“Bilgi kuramı”ndan ibaret kalan felsefe, gerçekte o çağın çekingen bir öğretisinden, bir ılım (itidal) öğretisinden başka şey değildir artık: Kapının eşiğinde duran ve içeriye girme hakkını kendinden esirgeyen bir felsefe – en son kertesine inmiş, bir son, bir can çekişme haline, acınacak hale gelmiş bir felsefedir bu. Şu halde, nasıl olur da böyle bir felsefe....hüküm sürebilir!
Sevgi yüzünden yapılan şey her zaman iyilikle kötülüğün ötesinde yapılır.
İnsanoğlu hiçbir şey istememektense hiçliği istemeyi yeğler.
Güzel, çirkini yendiği anda büyük üslup da doğar.
Büyük bir düşünceyle karşı karşıya olmak dayanılır şey değildir. Bir düşünceyi---bu yüzden ölmelerine meydan vermeksizin—bildirebileceğim insanlar arıyorum, çağırıyorum onları.
“Doğru” diyince bu zihnimde kesinlikle yanlışlığın tersini değil, fakat sadece en esaslı hallerde çeşitli yanlışların birbirlerine oranla durumlarını gösteriyor.
Gizemsel izahlar derin sanılır; doğrusu şu ki, yüzeysel bile değildir onlar.
Sevgi yüzünden yapılan şey her zaman iyilikle kötülüğün ötesinde yapılır.
İnsanoğlu hiçbir şey istememektense hiçliği istemeyi yeğler.
Güzel, çirkini yendiği anda büyük üslup da doğar.
Büyük bir düşünceyle karşı karşıya olmak dayanılır şey değildir. Bir düşünceyi---bu yüzden ölmelerine meydan vermeksizin—bildirebileceğim insanlar arıyorum, çağırıyorum onları.
“Doğru” diyince bu zihnimde kesinlikle yanlışlığın tersini değil, fakat sadece en esaslı hallerde çeşitli yanlışların birbirlerine oranla durumlarını gösteriyor.
Gizemsel izahlar derin sanılır; doğrusu şu ki, yüzeysel bile değildir onlar.