Ne lanet olasıca bir gündü.
Ne sahte ,ne boş gülücüktü onlar öyle.
Ne hoş bakışlar ne nidâlar ne kahkalardı oysa hayaldekiler..
Ne boş hayaldi onlar.
Ne umutsuz, ne çaresiz, ne çıkar yolu kayıp bir ömürdü öyle..
Ne huzur ne vefa..
Yalnız ihanetti, tüm güzellikleri ve doğa servetini reddederek.
Kuşlar uçuyordu oysa, biraz gülerek belki birazda üşüyerek..
Cıvıl cıvıl ötüşüyordu her biri,
Sanki biraz " gel " biraz da " sev " diyerek.
Eda K.
-başka yerlerde paylaşırken sonuna şu ismi de ekleyin bir zahmet-
Son düzenleme:
Yüreğine sağlık.