ashli
Bayan Üye
Ah heval Newal... Seni hangi sözlere yüklesem de anlatsam ki; kifayetsizlikte yitip gitmenden korkuyorum, anlatamıyorum. Gözyaşlarımı dökmek istiyorum annene özlemini bıraktığın o sulara, seni bulmak, gülüşünde ısınmak istiyorum, Cilo dağlarında üşürcesine. Aklım gülüşünde kalıyor heval Newal, yüreğim yüreğinde, düşlerinde… Çocukça heyecanların nasıl da büyümüş. Ne kış, ne de şu lanet olası savaş yüreğine dokunamamış; sen hep “çocukluk hayallerinde” kalmışsın, çocukluk hayallerinin saflığında…
Bilge İnsan’ın “Çocukluk hayallerinize ihanet etmeyin” sözünü namus künyene kazıdın sen. İhanetin namussuzluğuna, halkının kimsesizliğine isyanındı artık namus… Evet, bu bir isyandı; özlemlerini, kendine dair herşeyi bir çırpıda, hiç umursamadan geride bırakarak…
Gidişin tarihe düşülmüş bir nottur heval Newal ve biz bağrımızda taşıyoruz o notu. Hayallerini sürdük yüreğimize, koşuyoruz namludan fırlamışçasına; dur durak bilmeden, ta ki buluşuncaya dek seninle, hayallerinin nakşedildiği ülkeyle…
Bu da bizim namusumuzdur işte heval Newal; düşlerine tutunmak-tutulmak…
Şenay Kurt’un (Newal Bager) anısı önünde saygıyla eğilirken günlüğünden kısa bir kesiti sizinle paylaşmak istiyorum: Ekinlerin yeşermediği her yıl, bir çocuğun doğum tarihidir bizde...
Annemin takvimine göre benim doğum tarihim ekinlerin yeşermediği yıl, ablamın evlendiği ay. Nereden çıktı bu, hiç böyle doğum tarihi olur mu, diyeceksiniz. Ben de olur, derim. Bizim yörenin, hatta bizim ülkenin anaları bu takvimi kullanır. Nasıl mı? Annemle aramızdaki diyaloğu kısaca anlatayım.
Bir gün;
- Anne ben ne zaman doğdum?
Annem; Senin doğduğun zamanlarda o yıl ekinlerimiz yeşermemişti.
- Anne ekinlerin yeşermediği yıl hangi yıldı?
Annem; O yıl mı? Eveeeet, o yıl bizim ineğimizin öldüğü yıldı.
- İneğimiz hangi ayda öldü?
- İşte o ay, senin ablanın evlendiği aydı.
Baktım iş çok uzayacak, en iyisi kısa yoldan öğreneyim dedim. Ama yine doğum tarihimi öğrenemedim.
- Anne, yani ben kaç yaşındayım?
Annem; Sen ablandan üç yaş küçüksün.
İşte bu benim annem. Bu benim ülkemin adı, bu insanların adı. Tüm diğer ülkelerden farklı ve benim için çok anlam ifade eden takvim.
Takvim belleğimden hiç silinmedi. Her ekinlerin yeşermediği yıl bir çocuğun doğum tarihidir bizde.
BEDRİ ADANIR
Yeni Özgür Politika
Bilge İnsan’ın “Çocukluk hayallerinize ihanet etmeyin” sözünü namus künyene kazıdın sen. İhanetin namussuzluğuna, halkının kimsesizliğine isyanındı artık namus… Evet, bu bir isyandı; özlemlerini, kendine dair herşeyi bir çırpıda, hiç umursamadan geride bırakarak…
Gidişin tarihe düşülmüş bir nottur heval Newal ve biz bağrımızda taşıyoruz o notu. Hayallerini sürdük yüreğimize, koşuyoruz namludan fırlamışçasına; dur durak bilmeden, ta ki buluşuncaya dek seninle, hayallerinin nakşedildiği ülkeyle…
Bu da bizim namusumuzdur işte heval Newal; düşlerine tutunmak-tutulmak…
Şenay Kurt’un (Newal Bager) anısı önünde saygıyla eğilirken günlüğünden kısa bir kesiti sizinle paylaşmak istiyorum: Ekinlerin yeşermediği her yıl, bir çocuğun doğum tarihidir bizde...
Annemin takvimine göre benim doğum tarihim ekinlerin yeşermediği yıl, ablamın evlendiği ay. Nereden çıktı bu, hiç böyle doğum tarihi olur mu, diyeceksiniz. Ben de olur, derim. Bizim yörenin, hatta bizim ülkenin anaları bu takvimi kullanır. Nasıl mı? Annemle aramızdaki diyaloğu kısaca anlatayım.
Bir gün;
- Anne ben ne zaman doğdum?
Annem; Senin doğduğun zamanlarda o yıl ekinlerimiz yeşermemişti.
- Anne ekinlerin yeşermediği yıl hangi yıldı?
Annem; O yıl mı? Eveeeet, o yıl bizim ineğimizin öldüğü yıldı.
- İneğimiz hangi ayda öldü?
- İşte o ay, senin ablanın evlendiği aydı.
Baktım iş çok uzayacak, en iyisi kısa yoldan öğreneyim dedim. Ama yine doğum tarihimi öğrenemedim.
- Anne, yani ben kaç yaşındayım?
Annem; Sen ablandan üç yaş küçüksün.
İşte bu benim annem. Bu benim ülkemin adı, bu insanların adı. Tüm diğer ülkelerden farklı ve benim için çok anlam ifade eden takvim.
Takvim belleğimden hiç silinmedi. Her ekinlerin yeşermediği yıl bir çocuğun doğum tarihidir bizde.
BEDRİ ADANIR
Yeni Özgür Politika