ögrendım sonundaaa

Hayatimda ilk önce SEVMEYI ögrendim çünkü sevdikçe kendimi hisssettigimi
gördüm.

AFFETMENIN ne oldugunu anladim ve affetmenin aslnda yeni insanlar
kazandırdıgını gördüm. Bir gün geçmisime baktıgımda

PISMANLIGIMDAN üzülmedigimi gördüm, bunlari ben yasadım çünkü..

Birisini HATIRLAMANIN aslinda ufak bir telefon görüsmesi kadar basit
oldugunu biliyorum artık.

Aslinda BANA DEGER VEREN INSANLARIN çok yakinimda oldugunu fakat
gözlerimin hep uzaklarda oldugunu anladim.

Birisini kirdiktan sonra ÖZÜR DILEMENIN aslında beni ben yaptıgını
anladım.

SEN BENIM IÇIN ÖNEMLISIN kelimesinin verebilecek en büyük hediye oldugunu
buldum.

Bir yerden sonra KELIMELERIN mana ifade etmedigini biliyorum.

Sahilde yürür ve düsünürken birinin de beni DÜSÜNDÜGÜ duygusu beni
sevindiriyor.

MUTLU OLMANIN aslında bir kedinin güzel bir anini yakalamak kadar basit
oldugunu anladım.

KAÇIRDIGIM FIRSATLARIN aslında bana yeni firsatlar yarattığını gördüm.
Yıldızların benim için parladigini görmeyen gözlerimin, gün geldi

HAYATIMDAN KAYAN YILDIZLARIN gömüldügü maziyi unutması gerektigini
anladım.

GÖZLERIN kelimelerden daha önemli oldugunu ve yalan söyleyemediklerini
biliyorum.

Hayatımda YANIMDA GÖRMEK istediklerimi yanımda görecegim, çünkü onların
bana değer verdiklerini biliyorum.

TELEFONUN tuşlarına üzüntünün, mutlulugun, yıkıntının sığdıgını gördüm.

YASAMIN YASAMAYA DEGER OLDUGUNU VE ISTERSEM MUTLU OLACAGIMI ÖGRENDIM