Bu Aralar Sık Sık Yalnız Kalır Oldum.
Güvendiğim Herkes Bir bir Gittiğindendir Belki.
Sık Sık Odamda Sessizce Ağlar
Kimseye Hiç Bir Şey Anlatmaz Oldum.
Kimselerede Karışmaz..
...Kendi Halinde.
Ama Kimsesiz Gibi
Yalnız Sadece Yalnız..
Korkar Oldum Düşündüklerimi Söylemekten.
Birilerine İyilikleri İçin Bile Olsa Bişeyler Yapmaktan.
Birileri İçin Çabalamaktan.
Onları Dinlemekten ve Fikir Vermekten..
Korkar Oldum İşte.
Anlatamaz Oldum Derdimi. Ve Anlayan Bulamadımda..
Neden mi Bu Hale Geldim ?
Neden mi Bu Kadar Soyutladım Kendimi ?
ve Yalnızlığı Seçtim ?
Bir Bir Gittiler Çünkü..
Her Arkamı Döndüğümde İş Çevirdiler İyiliği İçin Uğraştıklarım..
Kendimden Çok Onları Düşündüklerim Bencilleştiler Bana Karşı.
Her Ne Olduysa..
Yaralarımı Sarsınlar Diye Beklediklerim Daha Çok Tuz Bastılar Her Defasında..
ve Ben Böylesine Ürkek Oldum.
Yeniden Biri İncitmesin Diye.
Dedim ya Her Güvendiğim Sırtını Dönüp Bir Bir Gittiğinden..