TSunami_61
Kayıtlı Üye
Uzak bir köyde, kocası, çocuğu doğmadan ölmüş, tek başına yaşayan hamile bir kadın kendisine arkadaş olması açısından dağda yaralı olarak bulduğu bir gelinciği(anadoluda sansar denir geceleri görünür ve canlı yiyerek beslenir) evinde beslemeye başlar. Gelincik kadının yanından bir an bile ayrılmaz. Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da, oldukça uysallaşır. Bir kaç ay sonra kadının çocuğu doğar. Tek başına tüm zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadır. Günler geçer ve kadın bir gün bir kaç dakikalığına da olsa evden ayrılmak ve yavrusunu evde bırakmak zorunda kalır...
Gelincikle bebek evde yalnız kalmışlardır.
Aradan biraz zaman geçer ve anne eve gelir. Gelinciği ve kanlı ağzını görür. Anne çıldırmışçasına gelinciğe saldırır ve oracıkta öldürür hayvanı. Tam o sırada içerdeki odadan bir bebek sesi duyulur. Anne odaya yönelir... Ve odada beşiği, beşiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanında duran parçalanmış bir yılanı görür.
Sonuca çabuk ulaşma heyecanı bizi önyargının kucağına atıyor sanırım.
Ben genelde empati ile insanlara yaklaşmaya çalışırım,bu şekilde daha olumlu ilişkiler kurulacağı kanısındayım...
Bir söz vardı kime ait oldugunu hatırlamıyorum şimdi;
''Herkes önyargılı oluşumdan sözediyor. Ama ben bu önyargıları kolay kazanmadım.'' gibi bir şey...
Ön yargısız olmak kadar önyargılı olmak da güzel bir erdem olabilir. Önemli olan bu iki zıt noktayı dengeleyebilmek...
-Ki insanız. Hiç bir zaman kötü olmadan iyi olmaz. Bizim durmamız gereken nokta her şeyi iyi veya olumlu görmeye çalışmak değil her şekilde iyiyi ve kötüyü ayırt etmeyi bilmek olmalı...
Gelincikle bebek evde yalnız kalmışlardır.
Aradan biraz zaman geçer ve anne eve gelir. Gelinciği ve kanlı ağzını görür. Anne çıldırmışçasına gelinciğe saldırır ve oracıkta öldürür hayvanı. Tam o sırada içerdeki odadan bir bebek sesi duyulur. Anne odaya yönelir... Ve odada beşiği, beşiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanında duran parçalanmış bir yılanı görür.
Sonuca çabuk ulaşma heyecanı bizi önyargının kucağına atıyor sanırım.
Ben genelde empati ile insanlara yaklaşmaya çalışırım,bu şekilde daha olumlu ilişkiler kurulacağı kanısındayım...
Bir söz vardı kime ait oldugunu hatırlamıyorum şimdi;
''Herkes önyargılı oluşumdan sözediyor. Ama ben bu önyargıları kolay kazanmadım.'' gibi bir şey...
Ön yargısız olmak kadar önyargılı olmak da güzel bir erdem olabilir. Önemli olan bu iki zıt noktayı dengeleyebilmek...
-Ki insanız. Hiç bir zaman kötü olmadan iyi olmaz. Bizim durmamız gereken nokta her şeyi iyi veya olumlu görmeye çalışmak değil her şekilde iyiyi ve kötüyü ayırt etmeyi bilmek olmalı...
