nones
Bayan Üye
ABD'nin en sıcak, en alçak -ve belki en tuhaf- yerinde, güçlü rüzgârlar bir düzlük boyunca kum taşıyor; çalıların yanından geçip arka plandaki kumulları şekillendiriyor.
Deniz düzeyinin 86 metre altındaki Badwater Havzası, Kuzey Amerika'nın en alçak noktası. Su altında kaldığı dönemlerin ardından sığ su birikintileri hızla buharlaşınca, geriye tuzla kaplı çamur çatlakları kalıyor.
Salt Creek'in batısında akan dereler bir dönemlerin göl tabanlarında çökelen sedimanlarda sığ kanyonlar oymuş. Taşınan çökellerdeki demir oksit, manzarayı farklı tonlara boyamış.
Racetrack adı verilen göl yatağı ıslandığında, ağırlığı 320 kiloyu bulabilen kayaların dahi rüzgârla kaydığı sanılıyor. Onları kayarken gören yok, ama izler her şeyi anlatıyor.
Yukarı bindiren, sağa sola yamulan ve erozyona uğrayan Amargosa (ön planda) ve Panamint
Sıradağları, milyonlarca yıldır birbirinden uzaklaşıyor. Ölüm Vadisi, aralarındaki alanın çökmesiyle oluşmuş.
Mesquite Düzlüğü'nü kat eden kum taneleri, 30 metrelik kumulların rüzgârın estiği yandaki yüzünden yukarı tırmanıp, diğer yandan aşağıya kayarak, yavaş ama kararlı şekilde ilerliyor.
Ölüm Vadisi'nin toz fırtınasıyla alacakaranlığa boğulan batı ucunda Joshua ağaçlarından bir koru, orman muamelesi görüyor. Paylaşılacak fazla su olmaması nedeniyle ağaçlar aralıklı yetişiyor. Aslında, burada yetişiyor olmaları bile şaşırtıcı. Ama 1698 metredeki Lee Düzlüğü, vadi tabanından daha serin. Yağmur ve karla sağlanan nem, suya aç köklere süzülüp erişecek kadar dayanıyor.
Bir morsun kırışık yüzünü andıran bu görüntü, aslında kalıcılığın sınırlarına ilişkin bir ders. Rüzgâr çevredeki toprağı oyup götürdükçe, geriye sadece Pluchea sericea bitkilerinin inatçı köklerinin sabitlediği kumdan tümsekler kalıyor. Zamanla rüzgâr o kadar çok toprak ve nemi alıp götürüyor ki,
Pluchea sericea da kuruyup ölüyor (önde).
Bu kupkuru çöldeki her bir oluğu, sağanak yağmurlar, kolayca aşınan kumtaşı üstünde sel gibi akıp giden sular oluşturmuş. Ölüm Vadisi'nin her köşesinde, jeoloji aklına eseni yapıyor.
Rüzgârın savurduğu kumlar arasından zar zor seçilebilen Panamint Sıradağı, Mesquite Düzlüğü kumullarının yukarısında tüm heybetiyle yükseliyor.
Racetrack'in düz yüzeyini kesintiye uğratan 22 metrelik bu çıkıntı, göl yatağının güney ucu boyunca dolaşan kayaları izlemek için yapılmış bir platformu andırıyor.
Serin kış aylarında Salt Springs'in fokurdayarak vadi boyunca menderesli şeritler halinde akan suları zemindeki tuzları çarçabuk eritir ve tuzlu hale gelir. Yazın gelmesiyle birlikte sular buharlaştığında, çökelen tuzlar bu geçici akarsuların aktığı yerlerde izler oluşturur.
Ölüm Vadisi'ndeki Doğal Köprü'nün altından uzun pozlamayla çekilen bu fotoğrafta, gökteki yıldızların ilerleyişi bir yay oluşturuyor. Ani taşkınların hızla akan sularının kanyondaki en yumuşak sedimanları koparıp götürmesiyle geride böyle bir köprü kalmış.
Güneşin ilk ışınları Zabriskie Noktası'ndan görülen Amargosa'nın çorak bayırlarını aydınlatırken, ay, Panamint Sıradağı'nın ardında kayboluyor.
