Doğduğum'dan beri buralıyım.
Kasaba'da ki en dar sokağın ucunda baba yadigarı ' Altı taş üstü Çardak' ta kalırım. Hergün mutlak sallanırım. Kendi rakımı kendim yaparım. Şafak ile kalkar Deniz ana'ya önce teşekkür eder sonra da ağımı sallarım. Ağım'da ağdır hani o da yadigardır. Yakaladığım balıkları satmam soframa katarım. Artanını da heba etmem evelallah kedilere atarım.
Kaynak: Dusler Forum, Forumlar http://www.duslerforum.org/showthread.php?t=405694
Kasaba'dan dışarı adımımı dahi atmadım ben 53 yıldır buradayım.
Hiç evlenmedim sadece 1 kere sevdalandım. Onun da bir adı vardı Saliha'ydı.
Ara ara aklıma düşer yanarım. Gözleri manalı bakardı. 2 Hane'yi dolduruyorlardı. Ailesi oldukça kalabalıktı. Topyekün şehir yoluna düştüler o günden beri yıkılmaya yüz tutmuş evlerinin önünden her geçişte az bi duraksarım. . .
Her Perşembe mutlaka dağ yoluna doğru çıkarım. Anam ile babamı ziyarete.
Hallerini hatırlarını sorar çiçeklerini sularım. Üzerlerinde bir yabani ot dahi bırakmam hepsini yolarım. Cigaramı da önlerinde tüttürmem kasabaya yol alırken sararım. Cigaraya takılmamı hiç sevmezlerdi. Birde Rakıyı çekip çekip Serhoş olduğumu görselerdi Halime vah vah ! Anam oklavayı kaptığı gibi peşime düşerdi. Babam ise oralı olmaz bir kelam bile etmezdi uzun bir süre hiçmişim gibi hareket ederdi. En ağırıda bu olurdu heralde.
Seni ben evin üst katında kullanmadığım eşyaların arasında buldum. Sedir'in yanında. Yerde ve tozluydun. Sayfaların saman kağıdı sarısın çizgisizsin ve yarın yok.
İlk defa yazdım rahatladım. Şimdi seni defalarca okurum sevmezsem birkaç kelimeni değiştiririm haberin olsun.
Beni artık tanıyorsun. Belli olmaz belki bir daha yazarım.
Çok zamanımı aldın dostumu ılıttım ! Hadi hoşçakal artık. . .
Berat.
Kasaba'da ki en dar sokağın ucunda baba yadigarı ' Altı taş üstü Çardak' ta kalırım. Hergün mutlak sallanırım. Kendi rakımı kendim yaparım. Şafak ile kalkar Deniz ana'ya önce teşekkür eder sonra da ağımı sallarım. Ağım'da ağdır hani o da yadigardır. Yakaladığım balıkları satmam soframa katarım. Artanını da heba etmem evelallah kedilere atarım.
Kaynak: Dusler Forum, Forumlar http://www.duslerforum.org/showthread.php?t=405694
Kasaba'dan dışarı adımımı dahi atmadım ben 53 yıldır buradayım.
Hiç evlenmedim sadece 1 kere sevdalandım. Onun da bir adı vardı Saliha'ydı.
Ara ara aklıma düşer yanarım. Gözleri manalı bakardı. 2 Hane'yi dolduruyorlardı. Ailesi oldukça kalabalıktı. Topyekün şehir yoluna düştüler o günden beri yıkılmaya yüz tutmuş evlerinin önünden her geçişte az bi duraksarım. . .
Her Perşembe mutlaka dağ yoluna doğru çıkarım. Anam ile babamı ziyarete.
Hallerini hatırlarını sorar çiçeklerini sularım. Üzerlerinde bir yabani ot dahi bırakmam hepsini yolarım. Cigaramı da önlerinde tüttürmem kasabaya yol alırken sararım. Cigaraya takılmamı hiç sevmezlerdi. Birde Rakıyı çekip çekip Serhoş olduğumu görselerdi Halime vah vah ! Anam oklavayı kaptığı gibi peşime düşerdi. Babam ise oralı olmaz bir kelam bile etmezdi uzun bir süre hiçmişim gibi hareket ederdi. En ağırıda bu olurdu heralde.
Seni ben evin üst katında kullanmadığım eşyaların arasında buldum. Sedir'in yanında. Yerde ve tozluydun. Sayfaların saman kağıdı sarısın çizgisizsin ve yarın yok.
İlk defa yazdım rahatladım. Şimdi seni defalarca okurum sevmezsem birkaç kelimeni değiştiririm haberin olsun.
Beni artık tanıyorsun. Belli olmaz belki bir daha yazarım.
Çok zamanımı aldın dostumu ılıttım ! Hadi hoşçakal artık. . .
Neşvan Mahmut. 19 Haziran 1978
Berat.