. Gençlik çağında şekillenirken dönüp arkamıza göz atar düzene bu pencereden bakarak ayak uydurmaya çalışırız. Aklınıza ne gelirse gelsin Türk gencinin bu konuda yaşama karşı duruşu kısacası bu milletin evlatları olarak hayatımızda ki davranış taşlarının oluşumu ecdadımızla doğru orantılıdır.
Gelişen ve değişen çağda bir örnek Türk genci nasıl olmalı hangi özellikleri taşımalıdır? Bu sorunun cevabını kuşkusuz geçmişimize atalarımıza bakarak öğrenebilir ve bu yeni dönemde ki değişmeleri ecdadımızdan kopmadan kabul ederek onların doğruluklarını göz önüne sererek cevaplayabiliriz.
***
Bunun için ne yapmalı kime bakıp kimi örnek almalı? Bu cevabı ararken kimseyi kötülemeden övgüyü de abartmadan anlatılacak birini bulmalı. Ben bu sorunun cevabının Âkif’in Âsım’ı olduğunu düşünüyorum. Hani Hocazâda’den “yumrukla savaşmak yerine ilimle savaşma“ harp taktiğini alabilmiş ve bunu gerçekleştirmek için canından çok sevdiği vatanından kopup Almanya’ya gitmeyi bile göze almış Âsım var ya işte! Ondan bahsedeceğim…
Örnek olabilmesi konusunda ki en büyük cevabını zaten “Çanakkale Savaşı”nda vermiştir.
Öncelikle Âsım’ı anlatalım... Kendi milletine ait değerleri ezdirmeyen her zaman onlarla yaşamayı amaçlamış bu değerleri unutanları da uyarabilecek kadar geçmişine bağlı ve haklı birisi. Yaşadığı toplumsal olaylar içerisinde hep kendi özü olmayı bir borç bilerek hareket etmiştir. Dinine vatanına âşık birisidir. Bu sevginin somut halini Çanakkale Savaşı’nda gözler önüne serer. Düşmanın; o dev yenilmez asla geçilemez diye bilinen maneviyattan uzak insan azmanı gücüne karşılık aklını ve iman dolu göğsüyle serhâddini kullanır. Düşmanı “Âsım’ın Nesli” yenilgiye uğratır…
***
Âsım bir semboldür. Müslüman Türk gencinin en ideal olabilecek evresidir o. Yaptıklarıyla tamamen gelecek nesillerin haritası ve medeniyete giden yolda örnek alınabilecek nadir bir kişiliğe sahiptir. Kısacası bu yaptıklarıyla Âsım vefakâr ve sözüne sadıktır…
İşte! Türk genci böyle olmalıdır. İçinde bulunduğumuz ahlâksızlık ve çıkarcılık dünyasının bir damlasından bile tatmamış bunu kendine ve ecdadına ihanet olarak görebilecek bir gençlik!
Her zaman iyiyi-doğruyu savunan güç yerine Hakk’ın yanında olan; adaleti ve sadakati kendisine ilke edinmiş olmalıdır.
Türk genci manevi açıdan öz toprakları olan ve ebediyetinin temelinde yatan doğuya bilim ve teknolojide gözle görülür bir şekilde önde olan batıya odaklanmalıdır. Kültürel etkileşimde ve günlük yaşamında batının etkisini en aza indirmiş doğunun o güzelliklerini günümüze ayak uyduracak şekilde benimsemiş; art niyetten ve yobazlıktan uzak sadakatini bir an bile yitirmeyen her açıdan anlatılması ve yaşanması en güzel olabilecek bir mükemmelliyeti ulaşmış bir hâl almalıdır. Yazımı Âsım’ı özetleyebilecek şu mısralarla bitirmek istiyorum;
“Ben ezelden beridir hür yaşadım hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim; bendimi çiğner aşarım;
Yırtarım dağları enginlere sığmam taşarım.”
***
“Âsım’ın dengi heyakil seçilir yüzlerle.
Şimdi sağ kolda gümüş kaplı birer pazuband
Boynu muskayla donanmış o yarım deste levent...“