Bir yaz günü.
Hiç bu kadar üşüdün mü?
Rüzgar gülü rüzgar gülü.
Diyordu Teoman.
Hiç ölümü düşündün mü?
Müziği bırakmadan önce.
Bırakmakta değil aslında.
Birilerine bir şeyleri bırakıp gitmeyi düşündürecek bir atmosferle sarmalanmak.
Ve ölümü düşünmek ara ara.
Ve hatta sıklıkla.
Savcının ölümü ne acayip değil mi?
İsteyip isteyip silah alamamak.
Silah yok stoklarda.
Korunmaya muhtaç kadınların isteyip isteyip korunamaması.
Katlolmak kapı ağzında, orda burada.
Bombalar patlaması insanlar üzerinde.
Konvoylarda ya da tek başına.
Yapayalnızız ya aslında.
Ölüme yürüdüğünü bilerek.
Ya da hiç bilmeden patlamak uzaklara.
Sahipsiz kalmış ülkenin insanları.
Sahipsiz kalmış dağda bayırda.
Caddede sokaklarda, mahkeme koridorlarında.
Sahipleri varmış gibi sanarak.
Gökten adalet hak ve hukuk yağdığını sanarak.
Güvendiği dağlara kar yağdığını görerek.
Karın da bazen kan gibi sıcak olduğunu hissederek.
"Şüheda gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar..
O, rüku olmasa, dünyada eğilmez başlar.
Yaralanmış temiz alnından uzanmış yatıyor;
Bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker!
Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i..
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi..
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni tarihe!" desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvara da yetmez o kitab..
Seni ancak ebediyyetler eder istiab."
Ne çok öldük değil mi?
Ne acayip öldük?
Bir savaş uğruna mıydı?
Hangi savaştı?
Neyin savaşıydı?
Mutlu mesut dirileceğimizi düşünerek avuttuk kendimizi
Dağladık acıyı..
Duaya saldık dilimizi..
İnsanlığın belini doğrultmak için can suyu gibi bu kadar kana ihtiyacı olabilir miydi?
Nerede duracak?
Kim durduracak?
Ya da duracak mı?
Fanilerin yüreği bunu kaldırabilecek mi?
Bu bekleyişin çığlığı bir yerlerden duyulabilecek mi?
Itri'nin "Allahümme Salli Ala"'sını dinleyin bu gece.
Senfonik haliyle.
Geceye ve ölüme dönün yüzünüzü.
Kanayıp dururken bir yerleriniz.
Hiç bu kadar üşüdün mü?
Rüzgar gülü rüzgar gülü.
Diyordu Teoman.
Hiç ölümü düşündün mü?
Müziği bırakmadan önce.
Bırakmakta değil aslında.
Birilerine bir şeyleri bırakıp gitmeyi düşündürecek bir atmosferle sarmalanmak.
Ve ölümü düşünmek ara ara.
Ve hatta sıklıkla.
Savcının ölümü ne acayip değil mi?
İsteyip isteyip silah alamamak.
Silah yok stoklarda.
Korunmaya muhtaç kadınların isteyip isteyip korunamaması.
Katlolmak kapı ağzında, orda burada.
Bombalar patlaması insanlar üzerinde.
Konvoylarda ya da tek başına.
Yapayalnızız ya aslında.
Ölüme yürüdüğünü bilerek.
Ya da hiç bilmeden patlamak uzaklara.
Sahipsiz kalmış ülkenin insanları.
Sahipsiz kalmış dağda bayırda.
Caddede sokaklarda, mahkeme koridorlarında.
Sahipleri varmış gibi sanarak.
Gökten adalet hak ve hukuk yağdığını sanarak.
Güvendiği dağlara kar yağdığını görerek.
Karın da bazen kan gibi sıcak olduğunu hissederek.
"Şüheda gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar..
O, rüku olmasa, dünyada eğilmez başlar.
Yaralanmış temiz alnından uzanmış yatıyor;
Bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker!
Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i..
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi..
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni tarihe!" desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvara da yetmez o kitab..
Seni ancak ebediyyetler eder istiab."
Ne çok öldük değil mi?
Ne acayip öldük?
Bir savaş uğruna mıydı?
Hangi savaştı?
Neyin savaşıydı?
Mutlu mesut dirileceğimizi düşünerek avuttuk kendimizi
Dağladık acıyı..
Duaya saldık dilimizi..
İnsanlığın belini doğrultmak için can suyu gibi bu kadar kana ihtiyacı olabilir miydi?
Nerede duracak?
Kim durduracak?
Ya da duracak mı?
Fanilerin yüreği bunu kaldırabilecek mi?
Bu bekleyişin çığlığı bir yerlerden duyulabilecek mi?
Itri'nin "Allahümme Salli Ala"'sını dinleyin bu gece.
Senfonik haliyle.
Geceye ve ölüme dönün yüzünüzü.
Kanayıp dururken bir yerleriniz.