MyRoSe
Bayan Üye
çıkaramıycam artık
çığ altında kalmış gözyaşlarımı
dinleyemiycem
yağmurlara astığım yÜreğimi.
ve en acısı, en karası,
göremiycem beyazlar içinde
çÜnkÜ vakit ölÜme beş kala.
yok artık hayal etmek
şiir yazmak gözlerine
bir kelebeğin yaşamını görmek
bir yağmur damlasına dokunmak
yok... yada zaten hiç olmadı.
sevmek yeniden doğmaktı
ya sevilmek...
o da yaşamaktı bi ömÜr
ben yeniden doğdum gÜlÜşÜyle
peki o... sevmedi yaşatmadı.
vakit ölÜme beş kala
ÜstÜmde bi avuç toprak
karşımda soğuk bir taş
dalında kalan son yaprak
ve oynanmış bir yÜrek beş kala ölÜme
verilen söz tutuldu
ve bir yÜrek daha yenik dÜştÜ
sevdasına...gÜlÜşÜne...
artık ölmeliyim
son şiirim şahidim.
her son yeni bir başlangıçtır
vakit ölÜme beş kala bile olsa...
