Heulwen
Kayıtlı Üye
Octave Mirbeau (d. 1848 ö. 1917) Fransız gazeteci, romancı ve drama yazarı. Mirbeau, Académie Goncourt'un on üyesinden biriydi.
Militan bir yapıya sahip yazar, aynı zamanda adalet için kendilerini ortaya koyan entelektüellerin başında gelmektedir. Başkalarına kendini dinletebilen bir eleştirmen, bütün yeteneğini ezilmişlerin hizmetine adayan ve insanların yanılgılarını giderme konusunda oldukça maharetli olan bir kişidir. Şaşmaz bir zevk, büyük bir farkındalık ve kendine özgü bir önsezi ile süslü bir sanat eleştirmeni olarak ortaya çıkan Mirbeau, sanat ve edebiyata kol kanat germekle kalmamış aynı zamanda Claude Monet, Camille Pissarro, Vincent Van Gogh ve Auguste Rodinin sözcüsü de olmuştur.
Yenilikçi bir romancı olan Mirbeaunun kaleme aldığı romanları şunlardır: Le Calvaire (1886), L'Abbé Jules (1888), Sébastien Roch (1890), Dans le ciel (1892-1893), İşkenceler bahçesi (1899), Bir hizmetçi kızın hatıraları (1900), La 628-E8 (1907) ve Dingo (1913). Tiyatroya geç el atmasına karşın bir karakter ve gelenek komedisi olan İş Adamı (1903) adlı yapıtıyla tüm dünya sahnelerinde büyük bir başarıya imza atmış ve Farces et Moralités adlı yapıtıyla da modern düşüncelere öncülük etmiştir.
Yapıtları
Le Calvaire, roman (1886).
L'Abbé Jules, roman (1888).
Sébastien Roch, roman (1890).
Dans le ciel, roman (1892-1893).
Les Mauvais bergers, tiyatro (1897).
Le Jardin des supplices, roman (1899) (İşkenceler bahçesi, 1955).
Le Journal d'une femme de chambre, roman (1900) (Bir hizmetçi kızın hatıraları, 1955 ; Oda hizmetçisinin günlüğü, 2004).
Les 21 jours d'un neurasthénique, roman (1901).
Les affaires sont les affaires, komedi (1903) (İş Adamı, 1932).
Farces et moralités, tiyatro (1904).
La 628-E8, roman (1907).
Le Foyer, komedi (1908).
Dingo, roman (1913).
Un gentilhomme, roman (1920).
Contes cruels (1990).
Lettres de l'Inde (1991).
Combats esthétiques (1993).
L'Amour de la femme vénale (1994).
Combats littéraires (2006).
Correspondance générale (2003-2005-2009).
Bibliyografi
(Fransızca) Pierre Michel - Jean-François Nivet, Octave Mirbeau, l'imprécateur au cur fidèle, Séguier, 1990.
(Fransızca) Pierre Michel, Les Combats d'Octave Mirbeau, Besançon, 1995.
(Fransızca) Samuel Lair, Mirbeau et le mythe de la Nature, Presses universitaires de Rennes, 2004.
(Fransızca) Cahiers Octave Mirbeau, n° 1-19, 1994-2012.
Militan bir yapıya sahip yazar, aynı zamanda adalet için kendilerini ortaya koyan entelektüellerin başında gelmektedir. Başkalarına kendini dinletebilen bir eleştirmen, bütün yeteneğini ezilmişlerin hizmetine adayan ve insanların yanılgılarını giderme konusunda oldukça maharetli olan bir kişidir. Şaşmaz bir zevk, büyük bir farkındalık ve kendine özgü bir önsezi ile süslü bir sanat eleştirmeni olarak ortaya çıkan Mirbeau, sanat ve edebiyata kol kanat germekle kalmamış aynı zamanda Claude Monet, Camille Pissarro, Vincent Van Gogh ve Auguste Rodinin sözcüsü de olmuştur.
Yenilikçi bir romancı olan Mirbeaunun kaleme aldığı romanları şunlardır: Le Calvaire (1886), L'Abbé Jules (1888), Sébastien Roch (1890), Dans le ciel (1892-1893), İşkenceler bahçesi (1899), Bir hizmetçi kızın hatıraları (1900), La 628-E8 (1907) ve Dingo (1913). Tiyatroya geç el atmasına karşın bir karakter ve gelenek komedisi olan İş Adamı (1903) adlı yapıtıyla tüm dünya sahnelerinde büyük bir başarıya imza atmış ve Farces et Moralités adlı yapıtıyla da modern düşüncelere öncülük etmiştir.
Yapıtları
Le Calvaire, roman (1886).
L'Abbé Jules, roman (1888).
Sébastien Roch, roman (1890).
Dans le ciel, roman (1892-1893).
Les Mauvais bergers, tiyatro (1897).
Le Jardin des supplices, roman (1899) (İşkenceler bahçesi, 1955).
Le Journal d'une femme de chambre, roman (1900) (Bir hizmetçi kızın hatıraları, 1955 ; Oda hizmetçisinin günlüğü, 2004).
Les 21 jours d'un neurasthénique, roman (1901).
Les affaires sont les affaires, komedi (1903) (İş Adamı, 1932).
Farces et moralités, tiyatro (1904).
La 628-E8, roman (1907).
Le Foyer, komedi (1908).
Dingo, roman (1913).
Un gentilhomme, roman (1920).
Contes cruels (1990).
Lettres de l'Inde (1991).
Combats esthétiques (1993).
L'Amour de la femme vénale (1994).
Combats littéraires (2006).
Correspondance générale (2003-2005-2009).
Bibliyografi
(Fransızca) Pierre Michel - Jean-François Nivet, Octave Mirbeau, l'imprécateur au cur fidèle, Séguier, 1990.
(Fransızca) Pierre Michel, Les Combats d'Octave Mirbeau, Besançon, 1995.
(Fransızca) Samuel Lair, Mirbeau et le mythe de la Nature, Presses universitaires de Rennes, 2004.
(Fransızca) Cahiers Octave Mirbeau, n° 1-19, 1994-2012.