Ortalama 70 kişilik sınıflarda ders yaparlar. Oysa bu bir köy nufusü bile değildir.
İşlerini okulda bitiremez. Beceriksizdir. Sınav, plan, vs. işlerini evine taşır.
Mesleğinin kutsal tarafını görmez. Bu işi parasız yapması gerekirken kucak dolusu para alarak hazineyi zarara sokar.
Takım elbise, ayakkabı, kitap vs. gibi lüks alışkanlıkları vardır.
Öğrencilerden Dayak yediği zaman, canı yanınca bağırır. Gürültü yaparak çevreyi rahatsız eder. Öğrencilerin bu gibi savunma sporu çalışmalarına güçlük çıkarır.
Sosyal etkinlikler düzenleyerek hafta sonu ve mesai saatleri dışında öğrencileri rahatsız ederler.
Her biri bir Einstein olan genç beyinlere zayıf not verirler.(Sonrada bakanlığı af çıkarma ile uğraştırırlar.)
Okul önlerindeki serseri denilen aslında çok efendi olan gençlerden korkarlar. Onların bıçak silah vs. taşıdığını iddia ederler. Bu çocuklara iftira atarak onları rencide ederler.
Öğrencilerin şaka amaçlı küfür ve tacizlerini anlayacak espiritüel zekaları yoktur.
TKY çalışmalarında kaynak yokluğundan şikayet ederler. Ceplerinde akrep vardır, ellerini ceblerine atıp, sayın bakanlığa parasal destek yapmayı hiç düşünmezler.
Her gün yüzlerce öğrenci ile uğraşıp 2 ay tatil yaparlar. Çocukları bu süre zarfında eğitim hakkından mahrum bırakırlar.
Paraya ihtiyaç duymazlar. Hayır sahibi Bakkal, manav ve kasaptan veresiye alışveriş yaparlar. Hayrı bilmezler. Söylenirler.
Velileri toplantılaraçağırıp çocuklarının dedikodusunu yaparak ana-baba ile evladın arasını açarlar.
Lisedeki minimini yavruları muhatap alırlar. Bazen bir yerleri kırıldığı veya bıçaklandıkları zaman bu minimini yüreklerin sevgi gösterilerini haftalarca rapor alarak kötüye kullanırlar.
İşportacılık, esnaflık gibi işlerle uğraşarak zengin olmaya çalışırlar. Fakir esnafa rakip olurlar.
İlksan gibi kurumlara para ödemek istemezler. Onlar için memleketimin dağlarına yatırım yapılır, itiraz ederler. Torunlarının torunlarına arsa bırakmak istemezler. İleri görüşlü değillerdir, bin yıl sonraki yatırımı görmezler. Üstüne üstlük skandal çıkarıp, Memleketin huzurunu bozarlar.
Hepsi son derece mutludur. Bakanı yıpratmak için anketlerde mutsuzuz derler. Bakanı her fırsatta üzerler.
Onların sıkılmamak için bir çok nedenleri vardır:
Okulda kütüphane memurluğu yaparlar. Şikayet ederler.
Okulda temizlik yaparlar. Şikayet ederler.
Okulda soba yakarlar. Şikayet ederler.
Okulda fakir öğrenciler şahsi yardım ister. Şikayet ederler.
Köylü şikayet eder. Şikayet ederler.
Köylü dayak atar. Şikayet ederler.
Köylü görücü olmak ister. Şikayet ederler.
6 ay yollar kapanır, uludağ kapısına gelir. Şikayet ederler.
Eşkiya gelir ziyaret eder,hal hatır sorar anlamazlar . Şikayet ederler.
Hep şikayet ederler. Hiç memnun değillerdir.
Öğretmen bu ülkenin çıbanbaşıdır. EĞİTİM SORUNU denilen şey esasında budur.
İşlerini okulda bitiremez. Beceriksizdir. Sınav, plan, vs. işlerini evine taşır.
Mesleğinin kutsal tarafını görmez. Bu işi parasız yapması gerekirken kucak dolusu para alarak hazineyi zarara sokar.
Takım elbise, ayakkabı, kitap vs. gibi lüks alışkanlıkları vardır.
Öğrencilerden Dayak yediği zaman, canı yanınca bağırır. Gürültü yaparak çevreyi rahatsız eder. Öğrencilerin bu gibi savunma sporu çalışmalarına güçlük çıkarır.
Sosyal etkinlikler düzenleyerek hafta sonu ve mesai saatleri dışında öğrencileri rahatsız ederler.
Her biri bir Einstein olan genç beyinlere zayıf not verirler.(Sonrada bakanlığı af çıkarma ile uğraştırırlar.)
Okul önlerindeki serseri denilen aslında çok efendi olan gençlerden korkarlar. Onların bıçak silah vs. taşıdığını iddia ederler. Bu çocuklara iftira atarak onları rencide ederler.
Öğrencilerin şaka amaçlı küfür ve tacizlerini anlayacak espiritüel zekaları yoktur.
TKY çalışmalarında kaynak yokluğundan şikayet ederler. Ceplerinde akrep vardır, ellerini ceblerine atıp, sayın bakanlığa parasal destek yapmayı hiç düşünmezler.
Her gün yüzlerce öğrenci ile uğraşıp 2 ay tatil yaparlar. Çocukları bu süre zarfında eğitim hakkından mahrum bırakırlar.
Paraya ihtiyaç duymazlar. Hayır sahibi Bakkal, manav ve kasaptan veresiye alışveriş yaparlar. Hayrı bilmezler. Söylenirler.
Velileri toplantılaraçağırıp çocuklarının dedikodusunu yaparak ana-baba ile evladın arasını açarlar.
Lisedeki minimini yavruları muhatap alırlar. Bazen bir yerleri kırıldığı veya bıçaklandıkları zaman bu minimini yüreklerin sevgi gösterilerini haftalarca rapor alarak kötüye kullanırlar.
İşportacılık, esnaflık gibi işlerle uğraşarak zengin olmaya çalışırlar. Fakir esnafa rakip olurlar.
İlksan gibi kurumlara para ödemek istemezler. Onlar için memleketimin dağlarına yatırım yapılır, itiraz ederler. Torunlarının torunlarına arsa bırakmak istemezler. İleri görüşlü değillerdir, bin yıl sonraki yatırımı görmezler. Üstüne üstlük skandal çıkarıp, Memleketin huzurunu bozarlar.
Hepsi son derece mutludur. Bakanı yıpratmak için anketlerde mutsuzuz derler. Bakanı her fırsatta üzerler.
Onların sıkılmamak için bir çok nedenleri vardır:
Okulda kütüphane memurluğu yaparlar. Şikayet ederler.
Okulda temizlik yaparlar. Şikayet ederler.
Okulda soba yakarlar. Şikayet ederler.
Okulda fakir öğrenciler şahsi yardım ister. Şikayet ederler.
Köylü şikayet eder. Şikayet ederler.
Köylü dayak atar. Şikayet ederler.
Köylü görücü olmak ister. Şikayet ederler.
6 ay yollar kapanır, uludağ kapısına gelir. Şikayet ederler.
Eşkiya gelir ziyaret eder,hal hatır sorar anlamazlar . Şikayet ederler.
Hep şikayet ederler. Hiç memnun değillerdir.
Öğretmen bu ülkenin çıbanbaşıdır. EĞİTİM SORUNU denilen şey esasında budur.
