qüLümse
Bayan Üye
bir minik kalp atıyor ellerinde...nefes,nefes almam lazım.beynime kazınan son bir görüntü,bir gemi benden çokta uzakta değil.gözlerim kapanıyor,gemi gidiyor.hiç düşünmezdim,kollarında can çekişmekte varmış...
o an oralarda neler oldu tam hatırlamıyorum sadece ondan bundan duyma sözlerle biliyorum neler yaşadığımı.minik,miniminicik bir bedenin nefes alma çabası,ona bakan gözler,söylene sözler...hatırladıklarımdan biri "arı mayam,meleim burdayım.."
unutmadım bu sözü.hiç belli edemesemde orda o söz beni kendime getirdi...bilmeseydim orda olduğunu,nefes almak için verdiğim çabaya yenilmek o kadar huzur dolu olurdu ki.bir nefes,bir tebessüm...
hastahanede öylece yatmış,ağlamaklı bir minik kız.gözleri morarmış,dudakları kurumş,hırıltılı bir ses çıkararak ağlıyor.aslında hiçde yabancı değil bu odalar,serumlar,iğneler ona.bu sefer tek farklı olan minik kız yanlız değil...yada öyle olmasını umuyor.
belirli aralıklarla atlatılan zor krizler...gözlerimi açtığımda dışarı bakıp içimden söylediğim tek söz "güvendeyim"
dışarıda bir kalabalık,benim için,benim için gelmiş!yüreğimdeki yanlızlık sen sus,sen yenildin..
saat geç olmuş,hava karanlık ama avcumda hissetiğim bir sıcaklık.güven veren bir el,ellerimi hiç bırakmamış.hala ağlıyorum ve hala acı çekiyorum belki onun da canını yakıyorum ama genede bırakmıyor ellimi.şarkı söylüyor baş ucumda,saçlarımlda oynuyor...hissediyorum o da ağlıyor.
artık gidiyorlar yavaş yavaş evlerine...
bazen hatırlanır eski dostlar işte o zaman ben susarım düşlerim başlar...