Öğretim Nedir?
Eğitim gibi öğretim de önce bir bilgi sorunudur; varlıklarla, varolanlarla ilişki kurmanın bir çeşididir. Bir varlıkla, bir varolanla mesela bir insanla, yahut hayvan çeşidi ile ilişki kurabilmek için onu az-çok tanımak lazımdır. Bunun için insan, bir varlık çeşidi hakkında bilgi edinecekse kendisini o varlığın durumuna göre ayarlaması gerekir. Yoksa doğru bilgi edinemez, afaki, teorik bilgi edinmiş olur. İnsanın bilme faaliyeti, elde edilen bilginin varolana uygun olmasını hedefler. Aksi takdirde doğru bilgi (objesine uygun) elde edilmiş olmaz.
İnsanoğlu, varlıklar hakkındaki bilgisinin çoğunu öğretim yoluyla kazanır. Öyleyse öğretimin ne olduğu sorusuna cevap verebiliriz:
Öğretim, kişilere, varlıkların, varolanların bilgisini kazandırma yahut edindirme faaliyetidir.
Kişinin edindiği bilgi, onda şöyle veya böyle bir etki meydana getirir: Yani o bilgi, kişide bazen bir heyecan, bazen bir düşünce, bazen de farklı bir davranış meydana getirir. Bunların her birisi, bir tavır, bir tutumdur. Olaylar ve varlıklar karşısında insan edindiği bilginin tesiriyle bir tavır içine girer. İşte bu tavır yahut tutumun başında öğrenim gelir.
Kişinin uyanan öğrenme arzusu öğretime, yani düzenli öğrenmeye yol açar, öğrenme gerekli olmakla beraber, her insan her şeyi öğrenemez. Buna, istese de ömrü ve imkanları elvermez. Binaenaleyh, öğreneceği bilgiler arasında bir seçme yapması lazımdır. Bu seçmeyi belirlenmiş bir amaca göre alması gerekir. Öğretimin amacı, öğrencisine amaçlı, seçilmiş bilgi öğrenimini sağlamak olmalıdır. Varolanları varlık alemini tanımak öğrenim olduğuna göre, kişi öğrenim ile belli bir düşünce şekli (bir zihniyet) kazanır.
Tutum diyoruz, ama; tutum durup dururken kendi başına meydana gelir mi? Herhalde kendi başına meydana gelmez. Çünkü tutum, insanın dünyasının belli bir kısmına ait duygu, idrak ve bilgilerimizin bir terkibi (sentezi) dir. Dolayısıyla tutum belli bir objeye ve belli bazı durumlara odaklanabilir. Halbuki değer objeyi çoğu zaman aşar.
Eğitim gibi öğretim de önce bir bilgi sorunudur; varlıklarla, varolanlarla ilişki kurmanın bir çeşididir. Bir varlıkla, bir varolanla mesela bir insanla, yahut hayvan çeşidi ile ilişki kurabilmek için onu az-çok tanımak lazımdır. Bunun için insan, bir varlık çeşidi hakkında bilgi edinecekse kendisini o varlığın durumuna göre ayarlaması gerekir. Yoksa doğru bilgi edinemez, afaki, teorik bilgi edinmiş olur. İnsanın bilme faaliyeti, elde edilen bilginin varolana uygun olmasını hedefler. Aksi takdirde doğru bilgi (objesine uygun) elde edilmiş olmaz.
İnsanoğlu, varlıklar hakkındaki bilgisinin çoğunu öğretim yoluyla kazanır. Öyleyse öğretimin ne olduğu sorusuna cevap verebiliriz:
Öğretim, kişilere, varlıkların, varolanların bilgisini kazandırma yahut edindirme faaliyetidir.
Kişinin edindiği bilgi, onda şöyle veya böyle bir etki meydana getirir: Yani o bilgi, kişide bazen bir heyecan, bazen bir düşünce, bazen de farklı bir davranış meydana getirir. Bunların her birisi, bir tavır, bir tutumdur. Olaylar ve varlıklar karşısında insan edindiği bilginin tesiriyle bir tavır içine girer. İşte bu tavır yahut tutumun başında öğrenim gelir.
Kişinin uyanan öğrenme arzusu öğretime, yani düzenli öğrenmeye yol açar, öğrenme gerekli olmakla beraber, her insan her şeyi öğrenemez. Buna, istese de ömrü ve imkanları elvermez. Binaenaleyh, öğreneceği bilgiler arasında bir seçme yapması lazımdır. Bu seçmeyi belirlenmiş bir amaca göre alması gerekir. Öğretimin amacı, öğrencisine amaçlı, seçilmiş bilgi öğrenimini sağlamak olmalıdır. Varolanları varlık alemini tanımak öğrenim olduğuna göre, kişi öğrenim ile belli bir düşünce şekli (bir zihniyet) kazanır.
Tutum diyoruz, ama; tutum durup dururken kendi başına meydana gelir mi? Herhalde kendi başına meydana gelmez. Çünkü tutum, insanın dünyasının belli bir kısmına ait duygu, idrak ve bilgilerimizin bir terkibi (sentezi) dir. Dolayısıyla tutum belli bir objeye ve belli bazı durumlara odaklanabilir. Halbuki değer objeyi çoğu zaman aşar.