bir uçurumun dibine uzun uzun ve dikkatlice bakarsan uçurum da senin içini merak eder senin gözlerinin arkasında neler olduğunu görmek ister.. bazı uçurumlar cesurdur. ilk hamleyi o yapar ve seni yanına davet eder.” nietzche kim bilir kaç beden buldu ruhunu kelimelerinin arasında kaçı yitti kahve gözlerinde.. budala mısın sen? etrafındaki onca parlak rengin arasından ölgün bir mavi miydi canına yakın olan? bilmiyor musun ki mutlu birisin sen. işte turuncu ve sarı seni beklemekte ne demeye istersin ki bana bulanmayı. solacağından bihaber misin yoksa? ve ey rüzgar sözleşmemiş miydik seninle yalnızlığıma dokunmaman konusunda; hani başka bir yürek bulmayacaktı acılarımı hani saklamıştık fırtınalarına.. belki ben dileklerimi sunarken yalan söylemiştim ama sen de mi doğru değildin söz verirken. ah tanrım bu nasıl bir oyun ki her seferinde piyon olarak beni seçiyor. bayım lafım size uzaklaşın benden ve daha fazla cevap aramayın bende. koruyun kendinizi karanlığımdan. tüm kelimeleri bir yana bırakalım diyorum ki sizi sevebilirim. hatta sizden daha fazla.. işte bu yüzden rica ediyorum çizin atın bu ihtimalin üzerini anlamaya çalışmayın daha fazla beni. yakınlığınız aşinalığımdan uzak. daha fazla alışmasın ellerimiz birbine gevşetin parmaklarınızı.
uzak durun benden canınız yanar...!
uzak durun benden canınız yanar...!