Ben, aynı istanbul.
Gri ve yağmurluyum.
Her hâlimi; mevsim normalleri diye anlatıyor, haber bültenleri.
İç-çekiyorum, dalgınlıkla.
Herkes'e başka rüzgâr.
Bana bu Marmara dar!
Dünya da sayılı diyorlar, benim için.
Herkes biribirine, beni anlatırmış.
Beni hiç dinlemeden.
Sis basıyor, işte o zamanlar.
Adalarımı göremiyorum, göremedikçe hüzün..
Aslında oradalar bilmezmiyim
ama hiçbir bilgi lâzım olmadı, kalbime.
Adalarım görünmüyor işte sisten,
Her hüznümü saklıyorum sizden.