Ölümü kokluyorum

Işığı farkedebilen çok az insan var

Karanlıkların içinde kalmaktan korkan

Gerçeklikler peşinde kaybolmaktan korkan

Bildiklerim göstermek istediklerimden çok farklı

Ruhumun içinde birikiyor

Hissettiklerimi kaybetmek canımı acıtıyor

Sadece ufak bir hayalde ve ufak bir zaman diliminde

Önemli gelebilecek herşey istemsiz varoluyor

Bu her insanın tek başına yaşayabilecegi

Kendini mutlulukla kandırabilecegi bir kaç güzel an

Uyandıgında içinde sadece acı bırakan

Bitimsiz duyguların cenneti

ama görebildigim tek şey neden cehennem?

Tşkler